Merry Christmas everybody!!

Wij willen iedereen een hele fijne kerst toewensen en een heel gelukkig 2012!!!

Gelukkig is het bijna zover, kerstmis!! Ons Sarah is al weken aan het aftellen. Vandaag had ze haar laatste schooldag, P.J. Party, oftewel pyamadag op school, heerlijk vond ze dat!! Met als toppunt de komst van Santa Claus! Vanaf nu lekker 2 weken vrij, ons Janske moet morgen nog naar school maar ze gaan met de hele school naar de bios toe, oooo wat is school toch vervelend.
En dan maar hopen dat de kerstman langs komt zaterdag??!! Helaas moet Tontje werken met kerst, zijn de rollen dus een keer omgedraaid, normaal moest ik altijd en zat hij thuis met de meiden. Ach ja, leuk is anders. Als ik de kerstman een beetje goed inschat zullen de meiden zich ongetwijfeld toch wel vermaken. Een witte kerst zit er voor ons dit jaar ook niet in!! Wie had dat nu verwacht, eigenlijk is het, op uitzonderingen na, in heel Canada nog erg groen voor de tijd van het jaar. Vergeleken met vorig jaar is het ene uiterste met de andere. Maar we zullen niet klagen, ik zit er toch veel beter voor dan een jaar geleden toen ik met m'n pootje omhoog zat omdat ik zo dom was om 'm te breken.
Maar goed, nogmaals ik hoop dat iedereen een hele fijne kerst heeft en ervan geniet!!!!

Ready for X-Mas?

Ik vermelde al eerder dat de kerstsfeer al een tijdje aanwezig is hier in Canada. Het begint zo'n beetje officieel na Thanksgiving in Amerika (die valt op de 4e donderdag van nov.). De dag hierna is het Black Friday, HET startsein om cadeautjes te gaan kopen want overal hebben ze waanzinnige aanbiedingen in Amerika. Omdat de meeste Canadezen binnen 200 km van de Amerikaanse grens wonen gaan er dus veel mensen in de U.S. hun cadeautjes kopen. Nou dat vinden ze in Canada weer niet leuk dus vandaar dat ze hier ook de Black Friday hebben ingevoerd en ja ik moet eerlijk zeggen ook ik heb mijn slag geslagen, een nieuwe tv voor in de camper, spotgoedkoop natuurlijk!!!

Ondertussen wordt Black Friday verlengd met het weekend en ik hoorde op tv dat de maandag erna voortaan Cyber Monday wordt genoemd vanwege de aanbiedingen die dan gedaan worden op internet. Kan het nog gekker???? Tijdens Black Friday is er een omzet geweest in de U.S. van $52.000.000.000 (U.S. Dollars) Hoezo financiele crisis? Sommige winkeliers draaien op deze dag 40% van hun jaarlijkse omzet! Ik kan er niet over uit. Net als het feit dat een vrouw met pepperspray bewapent inkopen ging doen in L.A., en het ook werkelijk gebruikt had toen ze de X-Box in handen kreeg. Daarnaast mensen neergeschoten op een parkeerplaats eveneens in U.S. wel te verstaan.

In Canada doen ze hierover ook heel neerbuigend "pff, moet je die idiote zuiderburen weer eens bezig zien". Maar eerlijk; ik zie weinig verschil met hier, enige verschil, mensen staan netjes in de rij bij de kassa en ze gaan elkaar niet te lijf met pepperspray. Maar ze zijn net zo belachelijk in hun uitgavenpatroon; een computer, Ipad of mobieltje voor de kids en hoe krijgen ze toch de auto voor pa en ma onder de kerstboom gezet??!!

                                                      Zo word Santa hier binnengehaald

Over naar de leuke dingen van kerst. De dag voordat hier in Lethbridge die heidebrand uitbrak (dus 26 nov.) was ik met Anja, haar meiden en mijn meiden naar Fort McLeod geweest voor de "Santa Claus Parade" daar werd al 3 maanden reclame voor gemaakt dus wij waren wel benieuwd. In de parade was veel lokaal volk te zien, politici, winkeliers, 5 x de harmonie, de politie, brandweer en uiteraard als laatste Santa Claus himself. Meiden vonden het leuk en ze hadden snoepjes gekregen dus het was prima.

Vorig weekend kwam hier in Lethbridge de "Canadian Pacific Holiday Train aan". Deze trein rijdt door Canada en Amerika en stopt in 140 gemeenten om aandacht te vragen voor de Foodbank.

Was wel erg leuk dat hij 's avonds aankwam want op sommige plekken komt ie overdag aan en met die lichtjes is het 's avonds veel sfeervoller! Vooral de band maakte het wel compleet.

Canadian Pacific Holiday Train

Verder gaat alles prima, ik heb vorige week bericht gekregen van de Mount Royal University in Calgary (waar ik mijn assessments moet doen) of ik niet eind mei wilde komen i.p.v. eind augustus. Er was iemand uitgevallen en ik kon die plaats innemen. Daar hoefde ik uiteraard niet lang over na te denken; JA!! Scheelt weer 3 maanden. Ik ben nu aan het regelen dat ik kan meelopen in het ziekenhuis. Momenteel word de Criminal Check gedaan (Verklaring van Goed Gedrag) en dan zal ik in het ziekenhuis nog papieren moeten tekenen voor geheimhouding e.d.. Ik zal dan mee gaan lopen op de kinderafdeling voor een paar dagen en van daaruit hoop ik nog op een algemene afdeling, de kraamafdeling en een psychiatrische afdeling mee te kunnen kijken. Dit zal heel goed zijn voor de taal en om te zien hoe het hier werkt. Daarnaast zal het ook goed zijn om alvast wat te netwerken aangezien je het hier toch moet hebben van een goed netwerk om een baan te kunnen krijgen. Hier heb ik heel veel zin in, ben heel erg benieuwd hoe het er hier aan toe gaat.

Ik ben al druk met studeren bezig, "Code of Ethics" Competencies for registered nurses" enz. en dan staan er nog een aantal dikke mappen te wachten om doorgelezen te worden. Het is niet het alledaagse Engels wat er gebruikt wordt dus regelmatig moet ik er het woordenboek op na slaan, maar we leren er van. Ik wil zoveel mogelijk gedaan krijgen voor we eind maart naar NL gaan zodat ik de maand mei dingen kan gaan herhalen.

Als laatste nog een filmpje waar ik veel moeite voor heb moeten doen om te filmen, ons Sarah zingt nagenoeg iedere dag een paar keer het volkslied van Canada. Op de basisschool beginnen ze de dag met het zingen van "O Canada". Sarah vond dat in het begin helemaal niets en vertikte het om mee te zingen, later wist ze dat het erbij hoorde en leerde ze ook de tekst. Nu wordt het regelmatig ingezet thuis en ons Wies doet nu vrolijk mee. Het is zelfs zo erg dat als ik ga winkelen (en ze zitten samen in het karretje) ze de tijd doden door uit volle borst "O Canada" te zingen. Veel mensen reageren daar dan op, dat ze zo vaderlandslievend zijn of dat ze zo mooi kunnen zingen, ze moeten er allemaal wel mee lachen, vooral als ik zeg dat we uit Nederland komen.  Maar ja als je het 10x achter elkaar hebt gehoord ben ik het ook wel beu.

In ieder geval ik mocht Sarah lange tijd niet filmen als ze het zong maar nu samen met Janske wilde ze het dan toch, nu nog Wies een keer te pakken krijgen als zij het zingt, is ook zo schattig!!

Voor de duidelijkheid, zo gaat de tekst:

                                        O Canada! Our home and native land!

                                     True patriot love in all thy sons command.

                                         With glowing hearts we see thee rise,

                                             The True North strong and free!

                                              From far and wide, O Canada,

                                               We  stand on guard for thee.

                                         God keep our land glorious and free!

                                        O Canada, we stand on guard for thee.

                                        O Canada, we stand on guard for thee.                 

Dag Sinterklaasje .......

Om even nog te beginnen bij de voorgaande berichten, ze weten wat de oorzaak is geweest van de prairie brand net buiten Lethbridge. Zoals ik al schreef was het begonnen op het reservaat, nu bleek dat er een Indiaan stenen wilde gaan verhitten (d.m.v. vuur uiteraard) voor zijn zweethut (serieus!!). Nou en met die wind erbij was het vuur niet in toom te houden en de rest is geschiedenis. Nu wordt hem brandstichting en nalatigheid ten laste gelegd, iets wat een vervelend staartje voor deze persoon gaat worden.

Verder over op de orde van de dag, of ja afgelopen weken zal ik maar zeggen want niet alleen in Nederland stond Sinterklaas in het middelpunt, ook hier in huis. Sarah en Wies hebben trouw het Sinterklaasjournaal gekeken en zich ook ontzettend veel zorgen gemaakt om het boek dat kwijt was en daarna het paard wat verdwaald was. Het blijft toch een leuke traditie! Omdat we in de zomer lid zijn geworden van de Dutch Canadian Club mochten we op 5 december naar het Sinterklaasfeest komen wat werd georganiseerd. Druk dat het was, alle opa's en oma's die jaren geleden zijn geemigreerd kwamen met hun Canadeese kleinkinderen die ooit eens iets gehoord hadden van Sint en Piet. Vandaar dus ook dat deze Sinterklaas nagenoeg alleen maar Engels sprak, en vantevoren maar keihard in het Nederlands zingen "Sinterklaasje kom maar binnen....". Zoals je op de foto ziet moest de Sint de hele tijd zijn baard vasthouden omdat die continue naar beneden zakten en de Pieten waren niet helemaal tot achter de oren geschminkt (slecht!!) daarnaast mochten ze niet met pepernoten gooien van de "Health department" maar alleen met snoepjes met een papiertje erom. Dus iedere keer als de zuurtjes door de zaal gingen dook iedereen letterlijk onder de tafel, ze komen namelijk best hard aan!! Maar het mocht de pret niet drukken, ons Sarah vond het geweldig, Janske voelde zich "12" dus veel te oud en ons Wies vond het allemaal nogal eng. Ons Sarah wilde wel graag op schoot, tja er viel toch een chocoladeletter te verdienen, met Janske erlangs durfde ze het wel aan, heel trots was ze!!

Thuis doen we zelf verder niets aan Sinterklaas, opa en oma hadden een doos met cadeautjes opgestuurd dus die heeft "de Postbode-Piet" hier afgegeven met het vertrouwde gebons op de ramen. De meiden vlogen letterlijk omhoog op de bank, tja wie had dat nu verwacht hier in Canada?! Tijdens de cadeau's uitpakken stonden ze zoals elk kind heen en weer te stuiteren van energie, blijft leuk!

We hebben wel surprises gemaakt en zie hieronder het resultaat:

Dennis maakte voor Joyce een skateboard omdat ze een skate-kampioen is op de Wii.

Janske maakte voor Dennis een gitaar.

Joyce maakte voor Tontje een replica van onze camper.

Tontje maakte voor Janske een klarinet.

Hoewel we zo klaar waren met z'n vieren was het toch leuk geweest. Zo Sinterklaas is weer de deur uit en nu kunnen we ons klaar gaan maken voor de kerst. Sarah vraagt al een tijdje "Nog 1 nachtje slapen en is het dan kerst?". Voorheen kon ik het wegwuiven omdat Sint nog in beeld was maar nu wordt het toch lastiger, want de Sint is weg en het is nog steeds geen kerst. Gisteren heb ik een klein nepboompje gekocht voor de meiden zodat zij die kunnen versieren. Voor ons zelf komt er uiteraard alleen maar een echte boom in maar die moet nog gekocht worden.

Iets anders nog, ons Janske heeft begin december haar rapport gekregen en ze heeft ons enorm verbaasd, in positieve zin wel te verstaan. Zo zag haar rapport eruit:

Language Arts (taal); 82% (oftewel 8,2)

Mathematics (wiskunde); 93%

Sciene (biologie, natuurkunde); 66%

Social Studies (geschiedenis,maatschappijleer); 90%

Band (klarinet); 91%

Health (gezondheidsleer); 89%

Phys Ed (gym); 80%

Construction (handvaardigheid); 71%

Nagenoeg iedere leraar gaf ook het commentaar dat ze prima haar best had gedaan en dat ze een prima houding had in de klas. Aan het einde van de iedere rapport periode houden ze op school een "recognition assembly" Dat is een bijeenkomst van alle klassen (7 in totaal) van Grade 7 waarbij kinderen die goed hun best hebben gedaan of hele goede punten hebben worden erkend en een award krijgen. Janske had in haar klas de award gewonnen van "most improved". Dat houdt in dat zij dus de meeste vooruitgang had geboekt in haar klas. Super goed!!!!

Janske en haar 2 juffen en de coordinator van Grade 7

Nou dat was het weer voor deze keer, ik zal eens zorgen dat die meiden hun kerstboom kunnen gaan versieren! Fijn weekend iedereen!!

Onder controle

Het is nu een paar dagen na de flinke brand bij Lethbridge en ik kan gelukkig zeggen dat het goed is afgelopen, er zijn geen gewonden gevallen. De materiele schade is beperkt gebleven tot 2 huizen die helemaal zijn verwoest en 4 huizen die zijn beschadigd. Verder is er veel agrarisch gebied wat in vlammen is opgegaan. In totaal 4500 acres (ruim 18 vierkante km). De brand is begonnen in het Indianen reservaat (Blood reserve) wat aan de andere kant van de coulee ligt en is de Old Man River "overgesprongen" en daar verder gegaan richting Lethbridge. Wat de brand veroorzaakt heeft is nog niet duidelijk. De 2 huizen die op zijn gegaan in de vlammen stonden in het reservaat. Uiteindelijk is er in Lethbridge zelf niemand meer geevacueerd en is de brand gestopt net buiten de "city limits" (bebouwde kom). De brandweer is tot gistermorgen bezig geweest om het vuur helemaal uit te krijgen maar uiteraard duiken er nog steeds "hot spots" op die nog nageblust moeten worden. Afgelopen nacht is de wind weer aangewakkerd en zijn er weer meer rookplekken gezien, dus ze zijn nog steeds actief bezig. Alles is nu ook zo kurkdroog op het land. Het heeft al lang niet meer geregend en het beetje sneeuw wat 1,5 week geleden is gevallen is allang weer verdampt. Niet alleen de brandweer heeft flink gewerkt ook de boeren en Hutterietenkolonies zijn flink in de weer geweest. Door het land om te ploegen wilde ze ervoor zorgen dat het vuur zich niet verder verspreidde maar met die harde wind lukte dan niet altijd. Tontje vroeg nog aan een boer waarom ze niet het irrigatiesysteem aanzette maar nu blijkt dat ze in de winter de irrigatiekanalen hier droogleggen maar anders was dat wel handig geweest.
Naast de brand in Lethbridge was er ook een flinke brand vlakbij Stirling (ten zuiden van Lethbridge), die was uiteindelijk 30 km in lengte. En er was een brand in het zuiden bij Cardston, die begon volgens mij in Montana (U.S.A.). Gelukkig heb je hier veel "niemandsland" dus voor zover ik weet zijn er ook bij die andere branden geen gewonden gevallen. Toch bijzonder dat het over een lengte van bijna 150 km op zoveel verschillende plekken brand is ontstaan, op dezelfde dag. Nu heb je niet veel nodig want met die harde wind verspreid het zich enorm snel natuurlijk.
Voor wie het nog interessant vind op youtube zijn uiteraard veel filmpjes te vinden, zoek op "Lethbridge grass fire".

Nog een keer Nederlands bezoek

Zoals gewoonlijk ben ik weer niet erg regelmatig in het posten van m'n blogs, sorry aan alle trouwe bezoekers van m'n blog. We hadden vorige week weer bezoek over uit Nederland. Niet dat ik nu Wieteke de schuld geef maar het is gewoon niet zo gezellig om je tijd achter de computer te gaan zitten wegtypen terwijl je ook gezellig kunt bijkletsen. Want ja een blog posten is niet 1, 2, 3 gebeurd. Foto's laden een tekst erbij verzinnen, laat staan als ik filmpjes erop wil zetten. Maar goed, ik ben er weer. Alles prima hier, z'n gangetje zal ik maar zeggen. Koning Winter heeft vorige week al even van zich laten horen (nou ja, voelen is een beter woord). 's Nachts was het -20 (gevoelstemperatuur -28, KOUD!!!) en overdag een schamele -13. Hoe anders is het nu met de Chinook wind uit het ZuidWesten, +12 en windstoten van 100km/uur. Ik moest Wies vasthouden op de parkeerplaats!! De sneeuw die vorige week is gevallen (5 cm) is weer helemaal verdwenen.
Wat het hardlopen betreft, dat doe ik nog steeds, netjes 2 x per week een half uur. Maar met die sneeuw durf ik het buiten niet meer, volgens Tontje kan het nog "hendig" maar de schrik (van toen ik vorig jaar mijn been brak tijdens het hardlopen) zit er toch nog wel in. En tegen die wind valt niet tegenop te rennen, dus ik ben heel verstandig gisteren bij de universiteit op de binnenbaan wezen hardlopen, ERG prettig moet ik zeggen. Ideale omstandigheden uiteraard, geen wind, aangename temp, geen tegenliggers (iedereen loopt in dezelfde richting) geen gaten/bulten in de weg en geen onverwachtse honden HEEL fijn!! Zo kom ik de winter wel door dacht ik zo.
Ondertussen zijn de schoolfoto's van de meiden weer binnen, die worden hier altijd aan het begin van het schooljaar gemaakt, hieronder zie je het resultaat:

Op zondag 13 november ben ik dus onze laatste bezoeker uit Nederland voor dit jaar van het vliegveld gaan halen. Wieteke kwam voor een weekje bij ons op bezoek, heerlijk!!

Wat hebben we het gezellig gehad met z'n allen. Samen met Wieteke ben ik een dagje naar Waterton Lakes geweest waar we een flinke klimtocht hebben gemaakt, lekker geluncht, staan rillen aan de waterkant en ons hebben verwonderd over de ijspegels bij de waterval. Voor wie wel eens in Waterton is geweest, alles maar dan ook alles was nu dichtgetimmerd! Er waren 2 hotels open en 1 restaurant, ik denk dat 80-90% van de huizen daar vakantiehuizen zijn dus er lopen nu meer herten rond dan mensen. De wegen naar de hoger gelegen meren zijn afgesloten dus daar konden we helaas niet maar toe.

De rest van de week hebben we spelletjes gedaan met de meiden, op school bij Janske en Sarah rondgekeken, gewinkeld, uit gegeten en uiteraard heeft Wieteke ons goed onderhanden genomen met haar scharen, Thanks Wieteke!!

Afgelopen dagen zijn we al flink op zoek geweest naar de "perfecte" kerstcadeautjes voor de meiden,

overal waar je hier de winkel inloopt hoor je nu kerstmuziek, hele slimme verkooptruc!!

We doen nog wel surprise dit jaar, Tontje, Dennis, Janske en ik, rond sinterklaas en we hebben een sinterklaasavond van de Dutch Canadian Club. Onze meiden kijken trouwens ook het sinterklaasjournaal en gaan helemaal op in de trubbels die de pieten en Sint nu weer hebben. Maar echt sinterklaas thuis vieren doen we niet, kan niet alles bijhouden hoor!

En ja hoor, ons Sarah's eerste tandje is eruit. Die zit denk ik al bijna een maand los?! Maar bij ons Sarah trek je die er niet zomaar uit, nee nee, je kunt beter wachten tot die er van zelf uit valt. En dat gebeurde dus vanochtend, ze was helemaal verbaasd en daarna supertrots. Ze wil het nu aan iedereen laten zien. De tand die ernaast staat zit trouwens even los en daarachter komen de 2 grote tanden al tevoorschijn, dus dat is ook nog een kwestie van dagen voordat die er ook uit ligt.

Een hele trotse Sarah!

Trick or Treat!!

Heerlijk is dat, 's morgens na de eerste ochtendspits met een bakkie koffie even achter de computer, even relaxen!! Om 7.00 gaat hier de wekker en om 8.10 moet ik hier de deur uit met Sarah en Wies want de school van Sarah begint om 8.22 (wie dat verzonnen heeft??!!). Ons Janske is dan allang weg die moet om 6.30 opstaan en om 7.00 de deur uit om de bus van 7.10 te halen. Vervolgens zit zij 45 minuten in de bus, haar school begint om 8.15. Ze heeft 's morgens de pech dat ze aan het begin van de busroute wordt opgehaald maar 's middags wordt ze ook als een van de eerste afgedropd dus om 3.30 is ze weer thuis. Maar goed altijd nog beter dan fietsen, vindt Janske! Ik breng Sarah nog altijd trouw op de fiets naar school, op mijn Hollandse damesfiets wel te verstaan met voor en achter een kinderzitje. Op school keken ouders en kinderen hun ogen uit, dat hadden ze nog nooit gezien. Hier fietst nagenoeg iedereen op een moutainbike en heeft zijn kinderen in zo'n kar achter aan de fiets hangen. "Wow, that's a cool bike" was hier het commentaar! Of dat het niet moeilijk fietsen was, vroegen ze ook wel eens. De meeste mensen brengen hun kinderen naar school met de auto, en 's middags zitten ze in hun auto voor school te wachten tot de kids weer naar buiten komen, nee lopen en fietsen is hier een zeldzaamheid. Maar goed ik moet nog zien hoelang ik nog kan fietsen want als het eenmaal gaat sneeuwen en vriezen ga ik met -20 ook niet meer op de fiets.

Afgelopen weekend zijn we naar Sundre geweest naar Leon en Irma, tjongejonge wat wonen die mooi, net buiten het dorp (een gat van niks) in de bossen staat hun bungalow. Op de foto hieronder zie je hoe het zuiden van Alberta eruit ziet (van Calgary naar beneden) en vanaf Calgary naar boven heb je meer bomen en bossen. Dus wij waren wel een beetje jaloers op hun mooie stekje. Zaterdag kwamen we daar aan en hebben we samen rond de firepit lekker wat gedronken en gegeten. Zondag ben ik met Irma naar het ziekenhuis van Sundre geweest om een kijkje te nemen. Irma werkt daar als verpleegkundige (in NL werkte ze als pleeg op de couveuse, dus ongeveer zelfde achtergrond als ik) en je bent daar inzetbaar voor het hele ziekenhuis, EHBO en verpleegafdeling behalve het verpleeghuis wat daar ook aan vast zit. Jullie snappen dan ook wel dat dit ziekenhuis niet erg groot is. In ieder geval, ik kreeg van Irma een aantal boeken mee, een test om mijn kennis testen en 5 dikke mappen (ieder 10 cm of meer) van het "nursing refresher program". Een collega van haar had die niet meer nodig dus ik mocht het hebben. Wauw!! Hier kan ik zeker mee aan de slag!! Nogmaals bedankt Irma!!! We hebben het erg gezellig gehad en ik heb Irma ook ontzettend veel kunnen vragen over hoe het hier nu werkt, verschillen en overeenkomsten met in Nederland werken. Zondag zijn we weer naar huis gereden en dat was voorlopig het laatste tripje wat we met de camper hebben gemaakt omdat de winter voor de deur staat.

Onderweg 3 oude graansilo's bij Mossleigh

En dan was het afgelopen maandag Halloween, Janske en Sarah mochten verkleed naar school (net als carnaval in Nederland) en ik had de heksenjurken van de carnaval uit de dozen getoverd. Daar waren ze erg blij mee, ze waren op en top heks. Janske's jurk zag er hetzelfde uit als die van Sarah.

"Trick or Treat"

's Avonds wilde Janske heel graag langs de deuren om te "trick or treaten". Vorig jaar had ik het niet gedaan maar dit jaar kwam ik er niet onderuit (wat moet je toch met al die bergen snoep???). Nou vooruit, meteen na het eten meiden warm aangekleed, Tontje en ik met die meiden de straat op. Het is de bedoeling dat je alleen aanbelt bij de huizen die de buitenlamp aan hebben bij de voordeur. Sommige mensen hebben hun huis ook versierd maar nooit zo belachelijk als in dat filmpje in mijn vorige bericht. De meiden gingen dus van deur naar deur en ik bleef met Tontje op de stoep staan wachten. We zijn een half uur weggeweest maar de tas en bak die ze mee hadden genomen zat tjokvol met snoep!! Niet normaal, ik hoef niets meer te kopen voor de rest van het jaar! Eenmaal thuis hadden wij ook de buitenlamp aangedaan zodat ze ook bij ons aan de deur konden komen. Maar er kwam helemaal niemand!!!! Sarah was toch boos! Ons huis staat iets verder van de straat en er staan 2 grote bomen voor in de tuin en ik had niets versierd (geldverspilling), weet niet of het daar aan ligt. Ach ja nu spelen ze samen trick or treat.

Na Halloween begint iedereen al naar kerst toe te leven, in de winkels kun je al kerstinpakpapier kopen en van het weekend is de eerste "Christmas craft show", ook op de radio al reclame's met tips voor kerstcadeautjes. Mensen laten zich helemaal gek maken wat dat betreft, na kerst zijn ze maanden bezig om de rekeningen af te betalen. Nee, daar kan ik met m'n Nederlandse kop nog niet bij!!!

Halloween

Voor sommige mensen kan het niet gek genoeg als het op Halloween aankomt. Klik hier voor een youtube filmpje dat hier het nieuws haalde. Volgens mij staat dit huis in Los Angeles. Petje af voor diegene die dit gefabriceerd heeft maar hij heeft ook veel te veel tijd en geld over lijkt me!!!! De eigenaar is hier in al in maart mee begonnen. Bekijk ook het filmpje "Party Rock Anthem", lachen hoor. Het zullen je buren maar zijn!!!!

Herfst in Canada

Lekker wandelen in Beauvais Lake Provincial Park

Ja ja is de herfst goed ingetreden, bomen verkleuren, vallende blaadjes en dalende temperaturen. Het verschil met Nederland is echter dat we hier nagenoeg geen regen hebben. Een paar dagen heeft het hier flink geregend maar dat was het dan, erg prettig moet ik zeggen. Want herfst is wel mijn minst favoriete seizoen mede doordat het dan zo regent en waait, tja en je moet afkicken van dat lekkere weer natuurlijk. Vandaag zag ik de eerste sneeuwvlokken al aarzelend naar beneden komen, net of ze wilde zeggen; ken je ons nog, bereid je maar voor!! Nou dat zijn we gelukkig al, een maand geleden heb ik volgens iedere huishoudelijke traditie de kledingkasten uitgemest en winterkleding voor de dag gehaald. Tontje vond het wel wat overdreven om met 30 graden sneeuwbroeken, laarzen en winterjassen te passen maar ja je weet hier maar nooit!! Ze voorspellen hier (net als in Nederland trouwens) een strenge winter maar afgelopen winter klaagden ze hier ook al steen en been dat de sneeuw zo lang bleef liggen en dat het kouder was dan anders. Dus ik ga er maar vanuit dat het ongeveer hetzelfde zal worden. Ik kan niet zeggen dat ik tegen de winter en sneeuw opzie maar ben wel huiverig voor al dat glibberige qua lopen betreft, vorig jaar hield ik er een gebroken been aan over en hoewel dat goed genezen is voel ik af en toe de spieren nog die uiteraard ook een flinke optater hebben gekregen.

Kinderen 's avonds op bed DVD kijken

Maar nu het overdag nog erg lekker kan zijn met de zon erbij willen we er toch nog op uit met de camper als het kan. Vorig weekend (14,15&16 oktober) zijn we met Harry, Anja, Robin en Luna wezen kamperen in Beauvais Lake Provincial Park. Overdag was het inderdaad heerlijk weer, lekker gewandeld en de kids de hele dag in de speeltuin rondgehangen. 's Avonds de wij lekker bij het kampvuur met een pilsje/wijntje, genieten!!!!

Mooie herfstkleuren

Als het goed is gaan we komend weekend nog naar Sundre, daar woont een Nederlands stel (hij vrachtwagenchauffeur, zij verpleegkundige en 3 dochters, hoe toevallig!!) Zij, Irma, werkt hier als verpleegkundige en via via ben ik met haar in contact gekomen. Omdat ik me moet voorbereiden op mij assessments mag ik haar boeken lenen, heel handig. Dus die boeken gaan we "even" ophalen, camper mee en we maken er een weekendje weg van. We zijn erg benieuwd naar hun verhalen want zij wonen hier nu een jaar of 5-6.

Het ging hier flink stijl omhoog

Tussen het kamperen door gaat alles natuurlijk gewoon door, Tontje is nog druk bezig en de meiden gaan lekker naar school. Vorige week was het 10 minuten gesprek bij Janske op school, haar leraressen waren erg trots op haar ze deed het heel goed op school. Goede werkhouding, hele aardige meid en levert netjes haar huiswerk af. 1 Juf zei "she makes my day" en de andere zei "als ik het niet had geweten, zou ik niet gehoord hebben dat ze uit NL kwam" (maar dan in het Engels). Dan ben je toch enorm trots als ouders zijnde!!! Ons Wiesje kan overdag heel goed alleen spelen maar vind het ook heerlijk als Sarah en Janske thuis zijn, ze kunnen lekker keten met z'n allen. Soms kan ik echt dubbel liggen om d'r, komt ze aan: kijk mama een bril!!

Ons Wies is soms echt hilarisch!!

Met mij gaat het ook prima, m'n huishouden onder controle en daarnaast af en toe lekker koffie drinken met Anja of lunchen met Beth en haar zoontje. Ik heb wel besloten om te stoppen met mijn Arbonne zaakje. Die parties geven vond ik erg leuk en ook het contact hebben met mensen vind ik erg fijn, maar dat geleur voordat je een keer een party hebt geboekt, bah bah!!  Het is dus de bedoeling dat je vanuit een party een volgende party boekt maar iedereen zei half ja en kwam dan iedere keer met een andere smoes "geen tijd", "geen vrienden", "geen geld". Vervolgens bel/mail je mensen 2-3 keer en daarna hoor je er niets meer van. Canadezen zijn te vriendelijk!!! Ze zijn bang dat ze je beledigen als ze nee zeggen en vervolgens wringen ze zich in allerlei bochten om er onderuit te komen, met een vriendelijke lach dat dan weer wel. Het kostte me veel energie en werd er niet altijd vrolijker van en ik denk dat ik die energie beter kan gebruiken om me voor te bereiden op die assessments en niet te vergeten op de bruiloft van ons Inge!!! Volgend jaar op 13 april is het zover EN wij komen daarvoor naar Nederland!!!!! Ik heb geboekt en we gaan 4 weken, YEAH!! We hebben er erg veel zin in en ik heb weer net zo'n lekker weer besteld als afgelopen jaar april!

Huiselijk onderhoud

Toen we in mei hier in het huis trokken hadden we niet veel hoop voor deze boom, terwijl alles al vol in blad stond was er geen teken van leven te vinden in deze boom. Onze conclusie was eigenlijk ook, we zagen 'm om en maken er een firepit van. Maar na een maand stonden er warempel knoppen aan de takken en bloeide er blaadjes uit. Toch wel zonde dachten we om 'm dan om te zagen, we gaven dus de boom het voordeel van de twijfel en besloten er alleen de dode takken uit te zagen want ook die zaten er genoeg, het resultaat van jaren verwaarlozing en snoeien op z'n Canadees (alleen de laatste 10 cm van elke tak??!!). Maar dat snoeien was nog niet zomaar gebeurd, we hadden niet de juiste trap om er in te komen en, dachten we, we wachten wel tot de familie van Veggel in de zomer langs komt, dan kunnen we het samen doen. Zo gezegd zo gedaan, in juli kwam ons pap hierheen en die liet zich mooi de boom in jagen!

Ons pap had het begin gemaakt maar daar bleef het bij, we hadden het die vakantie verder te druk met andere leuke dingen doen zoals op kamperen en zonnebaden. Geeft niet dachten wij er komt in augustus nog meer mankracht op vakantie, we wachten daar wel op. Want het mooie van mannen is dat als je zegt dat die boom gesnoeit moet worden het testosteron gaat werken en ze willen zich niet laten kennen dus ze klimmen de boom in en beginnen te zagen! Dus ook Erwin voelde zich "geroepen" om te gaan snoeien!

Omdat we geen ladder hadden, die lang genoeg was voor de allerhoogste takken, was het snoeien hierna nog niet klaar maar de familie was ondertussen al wel weer terug in Nederland. Nu het herfst is zijn we de tuin winterklaar aan het maken en laten we nu toch net een ladder geleend hebben die ERG lang is. Het geval was namelijk dat ik van de week al het dak op moest om de goot te ontstoppen. Afgelopen donderdag had het enorm veel geregend en bleek onze zonnekamer niet zo bestand tegen al dat water. Bij de ontdekking van de 4e lekkage heb ik vrienden gebeld voor een ladder en stond ik in de stromende regen de goot te onstoppen met resultaat!! We gingen van 4 lekkages naar 1. Maar goed, ik greep de gelegenheid aan om Tontje nog eens de boom in te jagen om de klus af te maken. Hij is geen angsthaas laten we dat duidelijk hebben maar hij deed er wel lang over voordat de ladder eindelijk goed stond naar zijn zin en bleef maar zeggen "ja maar als ik val hebben we geen inkomen meer". Is natuurlijk helemaal waar maar ik wilde die klus geklaart hebben. Na een aantal takken afgezaagt te hebben bleven de allerhoogste over. Toen ik opperde dat hij bovenaan de ladder zijn andere been eroverheen moest gooien zodat hij met 1 been in de kruin van de boom zou staan kwam hij met de mededeling "of ik wel wist dat hij eigenlijk hoogtevrees had!!". "Euh, nee!!" Nou dan zal ik het maar eens proberen!

Nou, Eindelijk is de klus geklaart en dit is het eindresultaat:

Een boom die enigzins weer toonbaar is, we zullen volgend jaar wel weer zien hoe die uitschiet. Leven zit er in ieder geval genoeg in, overal zitten jonge takken en nieuwe scheuten.

Verder hebben we ook nog ons dek aangepakt, toen we er in trokken zat er een jaccuzi in waarvan we wisten dat deze het niet meer deed maar, zei de eigenaar, het was maar een klein probleem en zo gefikst. We hebben van de zomer iemand laten komen om ernaar te laten kijken maar je snapt het al, er was niet veel meer mee te beginnen. Ja, we konden 'm laten maken maar dat kostte dan $1000

en dan was nog de vraag hoe lang we er dan plezier van zouden hebben. De levensduur van zo'n ding is maar ongeveer 10 jaar, niet te geloven als je nagaat wat ze eigenlijk kosten!!! Nou ja en deze was al ruim 10 jaar dus de keuze was niet moeilijk, naar de "landfill" (oftewel de stort) met dat ding! Gelukkig was er nog genoeg hulp uit Nederland op vakantie, dus met z'n allen hebben ze de jaccuzi eruit getild, weggebracht en het dek dichtgetimmerd, heel erg fijn!!!

Het is nog niet klaar want er moet nog een nieuw hek komen in plaats van spanbanden als afzetting en we willen nog een nieuwe vloer laten leggen (iets van linoleum) want dit is nu erg versleten, maar dat zal waarschijnlijk volgend jaar worden omdat we nu tegen de winter aanzitten. Vooralsnog zijn we er blij mee!! Bij deze wil ik nog even de familie van Veggel bedanken voor de bijdragen die ze geleverd hebben afgelopen zomer, THANKSALOT!!

Leuke kiekjes

Klik hier voor foto's van de vakantie van ons Maike en Inge bij ons in Canada!

Weddingbells

Volgens mij mag ik het nu wel officieel bekend maken; Inge en Erwin gaan trouwen, YEAAAHHH!!

Inge is ongeveer 3 weken geleden door HAAR Erwin ten huwelijk gevraagd tijdens een wandeling bij Lake Minnewanka vlakbij Banff, hoe romantisch!!! Ja, Erwin ging op z'n slechte knieen zitten toen hij het vroeg aan Inge en hoewel het al in de lucht hing wist Inge even niet wat ze moest zeggen. Erwin vertelde trots daarna "dat is 1 van de weinige keren dat ik Inge sprakeloos heb gekregen". Uiteraard kwam er daarna een volmondig "JAAAAAA" uit. Supergaaf!!

Wij zijn heel blij voor hen omdat we weten hoe leuk het is om alles voor te bereiden, er naar toe te leven en zo'n speciale dag mee te maken. Hier boven zie je vast een klein voorproefje, Inge en Erwin in onze trouwkleren en ons Sarah in de jurk van Janske.

Zo zagen wij eruit op onze bruiloft op 25 maart 2005

Ode aan Janske

Als je 121/2 jaar in dienst bent wordt dat gevierd en ook als je 121/5 jaar getrouwd bent en zo zijn er nog wel wat dingen te bedenken maar als je 121/2 jaar oud wordt vier je dat eigenlijk helemaal niet! Dat doen wij dus mooi wel dachten wij en jullie snappen het al ons Janske is vandaag precies 121/5 jaar oud!! Hieperdepiep HOERA!!!! Speciaal daarvoor heeft Janske appelflappen gebakken.

Jeetje mina zeg niet te geloven dat ze over een half jaar alweer 13 jaar wordt.

Uiteraard is ons Janske geen kleine meid meer, zoals ze zelf zegt is ze een puber die last heeft van de 3 P's; puisten, pesthumeur en problemen. Nou die puisten moet IK nog met een vergrootglas gaan zoeken maar volgens Janske zitten ze er zeker weten. Dat pesthumeur heeft ze af en toe en ze heeft alleen maar problemen als ze een pesthumeur heeft, dus het valt nog wel mee.

Als het aan ons Janske ligt smeert ze zich vol met make-up en draagt ze hoge hakken, helaas moet ze van ons nog even wachten. Ach ons Janske blijft ons Janske en iedereen weet die Janske kent weet wat ik bedoel; een knuffelkont, hele dag zingen, toneelspelen, olijfjes snoepen, blaadjes vol tekenen, spelletjes doen, een hekel hebben aan wandelen, dansen, verkleden, verhalen verzinnen.

Nou Janske nog een half jaar en dan ben je echt jarig, dan hebben we weer echt taart en cadeau's!

Ongelofelijk!!!

In mijn bericht van 26 juli schreef ik al over de frustratie die de weg naar "werken als verpleegkundige in Canada" mij bezorgde. Die frustratie is alleen maar groter geworden.
Nadat ik EINDELIJK mijn assessments heb geregeld blijkt dat het allemaal nog veel langer zal gaan duren. Ik schreef dat ik verwachte over een aantal maanden die assessments te kunnen doen maar dat blijkt pas volgend jaar 20-24 AUGUSTUS!!!! te kunnen. Tot die tijd kan ik niets doen dan me voorbereiden op die assessments. Ik uitte m'n verontwaardiging tegen de toch al zo aardige dame die over het inplannen ging en ze probeerde me nog gerust te stellen."Als er iemand uitvalt van te voren dan bellen we je op dat je eerder kunt komen" En daar kun je het dan mee doen voorlopig!

Stilte

Joyce, Maike en Inge

Het valt niet mee om weer te wennen aan de stilte nadat ons Maike, Erwin, Ilke en Nikki weer terug zijn gegaan naar Nederland en ons Inge en Erwin (ja heel afgezaagd maar allebei onze schoonbroers heten Erwin ;)) zijn gaan rondtoeren in Canada. We hebben ons Maike dinsdag naar het vliegveld gebracht, gelukkig was het geen emotioneel afscheid, we hebben beide de emoties bewaard voor later.

Ons Inge en Erwin zijn dinsdag met een gehuurde auto en de kampeerspullen richting de Rocky Mountains en BC getrokken voor 2 weken, daarna zijn ze nog een week bij ons dus we zitten nog niet helemaal zonder familie. Maar na een intensieve week samen hier in huis is het toch even afkicken, letterlijk en figuurlijk dan want ik zo'n week vloeit het bier rijkelijk en wordt het iedere avond laat.

Ik schaamde me wel een beetje toen ik voor de 2e keer in ruim een week weer bij de "bottle depot" aan kwam zetten met weet ik hoeveel lege blikken bier (hier zit statiegeld op de blikken bier, en die lever je in bij een apart depot, dus niet in de supermarkt)

We hebben  er allemaal erg van genoten en de kinderen uiteraard ook. Wat zijn ze toch weer verwend met al die cadeau's en aandacht, we hebben ook al onze verjaardagen tegelijk gevierd dus er was voor iedereen een cadeau en een stukje taart en ja we hebben ook gezongen voor elkaar, erg leuk! Wat het weer betreft hebben we het ook super gehad, bijna iedere dag 25-30 gr.. De dag nadat de hele bups weg was, was het 11 gr. en regen, BBRRRRR!!! Maar goed een prima excuus om het huis te poetsen wat wel hard nodig was.

We hadden nog meer van die "leuke" kiekjes maar die durf ik hier niet bij te zetten ;)

De vaste bewoners van Laval Boulevard

Zusjes in Canada

Ilke, Wies, Sarah, Nikki en Janske

Tja, time flies when you're having company!! Ons Maike en Erwin zijn op 13 aug aangekomen met de meiden, het was een hele trip voor ze en na een paar dagen uitrusten zijn ze weer wat bekomen van het tijdsverschil. Wat is het toch fijn om weer lekker ongedwongen bij te kunnen kletsen zonder vast te zitten aan kosten of tijdsverschil. Dat geldt ook voor onze 5 meiden, ze krijgen geen genoeg van elkaar. Nou ja soms een keer vechten tussendoor, lekker net als vroeger kibbelen over wie nu met de pop mag spelen. We zijn met z'n allen al een dagje naar Waterton geweest en jawel hoor nu zagen we 4 beren!!! Allemaal vanuit de camper dus we hebben niet hoeven rennen of bomen klimmen (voor de leken onder ons, dat haalt overigens niet uit). Afgelopen donderdag gingen Maike en Erwin op pad met de camper en omdat Tontje toch moest werken besloot ik een paar dagen mee te gaan, dan pas het qua slaapplaatsen namelijk net wel in de camper. De eerste nacht sliepen we in de Kananaskis, de tweede in Canmore en de derde in Lake Louise, daarna zijn Maike en Erwin richting BC gereden en ik terug naar huis. Vandaag heb ik als een dolle m'n hele huis weer op orde gebracht want morgen komt ons Inge en Erwin aan in Calgary, druk druk druk dus.
Een uitgebreid verslag volgt later nog nu ga ik even met een pilsje buiten uitrusten, heb ik wel verdiend dacht ik zo!! Het is nog 28 gr. om 21.00, dat belooft een hete nacht te worden!!!!

Pics

Klik hier voor de  foto's van de vakantie van ons pap en mam

Oorbel perikelen

Ben ik niet knap?

Ons Sarah heeft gisteren nieuwe oorbelletjes gekregen, zoals ik al eerder schreef bij haar verjaardag, als ze 5 jaar zou worden dan zou alles veranderen. Waar ze op dat idee is gekomen, geen idee!!!

Maar goed, ze zou dus ook oorbellen krijgen als ze 5 was, ik dacht misschien wel leuk om dat voor haar verjaardag te doen zodat het een heel eind genezen zou zijn op haar verjaardag. Maar dacht Sarah anders over, NEE ze was nog geen 5 dus er kwam ook niets in haar oren. Vandaar dat ik nadat ze 5 was geworden het maar een paar keer gevraagd heb of ze het zeker wist, en JA ze wilde heel graag oorbellen. Ik had via een vriendin een adres gekregen waar ze verdovende gel gebruiken en 2 oren tegelijk schieten, alleen ik moest wel een afspraak maken. Eenmaal in die beauty salon hadden ze eigenlijk wel meteen tijd of dat dat goed was, nou prima, des te eerder zijn we er ook vanaf dacht ik. (Geluk dat ik Sarah bij had ;)) Nou de verdovende gel werd aangebracht en toen moesten we 15 min. wachten, ondertussen mochten we vast een oorbelletje uitzoeken. Nou en daar kwam me toch een afschuwelijke collectie tevoorschijn!!!  Van de 30 paar waren er 28 paar goudkleurig en daar weer 25 paar van met diamantjes erin (nep weliswaar maar toch), lelijk!!!!! De 2 paar zilverkleurigen waren hele grote knopjes daarmee zou ze gewoon omvallen, nou Sarah vond het natuurlijk allemaal even mooi, de ekster!! We vonden een gulle middenweg, een goudkleurig bloemetje ZONDER steentje. Het zijn nog hele bloemetjes maar goed er moest toch iets in. We wisselen over een paar maanden wel voor iets anders moois. Nou die gel was ingewerkt en Sarah mocht plaats nemen op een stoel, mama in het midden voor Sarah op de grond (handjes vasthouden natuurlijk) en 2 dames aan Sarah's zijde met ieder een pistool en een oor in de hand. 1, 2, 3 PATS, Sarah's gezicht vertrekt en ze zet het toch op een schreeuwen, we hadden ineens de aandacht van de hele salon. Of het nu was omdat het echt pijn deed of omdat ze toch nog schrok, ik weet het niet. Ik heb gauw betaald en kreeg nog een troostpakketje (snoepjes en knuffel) in m'n handen geduwt en ik heb Sarah gauw de winkel uitgedragen, nee lopen wilde ze niet meer. Gelukkig was het snel genoeg over en toen was ze toch wel blij en trots op haar oorbellen. Ze bedacht al helemaal aan wie ze het allemaal moest gaan vertellen.

Nu moeten we 6 weken lang die oorbellen draaien en schoonmaken afijn het standaardverhaal. Nou weer een avontuur erbij voor ons Saartje.

Dagje Waterton

Speeltuin in Waterton

Cameron Lake, de besneeuwde berg ligt in Amerika

Luna, Janske en Robin

Een picnic plaats langs de Akamina Parkway

Anja, Wies en Sarah aan het vissen

Onverwacht bezoek

Sunset at Waterton Lake

Gisteren (1 augustus) was het een Civic Holiday, deze dag staat voor het afschaffen van de slavernij in het Britse Rijk, en in Alberta ookwel Heritage day genoemd.  Maar goed dat hield dus in dat het een "long weekend" was, iets wat hier nogal regelmatig te doen is en dus iedereen erop uit trekt. Ook wij dus. Samen met Harry, Anja, Robin en Luna gingen wij naar Waterton Lakes National Park, anderhalf uur rijden hiervandaan en het ligt vlak boven de grens met Amerika.  Het plan was lekker aan het water zitten en dan ergens BBQ-en. Nou daar aangekomen moesten we al in de rij gaan staan om het National Park in te kunnen want onze jaarpas was verlopen, op zich niet zo erg maar die rij betekende wel dat het dus druk zou zijn. Het plaatsje Waterton is niet zo heel erg groot, er staan heel veel zomerhuisjes en als er in de winter 1000 inwoners overblijven zal het veel zijn, een toeristenoord dus.

Eenmaal bij het meer stappen we uit, maar het waait er toch hard. De temperatuur ligt tegen de 30 graden maar van de wind die van het meer (met gletsjerwater) afkwam kregen we kippevel. Nou dan maar een ander plekje zoeken. We kwamen uit bij de speeltuin met spray-park, helemaal goed, genoeg te spelen voor de kids en een picnic-tafel voor ons. Af en toe kregen we een gratis douche doordat de harde wind het water van het spray park naar ons toe waaide maar dat mocht de pret niet drukken. Rond een uur of 4 zijn we over de Akamina Parkway gereden om een picnic plaats met BBQ te zoeken maar helaas alles was bezet, vandaar zijn we dus maar even naar Cameron Lake gegaan maar daar had je ook al van die Hollandse taferelen, superdruk en nog net niet dubbelparkeren. Dus we hebben een 15 min. rondgelopen en ons voorgenomen een keer terug te komen als die "toeristen" weer weg zijn. Op de terugweg naar beneden hadden we de mazzel dat er net mensen weg waren gegaan bij een picnic plaats dus als de wiedeweerga onze spullen uitgepakt zodat we konden gaan eten. In Canada heb je op nogal wat picnicplaatsen een BBQ erbij staan, het enige wat je dan hoeft te doen is hout mee te nemen en je kunt BBQ-en, ideaal. Even later kwamen er een auto de parkeerplaats opgereden; ze waren zo vriendelijk om even te waarschuwen dat er een beer was gezien verderop!!!!

Nou dachten we nog, da's ook mooi, waar komen die op af??? Inderdaad, ETEN!! Maar goed, de kinderen extra in de gaten gehouden, we zaten namelijk bij een riviertje waar beren dus ook  op af komen. We waren al zowat klaar met eten, samen met de kinderen nog even wat marsmellows bakken en de mannen stonden op het strandje koffie te drinken als Anja ineens roept; Beer, een beer!! Eerst dacht ik nog " ja haha!" omdat de kinderen dat ook steeds voor de grap zeiden maar aan de reactie van de mannen en de andere mensen die daar rond liepen zag ik dat het echt was. Gelijk de kids bij elkaar verzameld en naar de auto gelopen. Kinderen in de auto gezet en ik bleef in de deuropening kijken waar die beer was en heen ging. En Tontje maar foto's maken (jaja op afstand met de telelens). Het was een jonge beer en niet in ons geinteresseerd, hij was het riviertje overgestoken naar onze picnic plaats en liep daar langs de waterkant verder. Ondanks dat wij nog het een en ander op de tafel hadden staan toonde hij daar helemaal geen intresse in. Pfffff, dat liep goed af, de adrealine stroomt dan toch wel even rond. De kinderen vonden het allemaal wel spannend en indrukwekkend maar voelde zich veilig in de auto, ze kwamen er daarna echter niet meer uit!! Wat een avontuur!

Dit is overigens wel pas de 2e keer dat wij een beer hebben gezien sinds wij hier in Canada wonen, bij ons zie je ze al helemaal niet en in de bergen moet je ze maar net treffen,

of misschien toch maar niet??!!

Om 21.30 waren we weer thuis, het was een erg gezellige dag geweest!!!

Frustratie!!

EINDELIJK heb ik bericht gekregen van CARNA (College & Association of Registred Nurses of Alberta) na maanden wachten, maar het is niet het bericht waar ik op gehoopt heb; ik moet 4 assessments gaan doen op de universiteit in Calgary voordat ze kunnen beoordelen of ik wel in aanmerking kom voor een vergunning als verpleegkundige!!!Sinds vorig jaar september ben ik bezig met m'n Engelse taalexamen en het in kaart brengen van mijn opleiding, mensen zoeken in Nederland die wilde bevestigen dat ik inderdaad mijn opleiding succesvol heb afgerond, mijn registratiebewijs uit Nederland op laten sturen. Ik moest ook uitrekenen hoeveel uren ik de afgelopen 7 jaar heb gewerkt als verpleegkundige, kortom een heel gedoe dus. Maakt niet uit dacht ik, ik heb 2 opleidingen gehad (algemeen verpleegkundige en kinderverpleegkundige) dus ik zal wel een heel eind goed zitten. Maar daar denken ze helaas iets anders over hier.
Citaat: On review of your file, it could not be determined that you currently possess the knowledge and skills (competencies) expected of an Registered Nurse in Alberta.
Kortom; we weten niet of je wel competent genoeg bent om hier te werken als verpleegkundige.
Daarom moet ik die 4 assessments (het maximale) doen voor;
*algmene verpleegkunde
*pasgeborene
*kinderverpleegkunde
*psychiatrische verpleegkunde
Het feit dat ik al 10 jaar op de kinderafdeling heb gewerkt als verpleegkundige leggen ze doodleuk langs zich neer. Ik weet dat het ook geen zin heeft om bezwaar te maken bij CARNA want dan zeggen ze gewoon: als je zoveel ervaring hebt dan zijn de assessments ook niet moeilijk, wat dus bij Annemarie gebeurd is.
Weet je, het feit dat dit zo zou lopen had ik al verwacht dus dat is ook niet wat me zo frustreert maar wel het feit dat wij onze permanente verblijfsvergunning in Canada hebben gekregen op basis van mijn diploma en werkervaring en Tontje en de kids zijn eigenlijk dus met mij mee gekomen. Tontje hoefde "alleen maar" een nieuw rijbewijs te halen en kon gaan solliciteren en ik moet door deze hele kermis heen voordat ik uberhaupt in aanmerking kom voor een vergunning om te mogen werken.
Alle verpleegkundigen moeten ieder jaar in augustus een nieuwe vergunning aanvragen om te mogen blijven werken, dit kost hen $500 per persoon per jaar (kun je je voorstellen hoeveel geld er dan binnen komt). De regels zijn per provincie ook nog eens anders, het zou in  Britisch Colombia  makkelijker zijn om aan het werk te gaan dan hier bijvoorbeeld. Ook zijn ze de laatste jaren strenger geworden terwijl ze wel een te kort hebben aan verpleegkundigen.
Stel dat ik in het beste geval alle assessments goed doorloop dan moet ik daarna nog een examen afleggen (hetzelfde examen wat je moet maken aan het einde van je opleiding) dan krijg je een tijdelijke vergunning om te werken als je dan een baan hebt gevonden en je werkgever geeft je na verloop van tijd een positieve referentie DAN krijg je een definitieve vergunning.
In het slechtste geval dan kom ik slecht uit de bus bij de assessments en moet ik eerst nog een hoop aanvullende opleiding gaan doen voordat ik dat examen mag maken. Maar goed daar gaan we nog maar even niet vanuit.
Ik moet eerst zorgen dat die assessments ingepland gaan worden (dat zal ook pas over een paar maanden zijn) en me daarop gaan voorbereiden. Ik heb van een vriendin al 3 dikke boeken mogen lenen, daarnaast wil ik gaan kijken of ik hier een aantal dagen kan gaan meekijken in het ziekenhuis (op ieder vakgebied). Geen tijd om uit m'n neus te peuteren dus!

Hollands bezoek

Janske voor haar einduitvoering van Jazz dance

Ja ja ja, ik weet het, het is veel te lang geleden dat ik iets van me heb laten horen. Ik zal de schuld maar geven aan de zomer, die eindelijk is gekomen. Het leek wel of die had gewacht op het meterologische begin van de zomer, 1 juli dus. Vanaf die tijd is het werkelijk bijna elke dag 25-30 graden geweest en aangezien we daar even op hebben moeten wachten genieten we er nu ook optimaal van. Dus iedere vrije minuut zijn we buiten, iets wat eigenlijk helemaal niet Canadees is want verder hoor en zie je niet heel veel mensen buiten zitten of kinderen spelen. Overdag niet maar 's avonds ook niet, snappen wij nog steeds niets van.

Op 2 juli zijn ons pap en mam hier gekomen voor vakantie, erg gezellig geweest voor iedereen. Janske en Sarah hoefden niet te wennen aan opa en oma maar voor Wies was het toch even "de kat uit de boom kijken". Doordat ze bij ons in huis logeerden was de nieuwigheid er toch snel af en riep ze ook de hele dag "opa" of "oma". Ze hebben er erg van genoten en het feit dat ons mam bijna elke dag iets uit haar koffer tevoorschijn toverde (snoepjes of klein cadeautje) vonden ze natuurlijk helemaal super.

Sarah werd op 5 juli 5 jaar en daar heeft ze eerlijk waar het hele jaar al naar uitgekeken. Ze moest zoooooooo lang wachten voor haar gevoel en ze maakte er ook een heel ding van want als ze 5 werd dan: ging ze naar de basisschool (terwijl ze nog bijna 2 maanden moet wachten) kreeg ze nieuwe tanden (warempel, er braken 2 kiezen door van het weekend) kreeg ze oorbellen (maar nu wil ze nog even niet) ging ze in het grote bed slapen en ZONDER fopspeen (zonder problemen gelukkig) en last but not least, ze zou 5 cadeautjes krijgen, daar heb ik me dan maar mooi aangehouden om de magie in stand te houden. Ze was echt jarig, de kroon moest de hele dag op en haar feestjurk ging niet uit, ondanks de bijna 30 gr. en dat de andere kinderen in het zwembad zaten, Sarah wilde niet!!!!

Met ons pap en mam zijn we nog 4 dagen naar BC geweest, naar Elko en Kimberley om precies te zijn, toch weer wat meer gezien van Canada en met z'n allen in de camper had ook wel iets. We hebben ons goed vermaakt.

De tijd dat ze weer het vliegtuig naar NL moesten nemen was er natuurlijk veel te snel.

Ik zal de volgende keer foto's van hun bezoek aan ons posten en van de tuin waar ze allebei heel hard aan gewerkt hebben, ik denk dat ze erg gepaseerd zullen zijn als ik dat niet vermeld, he pap ;)!!!

Filmpjes

Bijna iedere dag moeten we wel door de coulee (de coulee scheidt Noord/Zuid Lethbridge van West Lethbridge) heen rijden om van West Lethbridge naar het centrum te komen, het West is nog relatief nieuw (35 jaar) en de meeste winkels zijn nog aan de andere kant van Lethbridge.

Hier zie je Sarah tijdens de Graduation, ze staat op de voorste rij, iets rechts van het midden.

Samen met haar buurman doet ze niet mee met het ABC-liedje.

Hier vieren we de verjaardag van Wies, Anja filmt alles zodat wij er ook een keer op staan, Robin en Luna zijn ook van de partij.

Wies lijkt eerst te twijfelen wat ze met haar taart aan moet maar daarna eet ze haar hele stuk op en dat van Sarah, Yummie!!!!

Aan het einde van de dag komen Joyce, Michael, Matthew en Lucas ook aan in Lethbridge, de kinderen zijn erg blij dat ze elkaar weer zien, we hebben (bijna) het hele weekend geen kind aan ze.

Wies en Lucas hadden ontzettend veel plezier samen.

Bijna vakantie!

Nee helaas nog steeds geen zomer in Canada, de zon moet nog steeds vechten voor een plekje tussen de regenbuien door maar misschien dat daar deze week toch verandering in komt, er is ons 27 graden beloofd op woensdag. Toch kan er tussen de buien door gerust buiten gespeeld worden en dat is sinds enkele dagen weer iets aantrekkelijker geworden door deze trampoline in de tuin. Het opzetten van dat ding ging echter niet zonder slag of stoot. Zoals je ziet hadden Tontje en ik ons niet helemaal gehouden aan de instructies bij het opzetten met als gevolg dat het ding helemaal krom trok en wij de winkel al vervloekten waar we 'm gehaald hadden. Weer uit elkaar gehaald en opnieuw in elkaar gezet nu wel volgens de goede instructie en nu stond ie prima, kinderen blij!!

Ons Sarah had op 10 juni haar "graduation" en ons Sarah vond er simpelweg geen bal aan. Sarah staat helemaal niet graag in het middelpunt thuis, laat staan voor een zaal vol met ouders, opa's en oma's. Ik had haar al voorbereid wat ze zouden gaan doen en dat er mensen kwamen kijken maar eenmaal voor op het podium stond het huilen haar nader dan het lachen. De juffen hadden hard gewerkt met de kinderen om allerlei versjes en liedjes in te studeren en (bijna) iedereen deed braaf en enthousiast mee maar het enige wat Sarah deed was hoogstens een handgebaar maar verder kwam er geen boe of ba uit. Ik vond het wel sneu voor haar en het liefst haal je haar dan van het podium maar dat doe je natuurlijk niet. Sarah (en wij) waren dan ook erg blij dat ze mochten gaan zitten tijdens de toespraak van de juf, daarna werden ze 1 voor 1 naar voren geroepen waarbij ze een certificaat en een boek kregen overhandigd. Sarah ging ook netjes naar voren maar zat ook weer net zo snel op haar stoel.

Het boek wat ze kregen was een verzameling van foto's en knutselwerkjes van het afgelopen jaar, heel erg mooi boek, kosten; $50!!!

Na de "plechtigheid" was er taart en ranja voor iedereen, nou dat vond ze dan wel weer leuk! Gelukkig duurt het nog even voordat ze haar echte graduation heeft dus heeft ze nog even tijd om daaraan het wennen, tot die tijd kijken we nog maar even naar deze foto:

(leuk is ie, he!!)

Afgelopen vrijdag was het weer tijd voor de verjaardag van Wies, 2 jaar werd ze alweer. Ze had er wel zin in, cadeautjes krijgen vond ze leuk, zingen; mwah, taart eten; heerlijk, snoepen; altijd lekker, met andere kinderen spelen; jippie!! Het weer zat iets beter mee dan vorig jaar, toen regende het niet maar plensde het de hele dag. Joyce en Michael waren voor de gelegenheid weer afgereisd naar Lethbridge, meteen maar weer een gezellig weekend van gemaakt en de kinderen hebben zich weer prima vermaakt met elkaar. Ik zal een dezer dagen nog wel filmpjes op het blog zetten van de verjaardag.

Afgelopen week heeft ons Janske toetsweek gehad, wat wel goed ging zoals ze zelf zegt.

Aanstaande maandag hebben ze een pretdag op school en dinsdag gaan ze met de hele school zwemmen en dan heeft ze al vakantie tot 31 augustus maar liefst en dan te bedenken dat ik 6 weken in Nederland al een hele tijd vond. Maar goed over een aantal weken komen opa en oma van Veggel en half aug. komen de zusjes van Veggel op vakantie dus we hebben genoeg te doen en naar uit te kijken!

Zomer in aantocht?!

Een beetje krap maar wel gezellig!

Eindelijk was het afgelopen zondag zover, het was hier 25 graden!!!! Alleen duurde het maar 1 dag tot onze grote teleurstelling, voor de rest regent het hier NOG steeds, we zijn het langzamerhand goed beu. Vorig jaar riepen die Canadezen, "wat hebben we een slechte zomer" in de winter riepen ze "zoveel sneeuw hebben we nog nooit gehad" (5 maanden aan 1 stuk), nu roepen ze weer "zoveel regen hebben we anders noooooooit"!! Vandaag, 12 graden en regen, bah!! Waar blijft die zon???!!!!

Maar goed, verder gaat het allemaal z'n gangetje. De douche is ondertussen opnieuw afgekit dus lekt niet meer, ik maakte nog een opmerking dat de schroeven (waarmee de douchebak is bevestigd aan de wand) niet afgedekt waren en dat ik dat niet mooi vond, o wacht maar dachten ze vast, daar smeren we ook wel wat kit overheen!!???? Serieus! Er zit nu een grote frot kit op alle schroeven, ongelofelijk. Nou we werken het zelf wel af op onze manier. De lekkende kraan van de wasmachine is uiteindelijk ook gemaakt en daarmee zijn officieel de werklui uit huis, alhoewel ik heb het gevoel dat ik dat niet hardop mag zeggen omdat ik anders iets over me afroep, maar voorlopig zijn ze klaar. Nu komt het dus aan op ons doorzettingsvermogen om alles af te werken. Alleen heb ik voor sommige dingen Tontje nodig, gisteren stond ik met het boormachine in m'n hand om zelf dingen op te hangen maar ik koos toch eieren voor m'n geld, die wandjes hier zijn zo dun en om te voorkomen dat ik het helemaal verpest wacht ik toch maar tot Tontje vrij is.

Vorige week ben ik jarig geweest, de teller staat ondertussen op 33 maar dat maakt me "nog" niet zoveel uit, helaas wederom geen mooi weer dus in plaats van lekker buiten zitten met een wijntje en een BBQ houden werd het binnen zitten met koffie/thee en een retourtje naar de McDonalds. Het appelgebak was erg lekker overigens.

Van het weekend heeft Janske haar dansuitvoering gehad in het theater, op vrijdag de generale repetitie, zaterdagavond een uitvoering en zondagmiddag een uitvoering, ze vond het superleuk en heeft zich prima vermaakt, geen podiumvrees gelukkig. Volgende week heeft ze 4 toetsen die zwaar meetellen voor haar eindrapport,daar moet goed voor geleerd worden dus daar is ze dit weekend weer zoet mee. Aanstaande vrijdag heeft Sarah haar "graduation" van de peuterschool, nee ik verzin het niet! Ze moet "semi-formal" gekleed komen en die Canadezen kennende komen die kinderen allemaal super opgedirkt opdagen, ik heb me daar toch een hekel aan! Maar goed ik zal Sarah haar mooiste jurk aan doen en kijken of ik nog ergens leuke schoentjes (lees; geen gympen of hakken) kan aankomen en dan vind ik het goed. Ze horen het hier niet graag maar in sommige dingen zijn ze zo Amerikaans, zo overdreven soms dan heb je als Nederlander soms wel echt zoiets van "doe ff normaal zeg!" Ach ja als Nederlander heb je weer andere streken en rariteiten.