.JPG)
Wij wensen iedereen hele fijne feestdagen!
dinsdag 25 december 2012
vrijdag 7 december 2012
Good to be back?
De priemende vraag die natuurlijk iedereen heeft; hoe is het om weer terug te zijn??
Het is heel gek. Ik hoefde deze keer niet zo te wennen aan het "in Nederland zijn" als toen we in april op vakantie kwamen maar Tontje juist weer meer als in april. Het is een raar gevoel om te bedenken dat we nu niet meer terug gaan naar Canada en ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik daar van moet vinden.
Afgelopen week is het uiteraard weer enorm druk geweest met heeeeeeel veeeeeeeel geregel. Ik doe dit het liefste zo snel mogelijk want dat is het achter de rug. We hebben ons weer ingeschreven bij de gemeente, zorgverzekering geregeld, auto gekocht, voor Janske gesprekken gehad bij potentiele scholen, sinterklaas gevierd, telefoons geregeld, huurhuis (bijna) geregeld.
Op zondag landde we in alle vroegte op Schiphol, we hadden een hele goede vlucht gehad. De meiden deden het super, niet gemopperd of gezeurd. Dat maakte het voor ons ook een stuk relaxter. Desalniettemin is het toch een lange reis en eenmaal in Amsterdam waren we toch erg moe. Van mijn familie stonden ze al te wachten en er waren zelfs een aantal vrienden als verrassing gekomen, heel erg leuk. Deze keer geen trubbel met de koffers dus die waren er ook gauw genoeg.
Eenmaal weer aangekomen in Lieshout stonden de ouders van Tontje ook al gauw op de stoep. Het is zo vertrouwd om iedereen weer te zien dat je je afvraagt of je echt wel weer 7 maanden weg bent geweest. Die zondag is het een komen en gaan van bezoek en zitten we 's avonds als halve zombies op de bank.
Maandags moeten we aan de slag met het regelen, ik had al veel voorbereiding gedaan zoals afspraken gemaakt en formulieren klaar liggen dus dat scheelde wel.
Dinsdags is Tontje op pad geweest voor een auto en het is uiteindelijk een Citroen Picasso geworden, wel even wat anders als onze GMC Suburban. Woensdagmorgen konden we die gelijk ophalen dus dat was weer goed geregeld.
Ons Sarah is vandaag begonnen op school, ik vroeg haar gisteravond "vind je het spannend?" "nee", zegt ze (een beetje verontwaardigd). Gelukkig maar!! Vanmorgen dus in alle vroegte weer naar school (door de sneeuw) en ik ben ruim een half uur in de klas gebleven. Ik heb alle vertrouwen in ons Sarah dat dat wel goed komt.
Afgelopen woensdag hebben we zelf een beetje sinterklaas gevierd. Ik wilde het niet uitgebreid vieren maar helemaal niets is ook niets. De meiden keken er wel erg naar uit, flink zingen en zo.
Toen de "Piet" uiteindelijk op de raam klopte waren ze zooooooo blij. Wies heeft continue staan springen en trok ieder cadeautje zowat uit de hand van opa die de cadeau's uitdeelde. Was erg leuk om te zien.
Om ons weer te laten wennen in Nederland sneeuwt het nu, flink (voor Nederlandse begrippen)!! Iedereen in rep en roer, lachen hoor. Maar ja zonder mijn 4-wheel aandrijving is het rijden wel even wat anders, we glibberen gewoon over de weg, opletten dus.
maandag 3 december 2012
Houdoe!!!
Hoewel ik ondertussen al in Nederland weer op de bank zit doe ik eigenlijk nog net of dat dit mijn laatste blog in Canada gaat worden. Dit was eigenlijk mijn planning maar zoals iedereen zal begrijpen is het afgelopen week gewoonweg veel te druk geweest.
Even terug dus naar vorig weekend. We hebben op zaterdag 24 november geluncht bij vrienden en wat ingepakt. De nacht die volgde was onze laatste nacht in ons eigen huis. Zondags zijn we begonnen met het afbreken van onze bedden en het inpakken van die laatste spullen. Uiteraard heb ik toen ook onze koffers al ingepakt zoals die mee zouden moeten in het vliegtuig. Vanaf die dag zijn we bij vrienden die een paar straten verder wonen gaan slapen. We hadden het geluk dat zij een riant huis hebben met extra slaapkamers die ze verhuren, er staan echter 2 van de 3 kamers leeg dus daar mochten wij komen logeren, mazzel! Ons Janske kon nog gewoon haar bus nemen naar school, Sarah kon met gemak naar haar school gebracht worden.
Maandagmorgen tegen 9 uur werd onze container gebracht, we hadden een 40ft besteld en ze brachten inderdaad een 40ft maar dan een highcube, een extra hoge dus. Meer ruimte dus, helemaal super. We hadden 48 uur de tijd om de container te laden, daar betaalden we dan wel wat extra voor maar anders hadden we maar 2 uur gratis. Nu hadden we tijd zat en konden op ons gemak bekijken hoe de inboedel er het beste in kon. Dus zo gezegd zo gedaan, we moesten zelfs dinsdagavond nog haasten om onze spullen er allemaal in te krijgen, nou ja haasten, de kinderen werden zeeeeer ongeduldig dus dat voerde de druk aardig op! Tjongejonge wat heb je toch een hoop rommel!
We verwachtte dus dat de container op woensdagmorgen weer tegen 9 uur opgehaald zou worden. Tontje had met een kennis afgesproken dat zijn camperunitje er met een heftruck ingezet zou worden. Komt de chauffeur dus gewoon niet opdagen....!!! Tontje gebeld, de chauffeur zou er rond 11.00 zijn, nou daar zit je dus met je strakke planning, die kerel met zijn heftruck had uiteraard ook weer andere plannen. De chauffeur zei in eerste instantie nog...ik kom de container vandaag wel een keer ophalen?! Dacht het dus van niet zei Tontje, dan stuur ik jullie de rekening. Als wij namelijk langer de tijd nodig hebben betaal je $80 per uur! Jullie dan ook. Afijn om 11.45 was de goede man er en konden ze het camperunitje er in gaan zetten. Hehe, weer iets afgerond. Aan het einde van de middag werd ook de pickup truck van Tontje opgehaald, dus dat was ook klaar.
Toen was het nog tijd om te poetsen, pfffff. Het was me toch een bende, na goed opgeruimd te hebben was het al meer te overzien. Daar ben ik dus woensdag en donderdag mee in de weer geweest. Tussendoor moesten we nog op school bij Sarah afscheid nemen, haar klasgenootjes waren zeer onder de indruk van het feit dat Sarah met het vliegtuig naar Nederland ging om daar te wonen. Als traktatie deelde ze pepernoten uit die ze erg lekker vonden. Janske kreeg vrijdags ook nog een zak pepernoten mee naar school, die regelde zelf verder haar afscheid. We hebben haar vrijdagmiddag van school opgehaald om haar rapport op te halen en afscheid te nemen van haar juf.
Vrijdagmiddag om 12.00 was de deadline voor de overdracht van ons huis, alles verliep erg vlot dus we zijn weer dakloos. Ik blijf het altijd vreemd vinden om je huis zo leeg achter te laten wetende dat dat de laatste keer is dat je daar bent. Maar ik moet eerlijk zeggen dat de hele afgelopen week een beetje op de automatische piloot is gegaan, je hebt gewoonweg geen tijd om erbij stil te gaan staan wat er allemaal gebeurt, stel je voor waren we nu nog aan het inpakken.
Vrijdagmiddag moesten we nog naar de bank toe want de advocaat had uiteraard nog een cheque voor ons na het overschrijven van het huis. Dit geld willen we uiteraard naar Nederland hebben en zoals jullie weten moeten wij hiervoor in hoogst eigen persoon bij de bank aanwezig zijn.
Iets voor vijf belde ze dat ze het geld ontvangen was en dus naar Nederland kon. Wij daar naar toe maar dit verliep natuurlijk weer alles behalve soepel. Omdat het een groter bedrag was moest dit via een speciale rekening in Toronto....maaaaaaar.........Toronto loopt 2 uur voor op ons en waren uiteraard al gesloten. Dus er werd helemaal niets meer verstuurd!!! Damn! Als het bedrag in kleine porties wordt opgehakt kunnen ze het wel zelf versturen maar dan werden het meerdere transacties in plaats van 1. Nou dat wilde wij niet, het ging eerder dit jaar al mis dus we wilde niet het risico lopen dat het nu vaker mis kon gaan. Wat nu? We konden gelukkig een blanco formulier ondertekenen zodat we al wel opdracht gaven om het bedrag op maandag in 1 keer, via Toronto, over te maken en dan hoefde we er niet perse te zijn. Dit hele gedoe duurde weer ruim een half uur. Ik vroeg of ze me als bevestiging een email wilde sturen, dat kon maar dan moest ik eerst weer op papier toestemming geven dat de bank mij mocht emailen?! Van sommige dingen probeer ik niet eens de logica in te zien.
Vrijdagavond hebben we het nog gezellig gemaakt met onze vrienden waar we logeerden, was erg leuk!
De volgende ochtend was het douchen, koffers dichtmaken, ontbijten en wegwezen. De koffers hadden we niet eens gewogen, we zouden het wel zien op het vliegveld. Beth had pannenkoeken voor ons gemaakt dus dat was een goede start van de dag. Om 10.00 reden we aan richting Calgary en we waren er ruim op tijd. Wonder boven wonder waren de koffers op 1 na goed van gewicht, die van mij was uiteraard te zwaar, even was husselen en ook die was prima, gelukkig niet bijbetalen nu.
Michael was met Matthew nog naar het vliegveld gekomen, dat vond Sarah helemaal geweldig, wat gaan die 2 elkaar missen!! Om 15.35 was het eindelijk zover het vliegtuig was klaar voor vertrek..................op naar NEDERLAND!!!!!!
Na 2 jaar en 8 maanden kwam er een einde aan ons avontuur in Canada. Hoewel we er naar uitkijken om weer in Nederland te wonen is het toch weer een gek gevoel. We weten nu wel veel beter waar we naar toe gaan. Dat was in 2010 veel spannender en onzekerder. Het is echter nu niet zo "we gaan verder waar we gebleven zijn", we moeten echt weer opnieuw beginnen. Qua werk zijn Tontje en ik eigenlijk zo goed als onder de pannen. De contracten moeten nog getekend worden dus dan is het pas definitief. Dit zijn ook weer dezelfde banen als voor we vertrokken naar Canada. De eerste weken in Nederland zal er weer veel geregeld moeten worden dus daar hebben we nog wel een kluif aan. Wie nu denkt "lijkt net of je nooit bent weggeweest" heeft het mooi mis. In 3 jaar tijd hebben we veel meegemaakt en zijn we ook als persoon veranderd. In Nederland is iedereen doorgegaan met z'n leven maar wij uiteraard ook.
Zo kwamen we aan in 2010
Even terug dus naar vorig weekend. We hebben op zaterdag 24 november geluncht bij vrienden en wat ingepakt. De nacht die volgde was onze laatste nacht in ons eigen huis. Zondags zijn we begonnen met het afbreken van onze bedden en het inpakken van die laatste spullen. Uiteraard heb ik toen ook onze koffers al ingepakt zoals die mee zouden moeten in het vliegtuig. Vanaf die dag zijn we bij vrienden die een paar straten verder wonen gaan slapen. We hadden het geluk dat zij een riant huis hebben met extra slaapkamers die ze verhuren, er staan echter 2 van de 3 kamers leeg dus daar mochten wij komen logeren, mazzel! Ons Janske kon nog gewoon haar bus nemen naar school, Sarah kon met gemak naar haar school gebracht worden.
Maandagmorgen tegen 9 uur werd onze container gebracht, we hadden een 40ft besteld en ze brachten inderdaad een 40ft maar dan een highcube, een extra hoge dus. Meer ruimte dus, helemaal super. We hadden 48 uur de tijd om de container te laden, daar betaalden we dan wel wat extra voor maar anders hadden we maar 2 uur gratis. Nu hadden we tijd zat en konden op ons gemak bekijken hoe de inboedel er het beste in kon. Dus zo gezegd zo gedaan, we moesten zelfs dinsdagavond nog haasten om onze spullen er allemaal in te krijgen, nou ja haasten, de kinderen werden zeeeeer ongeduldig dus dat voerde de druk aardig op! Tjongejonge wat heb je toch een hoop rommel!
Tontje loodst de vrachtwagen de oprit op
Nog helemaal leeg.....maar niet voor lang
De pick-nick tafel dient als opstapje
Dennis en Sarah zetten alles op z'n plek, Sarah vondt het erg interessant
De laatste spullen erin en vastzetten
De kleine camperunit past er ook nog in en de container zit vol!
De pickup wordt opgehaald
Even goed vastzetten en klaar voor vertrek
Vrijdagmiddag om 12.00 was de deadline voor de overdracht van ons huis, alles verliep erg vlot dus we zijn weer dakloos. Ik blijf het altijd vreemd vinden om je huis zo leeg achter te laten wetende dat dat de laatste keer is dat je daar bent. Maar ik moet eerlijk zeggen dat de hele afgelopen week een beetje op de automatische piloot is gegaan, je hebt gewoonweg geen tijd om erbij stil te gaan staan wat er allemaal gebeurt, stel je voor waren we nu nog aan het inpakken.
Vrijdagmiddag moesten we nog naar de bank toe want de advocaat had uiteraard nog een cheque voor ons na het overschrijven van het huis. Dit geld willen we uiteraard naar Nederland hebben en zoals jullie weten moeten wij hiervoor in hoogst eigen persoon bij de bank aanwezig zijn.
Iets voor vijf belde ze dat ze het geld ontvangen was en dus naar Nederland kon. Wij daar naar toe maar dit verliep natuurlijk weer alles behalve soepel. Omdat het een groter bedrag was moest dit via een speciale rekening in Toronto....maaaaaaar.........Toronto loopt 2 uur voor op ons en waren uiteraard al gesloten. Dus er werd helemaal niets meer verstuurd!!! Damn! Als het bedrag in kleine porties wordt opgehakt kunnen ze het wel zelf versturen maar dan werden het meerdere transacties in plaats van 1. Nou dat wilde wij niet, het ging eerder dit jaar al mis dus we wilde niet het risico lopen dat het nu vaker mis kon gaan. Wat nu? We konden gelukkig een blanco formulier ondertekenen zodat we al wel opdracht gaven om het bedrag op maandag in 1 keer, via Toronto, over te maken en dan hoefde we er niet perse te zijn. Dit hele gedoe duurde weer ruim een half uur. Ik vroeg of ze me als bevestiging een email wilde sturen, dat kon maar dan moest ik eerst weer op papier toestemming geven dat de bank mij mocht emailen?! Van sommige dingen probeer ik niet eens de logica in te zien.
Vrijdagavond hebben we het nog gezellig gemaakt met onze vrienden waar we logeerden, was erg leuk!
Alle kinderen samen op de bank een 3D film aan het kijken
Laatste ontbijt in Canada
Familie Bidarian bedankt!!
Michael was met Matthew nog naar het vliegveld gekomen, dat vond Sarah helemaal geweldig, wat gaan die 2 elkaar missen!! Om 15.35 was het eindelijk zover het vliegtuig was klaar voor vertrek..................op naar NEDERLAND!!!!!!
Matthew en Sarah
Michael, Tontje en Janske
Zo kwamen we aan in 2010
En zo gaan we in 2012
zaterdag 24 november 2012
Inpakstress??.........Neuh!
"Tontje breng eens wat dozen naar boven"........"Joyce geef de tape eens aan"........."Heb je een handje om de kast mee in te pakken"........"Wil je deze doos even nummeren".............."Euh ...ik ben wat kwijt!"........."Shit dat heb ik al ingepakt"..........(doos wordt weer opgemaakt).
Druk druk druk met inpakken dus. Heel veel ander nieuws van ons front heb ik eigenlijk niet.
Tontje had op 15 november zijn laatste werkdag bij Westcan. Afgelopen maandag zijn we serieus begonnen met inpakken van onze inboedel. Waar moesten we in godsnaam beginnen? Nou ja je begint maar ergens. Tussendoor zijn we ook flink afscheid aan het nemen van iedereen om ons heen. 3 weken geleden hadden we dus Michael en Joyce met de jongens over de vloer. 2 weken geleden bleven Harry en Anja met de meiden hier logeren en vorige week hadden we Irma, Leon, Annemarie en Mark over voor nog een logeerpartij. Stuk voor stuk hele gezellige weekeinden waarbij het met een borrel op lekker laat werd.
Komende maandag wordt de container hier voor de deur gezet en hebben we 48 uur om die te laden, tijd genoeg lijkt me. Woensdagmorgen wordt deze weer opgehaald en later die dag wordt ook Tontje's pickup opgehaald voor transport. Dan rest ons nog wat poetswerk hier in huis en wat laatste dingen die we af moeten handelen bij o.a. de bank en op school. Het huis wordt vrijdag overgedragen maar ons aandeel hebben we al afgehandeld. Wij moesten afgelopen donderdag naar de advocaat (nee gebeurd hier niet bij de notaris) om de overdrachtspapieren te tekenen. We zien de nieuwe bewoners dus helemaal niet. A.s. zaterdag vliegen we dus weer richting Nederland. Heel veel tijd op hier mee bezig te zijn hebben we niet. Dat maakt het een hele intensieve tijd fysiek en mentaal. Nu voelt het nog heel onwerkelijk dat we over ruim een week weer op Nederlandse bodem staan. Ach we doen alles stap voor stap en we nemen het maar zoals het komt.
Druk druk druk met inpakken dus. Heel veel ander nieuws van ons front heb ik eigenlijk niet.
Tontje had op 15 november zijn laatste werkdag bij Westcan. Afgelopen maandag zijn we serieus begonnen met inpakken van onze inboedel. Waar moesten we in godsnaam beginnen? Nou ja je begint maar ergens. Tussendoor zijn we ook flink afscheid aan het nemen van iedereen om ons heen. 3 weken geleden hadden we dus Michael en Joyce met de jongens over de vloer. 2 weken geleden bleven Harry en Anja met de meiden hier logeren en vorige week hadden we Irma, Leon, Annemarie en Mark over voor nog een logeerpartij. Stuk voor stuk hele gezellige weekeinden waarbij het met een borrel op lekker laat werd.
Komende maandag wordt de container hier voor de deur gezet en hebben we 48 uur om die te laden, tijd genoeg lijkt me. Woensdagmorgen wordt deze weer opgehaald en later die dag wordt ook Tontje's pickup opgehaald voor transport. Dan rest ons nog wat poetswerk hier in huis en wat laatste dingen die we af moeten handelen bij o.a. de bank en op school. Het huis wordt vrijdag overgedragen maar ons aandeel hebben we al afgehandeld. Wij moesten afgelopen donderdag naar de advocaat (nee gebeurd hier niet bij de notaris) om de overdrachtspapieren te tekenen. We zien de nieuwe bewoners dus helemaal niet. A.s. zaterdag vliegen we dus weer richting Nederland. Heel veel tijd op hier mee bezig te zijn hebben we niet. Dat maakt het een hele intensieve tijd fysiek en mentaal. Nu voelt het nog heel onwerkelijk dat we over ruim een week weer op Nederlandse bodem staan. Ach we doen alles stap voor stap en we nemen het maar zoals het komt.
Luna en Janske
Tontje (charming as ever) and me
Anja en Harry
Leon, Tontje en ik
Annemarie, Irma en Mark
Samen met onze oude buurvrouw, Lynda, op de foto
Dozen klaar voor verhuizen
Kast zeevaardig verpakt
dinsdag 6 november 2012
Verhuizen en zo.....
My oh my, verhuizen kan uberhaupt al veel voeten in aarde hebben maar verhuizen naar een ander land al helemaal. Maar goed dit was te verwachten uiteraard en dit is niet onze eerste keer, waarschijnlijk wel de laatste.
Als eerste iedereen bedankt voor hun enthousiasme om onze terugkeer in Nederland!! Heel leuk om te lezen. Tja en voor alle mensen die wij achterlaten in Canada, wij gaan jullie ook missen!!
Nadat we te horen hebben gekregen dat de koop definitief was werd het tijd om het een en ander te gaan regelen. Ik probeer dat dan zo optimaal mogelijk te organiseren en maak dan gelijk check-lijstjes, dat werkt toch het makkelijkste vind ik. Ook maar weer een map aanmaken waarin alle papieren worden bewaard en gesorteerd om maar wat overzicht te houden. Ik heb zelfs mijn emigratie map uit 2010 bewaard dus die er ook maar weer eens bijgepakt.
Sommige dingen is met een telefoontje afgehandeld. Tontje moest zijn baan opzeggen wat ook super makkelijk gaat. Als je zegt "ik kom morgen niet meer" dan is dat zo. Maar wij doen dat netjes, dus een ontslagbrief geschreven en ruim op tijd laten weten dat hij gaat stoppen. Op 15 november is zijn laatste werkdag, dan heeft hij ook nog 2 weken om mij te helpen met inpakken.
Inpakken ja, alles moet weer verhuisd worden naar Nederland. Dat vind ik wel zonde dat dat ons zoveel geld kost eigenlijk. Om je een idee te geven op de heenweg kostte dat rond de 9000 euro. Er zijn veel persoonlijke spullen die je wil houden en toch moet verschepen. Als je je spullen wil gaan verkopen krijg je er niet meer zoveel voor terug plus je moet het dan weer opnieuw kopen. Alhoewel ze hier gek zijn van Europese spullen, kwalitatief toch wat beter dan wat je hier kan krijgen. Je hebt het al luxe als je je huis vol met Ikea spul hebt staan.
Dus het hele zooitje moet weer in een container, op de boot naar Nederland. We hadden het bedrijf, dat ons op de heenweg ook heeft geholpen, laten komen voor een offerte. Het duurde al even voor die kerel kwam opdagen en toen duurde het ook weer een tijd voor ik antwoord had. Bij de 3e keer bellen wisten ze mij te vertellen dat het maar liefst $26.000,- kost!! "Excuse me!!" Ik wilde vragen of ze op haar achterhoofd was gevallen maar hoe zeg je dat in het Engels?! Dit is ruim 2 x van wat het op de heenweg kostte. Dat gaat dus niet gebeuren. Ondertussen hadden we ook een offerte van een rederij uit NL gekregen en die konden het voor de helft doen, heel wat beter dus. Enige minpuntje is dat we dan wel alles zelf moeten doen; inpakken, container inladen en uitladen. Maar ja dat is dan maar zo! Zoals ik al zei Tontje is de laatste 2 weken vrij dus dat moet te doen zijn. Het ding is natuurlijk dat hij zijn pick-up MET de camperunit ook naar Nederland wil verschepen en dat maakt het wat ingewikkelder.
We hadden vorige week ook een afspraak met de bank om te vragen of wij onze bankrekening voorlopig nog even mogen aanhouden en hoe we geld kunnen overmaken van Canada naar Nederland. Met bankzaken zijn ze hier nog hopeloos ouderwets. Je bankrekeningnummer houdt je absoluut geheim, je kunt niet zomaar geld storten op iemand anders zijn rekeningnummer, je betaalt veel met cheques en online bankzaken is alleen voor gas-water-licht zaken. Als je geld wil overmaken van Canada naar Nederland moet dat in hoogsteigen persoon. De vorige keer dat we dat gedaan hadden (nadat we onze camper hadden verkocht) was het mis gegaan en waren ze ons geld zelfs kwijt!! Allemaal goed gekomen maar dit wilde we dus vantevoren geregeld hebben. Onze vraag bij de bank was dus; kunnen we iets regelen zodat we niet perse hier aanwezig hoeven te zijn om dat geld over te maken, aangezien vrijdags de overdracht is en we zaterdags vliegen. Ja het was misschien wel handig geweest als we een paar dagen later hadden gevlogen maar dat is niet zo.
Daar had de financieel adviseur geen antwoord op dus die moest met de manager gaan praten. Want dit hadden ze nog nooit aan de hand gehad. Zij kwamen met de suggestie; laat de advocaat (waar de overdracht van het huis dus gebeurd) direct het geld overmaken naar Nederland! Prima idee, dus ik belde gisteren naar de secretaresse van de advocaat met de vraag of ze het geld wat vrij zou komen uit ons huis naar Nederland kon overmaken??? Stilte aan de andere kant van de lijn........................"Euh, dat hebben we nog nooit gedaan"......................(weer stilte)................Ik moest echt vragen of ze nog aan de lijn was en ik hoopte eigenlijk dat ze zou zeggen; maar ik ga het voor je uitzoeken. In plaats daarvan vroeg ze; "Hoe moet dat?" Ja HALLO!! Weet ik veel, via de bank misschien?! Ik heb haar het telefoonnummer maar gegeven van de financieel adviseur die wij bij de bank hadden gesproken, overleg maar met haar. Dat zou ze gaan doen. Vandaag belde ze terug, ze zouden het onderling regelen met de bank, prima!! Zolang het geld naar Nederland komt vind ik het prima, o ja, het kost wel $80 voor het overschrijven. Ach ja dat is dan maar zo! Ik moest er wel om lachen, deze secretaresse zei serieus "we maken het altijd over naar een bankrekening in Canada", "nou, dan heb ik je een uitdaging gegeven" zei ik. Ze kon er niet mee lachen, hahaha!
Dat zijn dus een beetje onze verhuisperikelen, voor de rest verloopt het verder prima hoor!
Naast het plannen van een verhuizing moet er dus ook afscheid genomen gaan worden. Afgelopen weekend kwamen Joyce, Michael, Matthew en Lucas nog een laatste keer logeren. Was erg gezellig, de kinderen vinden het helemaal super, daar heb je eigenlijk het hele weekend geen omkijken meer naar. Hoewel we bijna 4 uur bij elkaar vandaan wonen zijn ze toch regelmatig op bezoek geweest bij ons en wij bij hun. Sarah en Matthew zijn echt goede maatjes van elkaar en ze zullen elkaar zeker gaan missen. Leuk om dan de foto's van hieronder te zien, van nov. 2012 en april 2010
.JPG)
.JPG)
Als eerste iedereen bedankt voor hun enthousiasme om onze terugkeer in Nederland!! Heel leuk om te lezen. Tja en voor alle mensen die wij achterlaten in Canada, wij gaan jullie ook missen!!
Nadat we te horen hebben gekregen dat de koop definitief was werd het tijd om het een en ander te gaan regelen. Ik probeer dat dan zo optimaal mogelijk te organiseren en maak dan gelijk check-lijstjes, dat werkt toch het makkelijkste vind ik. Ook maar weer een map aanmaken waarin alle papieren worden bewaard en gesorteerd om maar wat overzicht te houden. Ik heb zelfs mijn emigratie map uit 2010 bewaard dus die er ook maar weer eens bijgepakt.
Sommige dingen is met een telefoontje afgehandeld. Tontje moest zijn baan opzeggen wat ook super makkelijk gaat. Als je zegt "ik kom morgen niet meer" dan is dat zo. Maar wij doen dat netjes, dus een ontslagbrief geschreven en ruim op tijd laten weten dat hij gaat stoppen. Op 15 november is zijn laatste werkdag, dan heeft hij ook nog 2 weken om mij te helpen met inpakken.
Inpakken ja, alles moet weer verhuisd worden naar Nederland. Dat vind ik wel zonde dat dat ons zoveel geld kost eigenlijk. Om je een idee te geven op de heenweg kostte dat rond de 9000 euro. Er zijn veel persoonlijke spullen die je wil houden en toch moet verschepen. Als je je spullen wil gaan verkopen krijg je er niet meer zoveel voor terug plus je moet het dan weer opnieuw kopen. Alhoewel ze hier gek zijn van Europese spullen, kwalitatief toch wat beter dan wat je hier kan krijgen. Je hebt het al luxe als je je huis vol met Ikea spul hebt staan.
Dus het hele zooitje moet weer in een container, op de boot naar Nederland. We hadden het bedrijf, dat ons op de heenweg ook heeft geholpen, laten komen voor een offerte. Het duurde al even voor die kerel kwam opdagen en toen duurde het ook weer een tijd voor ik antwoord had. Bij de 3e keer bellen wisten ze mij te vertellen dat het maar liefst $26.000,- kost!! "Excuse me!!" Ik wilde vragen of ze op haar achterhoofd was gevallen maar hoe zeg je dat in het Engels?! Dit is ruim 2 x van wat het op de heenweg kostte. Dat gaat dus niet gebeuren. Ondertussen hadden we ook een offerte van een rederij uit NL gekregen en die konden het voor de helft doen, heel wat beter dus. Enige minpuntje is dat we dan wel alles zelf moeten doen; inpakken, container inladen en uitladen. Maar ja dat is dan maar zo! Zoals ik al zei Tontje is de laatste 2 weken vrij dus dat moet te doen zijn. Het ding is natuurlijk dat hij zijn pick-up MET de camperunit ook naar Nederland wil verschepen en dat maakt het wat ingewikkelder.
We hadden vorige week ook een afspraak met de bank om te vragen of wij onze bankrekening voorlopig nog even mogen aanhouden en hoe we geld kunnen overmaken van Canada naar Nederland. Met bankzaken zijn ze hier nog hopeloos ouderwets. Je bankrekeningnummer houdt je absoluut geheim, je kunt niet zomaar geld storten op iemand anders zijn rekeningnummer, je betaalt veel met cheques en online bankzaken is alleen voor gas-water-licht zaken. Als je geld wil overmaken van Canada naar Nederland moet dat in hoogsteigen persoon. De vorige keer dat we dat gedaan hadden (nadat we onze camper hadden verkocht) was het mis gegaan en waren ze ons geld zelfs kwijt!! Allemaal goed gekomen maar dit wilde we dus vantevoren geregeld hebben. Onze vraag bij de bank was dus; kunnen we iets regelen zodat we niet perse hier aanwezig hoeven te zijn om dat geld over te maken, aangezien vrijdags de overdracht is en we zaterdags vliegen. Ja het was misschien wel handig geweest als we een paar dagen later hadden gevlogen maar dat is niet zo.
Daar had de financieel adviseur geen antwoord op dus die moest met de manager gaan praten. Want dit hadden ze nog nooit aan de hand gehad. Zij kwamen met de suggestie; laat de advocaat (waar de overdracht van het huis dus gebeurd) direct het geld overmaken naar Nederland! Prima idee, dus ik belde gisteren naar de secretaresse van de advocaat met de vraag of ze het geld wat vrij zou komen uit ons huis naar Nederland kon overmaken??? Stilte aan de andere kant van de lijn........................"Euh, dat hebben we nog nooit gedaan"......................(weer stilte)................Ik moest echt vragen of ze nog aan de lijn was en ik hoopte eigenlijk dat ze zou zeggen; maar ik ga het voor je uitzoeken. In plaats daarvan vroeg ze; "Hoe moet dat?" Ja HALLO!! Weet ik veel, via de bank misschien?! Ik heb haar het telefoonnummer maar gegeven van de financieel adviseur die wij bij de bank hadden gesproken, overleg maar met haar. Dat zou ze gaan doen. Vandaag belde ze terug, ze zouden het onderling regelen met de bank, prima!! Zolang het geld naar Nederland komt vind ik het prima, o ja, het kost wel $80 voor het overschrijven. Ach ja dat is dan maar zo! Ik moest er wel om lachen, deze secretaresse zei serieus "we maken het altijd over naar een bankrekening in Canada", "nou, dan heb ik je een uitdaging gegeven" zei ik. Ze kon er niet mee lachen, hahaha!
Dat zijn dus een beetje onze verhuisperikelen, voor de rest verloopt het verder prima hoor!
Naast het plannen van een verhuizing moet er dus ook afscheid genomen gaan worden. Afgelopen weekend kwamen Joyce, Michael, Matthew en Lucas nog een laatste keer logeren. Was erg gezellig, de kinderen vinden het helemaal super, daar heb je eigenlijk het hele weekend geen omkijken meer naar. Hoewel we bijna 4 uur bij elkaar vandaan wonen zijn ze toch regelmatig op bezoek geweest bij ons en wij bij hun. Sarah en Matthew zijn echt goede maatjes van elkaar en ze zullen elkaar zeker gaan missen. Leuk om dan de foto's van hieronder te zien, van nov. 2012 en april 2010
November 2012
.JPG)
April 2010
Deze 2 kornuiten zijn wel het meeste veranderd in de afgelopen jaren, ook zij kunnen het goed met elkaar vinden maar ze ik kreeg ze niet samen op de foto, dus dan maar zo!
Wies en Lucas November 2012
.JPG)
April 2010
Vorige week woensdag was het eindelijk tijd voor Halloween, daar gaat het hier al weken over.
Ieder had voor zich allang bedacht hoe ze verkleed wilde gaan. Janske ging als "pink lady" (uit de film Grease), Sarah als Mega Mindy en Wies als fairy (elfje dus). Zo gezegd zo gedaan, ieder was superblij met hun kostuum. Grappig trouwens om te zien dat het in Nederland steeds meer gaat leven. Alleen iedereen zie je daar als een of ander horrorfiguur verkleed terwijl dat hier veeeeeeeel minder is. Kinderen (en volwassenen) kleden zich gek of juist mooi maar je ziet niet zoveel spoken, heksen of andere geestverschijningen. De huizen worden wel versierd met heel veel pompoenen, grafzerken, skeletten, spinnewebben en ga zo maar door.
Het meeste kijken de meiden uit naar het "Trick & Treat" gebeuren. Minder favoriet bij mij, want wat moeten ze toch met al die snoep!! Tja je begrijpt dat die meiden het probleem niet zien. Dus ja, vroeg op de avond toch maar een half uurtje langs de deuren gegaan, ze vonden het geweldig. Hieronder zie je de opbrengst daarvan.
Dit filmpje was gewoon te leuk om niet op ons blog te zetten. Janske leert Sarah en Wies allerlei dingen aan, soms heel vervelend en soms gewoon heel hilarisch! Hier heeft Janske ze geleerd dat ze zeggen; "Oh my gosh, I think I broke my nail" (met handgebaartjes erbij)
De dames kunnen overigens erg goed Engels en zijn zo goed als tweetalig. Ze gooien het door elkaar heen als ze tegen mij praten en als ze samen spelen is het bijna altijd in het Engels. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat ze tijdens de zomer het wat kwijt zouden raken maar het leek alleen maar sterker te worden, vooral ook bij Wies. Ze zien op tv ook alleen maar Engelse dingen en Janske en Sarah spreken op school ook alleen maar Engels. Janske vertelde ook dat ze op school in het Engels denkt, er gaat dan een knop om. Soms spreken ze zelfs krom Nederlands omdat ze het vertalen vanuit het Engels. Hopelijk kan ik het Engels in Nederland toch wat er in houden, voordeel is dat DVD's bijvoorbeeld op taal in te stellen zijn. Bij mezelf merk ik ook dat sommige dingen makkelijker in het Engels te zeggen zijn of het komt als eerste in het Engels op. Tontje vindt het weer lastig om goede zinnen te maken in het Nederlands en moet daar soms echt over nadenken.
Toch mooi dat we dadelijk met een extra talenknobbel weer in Nederland wonen!!
zaterdag 27 oktober 2012
Huis verkocht!!!!
EINDELIJK mag ik het goede nieuws met jullie delen. ONS HUIS IS VERKOCHT!!!!!!!!!!!!!!!! Joehoe!!!! Zo zit je te wachten op kijkers en zo heb je het verkocht!! Het ging ineens heel erg snel.
Een paar blogs eerder schreef ik dus al dat ik er wat doorheen zat, naar aanleiding hiervan hadden we besloten om begin van 2013 toch terug te gaan naar Nederland, huis verkocht of niet. We zouden dan proberen om het huis te verhuren. Niet ideaal maar we wilden weer vooruit.
Samen met de makelaar hadden we weer een datum gepland voor een open huis op 13 okt. en er stond een bezichtiging gepland voor 20 okt. Volgens de makelaar waren deze mensen serieus geinteresseerd want ze vroegen al of ze voor de kerst konden inhuizen?! Nou dat geeft de burger moed kan ik je wel zeggen. Aan de andere kant wil je er ook niet teveel op hopen want stel dat ze het niets vinden!! Afijn een dag voor het "open huis" belt de makelaar op dat dezelfde mensen de bezichtiging een week willen vervroegen, met andere woorden ze zouden de volgende dag na afloop van het open huis al willen komen kijken, of ik een uurtje langer weg kon blijven! Nou ja die dag zat ik toch in de dierentuin in Calgary dus dat was geen probleem! Jullie snappen dat ik best zenuwachtig was die dag want voor mijn gevoel hing er veel vanaf, ik was dus ook blij dat ik met Anja en de meiden in de dierentuin was, genoeg afleiding. 's Avonds kom ik thuis (Tontje moest ook werken en bleef die nacht weg) maar er lag geen briefje van de makelaar hoe het gegaan was........vreemd!! De vorige keer na het open huis lag er een heel verslag klaar van wie er was geweest en wat ze ervan vonden. Direct naar de makelaar gebeld, zaterdagavond of niet ik wilde iets weten!! Ze stelde me gerust, de geinteresseerde mensen waren zelfs al 10 minuten voor aanvang van het open huis aanwezig en waren 1 uur binnen geweest. Ze waren laaiend enthousiast, zij wilde graag een kinderdagverblijf aan huis beginnen en (mensen die hier ook geweest zijn weten dat) ons huis leent zich daar prima voor! Ze hebben zelf 2 kleinere kinderen dus het was perfect. Volgens de makelaar zouden ze de volgende dag (zondags) met een bod komen! Tja business gebeurt hier 24/7, maar het blijft wel Canada. Dus........volgende dag geen bod!! Ach ja dacht ik; het is ook zondag. Makelaar belde 's avonds ook nog; "morgen komen ze met een bod, first thing". Maar die maandag ook geen bod, daar werd ik dus niet blij van!!! Ik zag het al helemaal gebeuren dat we er zo dichtbij zouden zijn maar het dan toch net niet door ging! Dat onze makelaar op hete kolen zat was ook wel duidelijk, ze belde een paar keer die dag. Dinsdag zou er toch echt iets gaan komen! En je snapt het al dinsdagmorgen WEER niets, de makelaar belde zelfs nog dat er weer een bezichtiging was gepland voor diezelfde middag "tja laat toch maar doorgaan want je weet maar nooit" zei ik! Dus ik weer als een gek aan het opruimen, ik had me er toch stiekem op ingesteld dat dit niet meer nodig was! Maar goed, ik kom thuis nadat ik Sarah van school had opgehaald die middag en zag dat de makelaar had gebeld. Ze had de papieren eindelijk binnen van de potentiele kopers en kwam direct naar me toe! Pfffffffff, wat een opluchting nu maar hopen dat ze met een fatsoenlijk bod zouden komen, alhoewel, de makelaar zei dat ze wel dacht dat dit mensen waren, waar we er wel mee uit zouden kunnen komen. Laten we het hopen.
Ze zat hier goed en wel op een stoel in de keuken en ze zei "they offer the full listingprice!!" ???????????? M'n mond viel open, ze willen de volle vraagprijs betalen?????? Of ik daar nog over na moet denken?? NEE, tuurlijk niet!! Enige ding; ze willen mijn gordijnen hebben, Hell yeah!! Tjongejonge, ik heb er even op moeten wachten maar dit bod was dat dubbel en dwars waard!! Nu begreep ik dus ook waarom onze makelaar zo ongeduldig was, ze wist dat ze waarschijnlijk de volle prijs gingen bieden. Dat hadden ze namelijk al gezegd tijdens de bezichtiging. Nou, na dat krankzinnig goede bod hebben wij de papieren getekend, dan zitten er nog een aantal voorwaardes aan waar de koop van af kan hangen, in ons geval was het dat de kopers financiele goedkeuring moeten hebben van hun hypotheekverstrekker. Ze hadden tot 29 oktober om de financieen in orde te brengen maar ik heb gisteren al te horen gekregen dat ze goedkeuring hadden dus de "conditions" worden eraf gehaald en de koop is definitief. In eerste instantie zou de overdracht op 3 december zijn maar op verzoek van de kopers is dit verschoven naar 30 november, ach ja voor ons maakte dat niet zoveel uit. Oh, oh, oh, wat een last is er van onze schouders af. Maar ja nu is het wel definitief!! Gisteren heb ik ook onze tickets kunnen boeken, op 2 december landen we in alle vroegte weer op Schiphol!!
De komende weken wordt het dus veel regelen, inpakken. Hectisch maar dat is niet anders.
Onze meiden zijn blij, Janske kijkt ernaar uit weer in Nederland te zijn, Sarah vindt het ook leuk en onze Wies papegaait de oudste 2 natuurlijk na, dus die wordt ook enthousiast van het onderwerp Nederland.
Nu alles zo concreet wordt, komt er ook plaats voor, tja hoe zal ik het zeggen; Weemoed?? Hoe graag ik ook naar Nederland wil, toch zullen er dingen zijn die ik zal missen, als eerste de vrienden die we hier gemaakt hebben. De natuur; we zitten met een uur in de bergen, veel mooie dingen binnen handbereik. Rust; het dagelijkse leven is een stuk minder hectisch. Soms zit daar ook mijn ergernis hoor, soms zijn dingen te traag voor mijn (nog steeds) Hollandse mentaliteit. Maar bij alles denk ik; is dat genoeg om ervoor hier te blijven? Nee! Ach, we weten dat we dadelijk in Nederland weer dingen van Canada gaan missen, maar het is te hopen dat we niet in een spagaat komen te staan. Dat je je dus niet weet waar je thuis is! We nemen de dingen maar zoals ze komen, lijkt me het slimste!!
Gisteren is Tontje zijn "souveniertje" wezen ophalen in Edmonton; een oldtimer pick-up!! Hij is er superblij mee want er zit zelfs een minicampertje op, hij krijgt er een canopy bij en een heel scala aan accessoires. De kerel van wie hij hem heeft gekocht heeft deze pick-up zelf nieuw gekocht in 1977 en is er super zuinig opgeweest al die jaren, hij heeft ook zelf het campertje gemaakt wat er op staat. Het deed hem dus wel even pijn om z'n auto te laten gaan. Volgens mij is hij er wel blij mee dat Tontje hem heeft gekocht, in ieder geval een liefhebber van auto's!!
Verder heeft Canada ons nog getrakteerd op een fikse sneeuwbui aan het begin van de week. Maandag werd er al een "snowfall warning" afgegeven voor die komende nacht. Er werd 20-25 cm voorspeld voor deze regio!! Maandag rond 18.30 begon het zachtjes te sneeuwen en het hield niet meer op. Omdat de temperatuur net rond het vriespunt was, werd het een gevaarlijke situatie op de weg! De volgende dag bij het opstaan direct radio aan en op de websites voor school gekeken om te zien of de meiden wel naar school konden. Tontje hoefde in ieder geval niet te gaan werken, er lag echt zoveel sneeuw overal! Het bleek dat de schoolbussen niet reden maar de scholen wel open waren. Nu konden we Sarah nog wel makkelijk wegbrengen (ze gaat toch niet met de schoolbus) maar ons Janske was een ander verhaal. We zouden Janske dan zelf moeten wegbrengen en daarbij moeten we door de coulee (dal), nou we hoorden op de radio dat het daar 1 groot drama was. "Als je nergens heen moet, blijf thuis!" zeiden ze op de radio! Dus Janske maar afgemeld op school. Na die fikse sneeuwbui heeft het deze week nog wel af en toe wat licht gesneeuwd maar niet meer zoveel, temperaturen waren 's nachts -14 en overdag -4 maar komende week gaat het weer flink in de plus (+11) dus dat ruimt de sneeuw wel aardig op.
Een paar blogs eerder schreef ik dus al dat ik er wat doorheen zat, naar aanleiding hiervan hadden we besloten om begin van 2013 toch terug te gaan naar Nederland, huis verkocht of niet. We zouden dan proberen om het huis te verhuren. Niet ideaal maar we wilden weer vooruit.
Samen met de makelaar hadden we weer een datum gepland voor een open huis op 13 okt. en er stond een bezichtiging gepland voor 20 okt. Volgens de makelaar waren deze mensen serieus geinteresseerd want ze vroegen al of ze voor de kerst konden inhuizen?! Nou dat geeft de burger moed kan ik je wel zeggen. Aan de andere kant wil je er ook niet teveel op hopen want stel dat ze het niets vinden!! Afijn een dag voor het "open huis" belt de makelaar op dat dezelfde mensen de bezichtiging een week willen vervroegen, met andere woorden ze zouden de volgende dag na afloop van het open huis al willen komen kijken, of ik een uurtje langer weg kon blijven! Nou ja die dag zat ik toch in de dierentuin in Calgary dus dat was geen probleem! Jullie snappen dat ik best zenuwachtig was die dag want voor mijn gevoel hing er veel vanaf, ik was dus ook blij dat ik met Anja en de meiden in de dierentuin was, genoeg afleiding. 's Avonds kom ik thuis (Tontje moest ook werken en bleef die nacht weg) maar er lag geen briefje van de makelaar hoe het gegaan was........vreemd!! De vorige keer na het open huis lag er een heel verslag klaar van wie er was geweest en wat ze ervan vonden. Direct naar de makelaar gebeld, zaterdagavond of niet ik wilde iets weten!! Ze stelde me gerust, de geinteresseerde mensen waren zelfs al 10 minuten voor aanvang van het open huis aanwezig en waren 1 uur binnen geweest. Ze waren laaiend enthousiast, zij wilde graag een kinderdagverblijf aan huis beginnen en (mensen die hier ook geweest zijn weten dat) ons huis leent zich daar prima voor! Ze hebben zelf 2 kleinere kinderen dus het was perfect. Volgens de makelaar zouden ze de volgende dag (zondags) met een bod komen! Tja business gebeurt hier 24/7, maar het blijft wel Canada. Dus........volgende dag geen bod!! Ach ja dacht ik; het is ook zondag. Makelaar belde 's avonds ook nog; "morgen komen ze met een bod, first thing". Maar die maandag ook geen bod, daar werd ik dus niet blij van!!! Ik zag het al helemaal gebeuren dat we er zo dichtbij zouden zijn maar het dan toch net niet door ging! Dat onze makelaar op hete kolen zat was ook wel duidelijk, ze belde een paar keer die dag. Dinsdag zou er toch echt iets gaan komen! En je snapt het al dinsdagmorgen WEER niets, de makelaar belde zelfs nog dat er weer een bezichtiging was gepland voor diezelfde middag "tja laat toch maar doorgaan want je weet maar nooit" zei ik! Dus ik weer als een gek aan het opruimen, ik had me er toch stiekem op ingesteld dat dit niet meer nodig was! Maar goed, ik kom thuis nadat ik Sarah van school had opgehaald die middag en zag dat de makelaar had gebeld. Ze had de papieren eindelijk binnen van de potentiele kopers en kwam direct naar me toe! Pfffffffff, wat een opluchting nu maar hopen dat ze met een fatsoenlijk bod zouden komen, alhoewel, de makelaar zei dat ze wel dacht dat dit mensen waren, waar we er wel mee uit zouden kunnen komen. Laten we het hopen.
Ze zat hier goed en wel op een stoel in de keuken en ze zei "they offer the full listingprice!!" ???????????? M'n mond viel open, ze willen de volle vraagprijs betalen?????? Of ik daar nog over na moet denken?? NEE, tuurlijk niet!! Enige ding; ze willen mijn gordijnen hebben, Hell yeah!! Tjongejonge, ik heb er even op moeten wachten maar dit bod was dat dubbel en dwars waard!! Nu begreep ik dus ook waarom onze makelaar zo ongeduldig was, ze wist dat ze waarschijnlijk de volle prijs gingen bieden. Dat hadden ze namelijk al gezegd tijdens de bezichtiging. Nou, na dat krankzinnig goede bod hebben wij de papieren getekend, dan zitten er nog een aantal voorwaardes aan waar de koop van af kan hangen, in ons geval was het dat de kopers financiele goedkeuring moeten hebben van hun hypotheekverstrekker. Ze hadden tot 29 oktober om de financieen in orde te brengen maar ik heb gisteren al te horen gekregen dat ze goedkeuring hadden dus de "conditions" worden eraf gehaald en de koop is definitief. In eerste instantie zou de overdracht op 3 december zijn maar op verzoek van de kopers is dit verschoven naar 30 november, ach ja voor ons maakte dat niet zoveel uit. Oh, oh, oh, wat een last is er van onze schouders af. Maar ja nu is het wel definitief!! Gisteren heb ik ook onze tickets kunnen boeken, op 2 december landen we in alle vroegte weer op Schiphol!!
De komende weken wordt het dus veel regelen, inpakken. Hectisch maar dat is niet anders.
Onze meiden zijn blij, Janske kijkt ernaar uit weer in Nederland te zijn, Sarah vindt het ook leuk en onze Wies papegaait de oudste 2 natuurlijk na, dus die wordt ook enthousiast van het onderwerp Nederland.
Nu alles zo concreet wordt, komt er ook plaats voor, tja hoe zal ik het zeggen; Weemoed?? Hoe graag ik ook naar Nederland wil, toch zullen er dingen zijn die ik zal missen, als eerste de vrienden die we hier gemaakt hebben. De natuur; we zitten met een uur in de bergen, veel mooie dingen binnen handbereik. Rust; het dagelijkse leven is een stuk minder hectisch. Soms zit daar ook mijn ergernis hoor, soms zijn dingen te traag voor mijn (nog steeds) Hollandse mentaliteit. Maar bij alles denk ik; is dat genoeg om ervoor hier te blijven? Nee! Ach, we weten dat we dadelijk in Nederland weer dingen van Canada gaan missen, maar het is te hopen dat we niet in een spagaat komen te staan. Dat je je dus niet weet waar je thuis is! We nemen de dingen maar zoals ze komen, lijkt me het slimste!!
Gisteren is Tontje zijn "souveniertje" wezen ophalen in Edmonton; een oldtimer pick-up!! Hij is er superblij mee want er zit zelfs een minicampertje op, hij krijgt er een canopy bij en een heel scala aan accessoires. De kerel van wie hij hem heeft gekocht heeft deze pick-up zelf nieuw gekocht in 1977 en is er super zuinig opgeweest al die jaren, hij heeft ook zelf het campertje gemaakt wat er op staat. Het deed hem dus wel even pijn om z'n auto te laten gaan. Volgens mij is hij er wel blij mee dat Tontje hem heeft gekocht, in ieder geval een liefhebber van auto's!!
Bijna dezelfde als die Tontje eerst had in Nederland
Camper met terras!!
Tontje kan niet eens rechtop staan
Keukentje
Bed van twijfelaar-formaat
Zitgedeelte
Blij met de bolide!
Picknick tafel in de achtertuin
Boom in onze voortuin
Abonneren op:
Posts (Atom)