In de Polonaise......

Hoe kun je nog meer inburgeren dan met een goede carnaval?? Tjongejonge zeg, wat hebben we het gezellig gehad en nee, dat zijn we nog niet verleerd.
Ik moet zeggen van mijn kant dat ik het ook wel heel erg gemist heb die jaren dat we in Canada woonden. Ons Janske ook, Sarah en Wies hadden het niet zo in de gaten.
Maar goed we hebben de schade dit jaar dubbel en dwars ingehaald.
Zie hier het fotoverslag:

Dit jaar een wagen gehuurd, veel makkelijker dan zelf 1 maken

of 1 kopen. Hier wordt ie de loods uitgereden, klaar voor de optocht

De vriendengroep "Stroizakken" bestaan dit jaar 25 jaar

Oei, oei, de bocht door, gaat dat goed?!

Even controleren of de chauffeur echt nuchter is

Ondertussen worden de dames en kinderen thuis geschminkt

 

Groepsfoto vlak voor de optoch in Beek en Donk

De chauffeur noodgedwongen aan de Wicky's om de wagen recht op de weg te houden

Oooooooo, wat een Engeltje!!

De mannen waren ook geschminkt maar daar was niet veel meer

van over aan het einde van de dag

We waren goed aangekleed omdat het best koud was

's Avonds in "Het Anker" wachten op de prijsuitslag ....spannend

De maandagavond ook nog lekker op stap

Dinsdagmiddag naar het kindermatinee

Mega Toby (Ries) en Mega Mindy (Sarah)

 

Op zaterdag hebben de mannen met de optocht in Mierlo meegedaan, hier hadden ze de prijs "meest carnavalesk" gewonnen. 's Avonds zijn we op stap geweest. Zondags hebben de mannen 's morgens meegedaan aan de optocht in Aarle-Rixtel waar ze de eerste prijs bij de wagens hadden gewonnen. 's Middags deden alle stroizakken mee aan de optocht in Beek en Donk (waar we dus wonen). Het was niet al te warm, paar graden boven nul en een aardige koude wind. Om ervoor te zorgen dat we niet allemaal met onze jassen aanliepen moesten we dus thermospul onder die dunne elfenjurkjes. Tja en wij weten wel dat we moeten bewegen, lopen springen dansen maar die kinderen niet zo. Dus tegen het einde van de optocht waren die zowat klompjes ijs, de een liep nog harder te rillen dan de ander, best zielig. Het was wel enorm geslaagd geweest. Voor diegene die niet zo met Carnaval bekend zijn, tijdens de carnaval wordt er elk jaar een ander motto gekozen. Dit jaar was het "Ganzendonck is in den zeuvende himmel (Beek en Donk heet tijdens de carnaval Ganzendonck is in de 7e hemel).
Onze wagen was een deel van een veel grotere wagen maar wij hadden het gedeelte met "Cafe de 7e hemel" en wij waren dus verkleed als Engeltjes. Onze spreuk "van engel naar bengel" (of was het nou andersom?!). 's Avonds was de prijsuitreiking in het Anker, ons Sarah en Wies waren helemaal bekaf dus die lagen al lekker te slapen toen wij gingen (oppas was in huis hoor), Janske ging nog lekker mee want die vond het ook 1 groot feest. Ook in Beek en Donk hadden we de eerste prijs behaald en ook nog de publieksprijs, dan vindt het publiek wat langs de kant staat tijdens de optocht jou het leukste om naar te kijken. Helemaal geslaagd dus. Blijkt wel dat wij (the Coolen family) dus een welkome aanvulling zijn in de optocht ;)!!
Maandags zijn we 's middags met de kinderen naar het matinee geweest, lekker dansen en zingen. Sarah had haar draai zo gevonden en haar "kinderkaart" (2x drinken, chips en snoepzak) had ze in no-time erdoorheen gewerkt. Wies moest erg wennen en week amper van m'n zijde. 's Avonds zijn de papa's en de mama's nog een keer op stap geweest en op dinsdag was het nog 1 keer tijd voor de kinderen en toen was het mooi geweest, genoeg gelalt, gezongen, gehost, gesprongen, gedronken en gezevert.
We hadden nog een hele week om bij te komen thuis, wat ook wel nodig was, 4 dagen feesten eist toch wel z'n tol.

2,5 Week geleden ben ik dus begonnen met werken, wat was het fijn. De eerste dagen was het heel vreemd en vertrouwd tegelijk om weer in m'n zusterspak rond te lopen. Ik had heel vaak het "o-ja" gevoel. Heel veel dingen zijn nog hetzelfde gebleven en sommige dingen zijn weer veranderd.
Nu ben ik ondertussen ingewerkt op de boxen-unit en begin ik morgen op de zalen-unit. Daarna volgt nog de couveuse en dagbehandeling.
De manager in Canada van de kinderafdeling heeft mij geholpen en ze heeft een brief voor me geschreven die ik nu iedere dag in de bus kan verwachten, ik haal pas opgelucht adem als ik die ook daadwerkelijk in handen heb. Maar dat ze me wilde helpen was natuurlijk al helemaal super.
Ik hoop dus dat als die BIG registratie weer rond is dat ik ook een contract kan krijgen, duimen dus voor me!!

Tussendoor is iedereen (behalve ik) hier thuis ziek geweest, Sarah en Wies hoesten/snotteren al ruim 3 weken en dat lijkt nu eindelijk beter te worden. Janske heeft ook licht meegedaan en Tontje is nu 2 dagen thuis (ik zei toch dat de Carnaval zijn tol eiste, hihi) met griep. Hopelijk fiets ik er langs af.
We krijgen nu weer wat meer routine in ons dagelijkse bezigheden, naar school/kinderdagverblijf gaan, werken, socializen en dat voelt goed.

Eigen stekje

Zo weer tijd voor een update. Ik heb nu trouwens ook pas weer tijd moet ik zeggen, de laatste weken zijn voorbij gevlogen.
Op 16 januari zijn onze spullen in Rotterdam aangekomen en op 18 januari hebben we de container kunnen uitladen in de loods bij v. Lankveld, waar Tontje dus werkt. Dat moest in 2 uur gebeuren maar met behulp van Fred en Dennis lukte ons dat ook. In de container spullen op een pallet gezet, insealen en met de heftruck eruit. Zaterdag de19e kon Tontje een trailer van v. Lankveld lenen, dus de pallets met spullen daar weer in en hier op de Smalleweg pallets zo hup in de garage in en wegzetten maar.

Beetje wazig maar het is toch echt onze container

Al onze spulletjes veilig en wel aangekomen

 

Dankzij mijn ingenieuze organisatie talent kon iedereen zien aan de hand van de gekleurde labels waar de doos moest komen staan, blauw bovenverdieping, groen benedenverdieping, paars zolder en rose garage. Om 10.00 begonnen we en om 14.30 stond alles in huis. Maar ja dan ben je er nog lang niet, dat snappen jullie wel. Ik heb wel bij het inpakken op de dozen geschreven wat er in zit bv. keukenspullen of speelgoed enz. maar WELKE keukenspullen of WELK speelgoed??? Tja en dan is 2 maanden wel een lange tijd voor je weer alles uit mag pakken, het was dus een enorm gezoek naar waar is dit of waar is dat. Omdat we qua ruimte enorm inkrimpen konden we ook niet eens alles uitpakken, dit huis is de helft kleiner. Er is wel een zolder maar je kunt niet alles door het gat van de vlizotrap krijgen, passen en meten dus. Zondags hebben we voornamelijk gezorgd dat we konden zitten en slapen, de rest zou wel komen. De week die volgde ben ik de hele dag in de weer geweest met dozen sorteren, wel/niet uitpakken of gedeeltelijk en de spullen weer een beetje systematisch weg zetten zodat je je niet een breuk zoekt als je onverhoopt toch weer iets nodig hebt.
Wat zijn we weer blij dat we in ons eigen bed mogen slapen, heeeeeeeerlijk!! Toch niets fijner als je eigen spulletjes.
We hadden ook de tv, dvd, blu-ray en wii meegenomen. De tv werkt ook op 220V dus we hoopten dat we die zo aan konden sluiten en tv kijken. De monteur van UPC kwam langs maar de tv gaf geen beeld, shit! Waarom deed ie het niet?? De monteur wist het niet en nadat ik een speciale kabel had gehaald (gevonden in de 4e winkel!!) had ik zwart/wit korrelig beeld, ggrrrrr! De volgende dag gebeld met Samsung en nu blijkt dat Noord-Amerikaans spul een ander signaal(NTSC) heeft dan Europa (PAL), sommige apparaten kunnen wel omgezet worden maar niet alles en bij onze tv werd het lastig. Bij de spullen van UPC ging het ook niet, dus jawel maar een nieuwe tv gekocht, probleem opgelost. Daar ben je dan een dag mee kwijt.
Maar ja er zijn wel meer zaken die niet zomaar even gepiept zijn als je terug emigreert. Ons rijbewijs bijvoorbeeld. Als je een geldig Nederlands rijbewijs had voorheen dan kun je het wel weer omwisselen (wij hebben namelijk een Canadees rijbewijs moeten halen en ons Nederlandse in moeten leveren). Eerst moet je je laten keuren, ik bij de huisarts en Tontje bij de arbo arts omdat hij een vrachtwagen rijbewijs had. Die keuring stuur je samen met een verklaring van jezelf naar het CBR, zij geven dan een verklaring van geschiktheid. Daar ga je mee naar de gemeente en die sturen de hele handel naar het RDW. Dan stuurt het RDW weer een brief "waarom je niet je Nederlandse rijbewijs in hebt geleverd". Dus dan moet je daar weer een brief naar toesturen dat je verklaart dat je het rijbewijs in Canada hebt moeten inleveren. Is het nog te volgen??? Nu moeten we dus nog wachten op een brief van het RDW dat we ons rijbewijs op mogen gaan halen.

Morgen mag ik weer gaan werken, YEEAAAHHH. Ben zo blij!! Maar ook dit hing weer even aan een zijden draadje. Vorige week vrijdag mailde de manager van de kinderafdeling mij om te vragen hoeveel uur ik tussendoor nog in Canada had gewerkt, ivm de BIG-registratie (als verpleegkundige ben je in het BIG-register ingeschreven om de kwaliteit van de zorg te waarborgen). Euh, 0 dagen dus. "Dan ben ik bang dat je een probleem hebt" was het antwoord. ???????, wat nu weer!! Om geregistreerd te blijven (gebeurt iedere 5 jaar) moet je een bepaald aantal uren hebben gewerkt. Dat is van 1 januari 2009 tot 1 januari 2014, nu zou ik die uren wel halen als ik dit jaar weer gewoon ga werken ALLEEN.... je mag geen onderbreking hebben in die uren van langer dan 2 jaar!!!! Ik ben dus 2 jaar en 10 maanden uit dienst geweest. De moed zakte me in de schoenen. Was ik zo dichtbij om te gaan werken en dan zou het niet meer doorgaan. Toen bedacht ik me dat ik vorig jaar stage heb gelopen in het ziekenhuis in Canada. Ik heb toen op eigen initiatief 8 dagen stage geregeld om me voor te bereiden op mijn assessments. Die waren in januari en maart dus NET binnen die 2 jaar. Bij navraag bleek dit te gelden als gewerkte uren als ik hiervan een bewijs kan krijgen ben ik hoogstwaarschijnlijk uit de brand, ppfffffff! Ondertussen dus weer contact gezocht met de manager van de kinderafdeling in Canada die mij toen aan die stages heeft geholpen en ze is bereid om me te helpen. De manager van de kinderafdeling belde mij maandag al met de mededeling dat ik toch gewoon zou kunnen gaan beginnen en dan laten we de hele procedure tegelijkertijd lopen, o man wat was ik blij! Eigenlijk zat ik nu in hetzelfde schuitje als in Canada, wat een gedoe zeg!
Dus van de week weer pakken mogen aanpassen, sleutel en badge opgehaald en opnieuw een Mantoux (test voor Tuberculose) laten zetten. Ik ben er klaar voor! Ben ook al verschillende keren op de afdeling geweest en mijn collega's zijn ook weer erg blij om me te zien, doet me ook heel erg goed. Ik heb het gemist!

Het Elkerliek ziekenhuis

Met de meiden gaat het goed, Janske en Sarah hobbelen lekker mee op school en Wies lijkt nu ook haar draai te hebben gevonden op het kinderdagverblijf. De eerste dag ging goed maar daarna was het iedere keer huilen als ze er naar toe moest. Vandaag ging ze voor het eerst weer met goede zin!
De meiden doen ook lekker mee aan de griepepidemie die in Nederland heerst, flink snotteren en hoesten.

Nog een week en dan staat carnaval weer voor de deur, de laatste weken hebben we pakken gepast en besteld. Wij (ik en de meiden) lopen dit jaar voor het eerst in de optocht mee, Tontje deed al jaren mee, ik ben benieuwd. Afgelopen zondag hadden we al een kindersauwelmiddag, de kinderen van onze vriendengroep De Stroizakken deden met zijn allen mee. Ze mochten optreden op het grote podium en kregen daarna een medaille, erg leuk! (filmpje staat op de Facebook pagina van de stroizakken)

Onze "Engeltjes"

 

Janske had zichzelf geschminkt, hahaha

We hebben nog niet het gevoel van "thuis zijn", voor mijn gevoel is het pas echt begonnen nu we weer op ons zelf zitten en ik bijvoorbeeld ook ga werken. Nederland is zelf niet veranderd maar wij zijn wel veranderd. Hoe vertrouwd sommige dingen ook weer zijn je moet er toch je weg weer in vinden en soms kijk je er anders tegenaan dan voor we naar Canada gingen. Lekker wazig he!
Waar het op neer komt is dat het proces van remigratie ingewikkeld is en veel tijd nodig heeft.

Goed begin 2013!

Laat ik er maar eens beginnen om iedereen het allerbeste te wensen voor het nieuwe jaar 2013.
Hierbij wil ik ook iedereen bedanken om ons blog te blijven lezen want ook laat niet iedereen een reactie achter toch hoor ik van veel mensen, ik las jullie blog regelmatig en bleef zo toch op de hoogte, heel erg leuk om te horen. Het is de bedoeling dat ik het schrijven ook nog voorlopig even aanhoudt, ik zie wel waar het schip strandt.

De laatste echte update is van 7 december, dus al even geleden. We zijn nu een week of 4 verder en we hebben nu aardig onze draai gevonden.
Ons Sarah is voor de vakantie al 2 volle weken naar school geweest, ze vindt het erg leuk maar ik merk dat het ook aanpoten is voor haar. Ze loopt wat achter op de kinderen van de klas, ze kent wel alle letters maar het "aan-elkaar" schrijven wat hier aangeleerd wordt, leren ze niet in Canada. Sarah krijgt nu les in het Nederlands, andere methodieken en ga zo maar door. Het meiske was aan het einde van de dag kapot, maar zoals ik al zei, ze vindt het leuk en dat is het allerbelangrijkste. Ze had huiswerk meegekregen voor de kerstvakantie en dat doen we ook trouw, met plezier.
Janske is voor de vakantie ook nog een week naar school geweest, op school hadden ze het over "beginnen na de vakantie" maar op mijn verzoek mocht ze eerder komen. Dan weet ze alvast wat ze kan verwachten en hoe het allemaal werkt, toch anders weer als in Canada. Daar hoefde ze maar af en toe van lokaal te wisselen, hier ieder uur. Heel veel boeken die je iedere dag mee naar huis moet nemen i.p.v. op school laten zoals in Canada. Structureel huiswerk maken i.p.v. alleen afmaken wat op school niet afkwam. Met de fiets naar school i.p.v. met de bus, pffffff daar wordt je moe van.
Dus ook ons Janske was 's avonds helemaal gaar, maar leuk dat ze het vond. Misschien nog wel leuker dan in Canada (waren haar eigen woorden!!). Ze vindt het ook niet erg dat ze een klas is terug gezet, ze heeft het goed naar haar zin waar ze nu zit. 1 Meisje kende ze nog van Streetdance uit 2009. Wat willen we als ouders nog meer?
Ons Wiesje moest in het begin enorm wennen aan al die mensen. Iedereen die iets aan haar vraagt, ze staat helemaal niet graag in het middelpunt dus ze vondt het niets. Toch merk je dat ze weer ouder is, ze went sneller dat in april. Wies is op 2 januari begonnen met wennen op het kinderdagverblijf, ze is nog nooit eerder naar een peuterspeelzaal of kinderdagverblijf geweest dus dit is helemaal nieuw voor haar. Het ging goed gelukkig!
Tontje is op 2 januari ook begonnen bij v. Lankveld, hij werkt nu fulltime. In de laatste weken van december heeft hij al wat ingesprongen toen het druk was, dus het was niet helemaal de allereerste dag voor 'm. Het is heel vertrouwd en bekend weer voor 'm.
Ik ben ondertussen in het ziekenhuis op gesprek geweest, helaas hebben ze nu niet de vaste uren voor mij dus ik moet beginnen met een 0-uren contract. Dit viel eerlijk gezegd wel wat tegen maar ik ben alvast binnen en de verwachtingen zijn wel dat ik binnen een half jaar vaste uren zou kunnen krijgen.
Tot die tijd sta ik dus in de oproeppoule van de kinderafdeling en waarschijnlijk ook van de kraamafdeling. Ook dit moet nog op papier vast komen staan en het is pas rond als het getekend is. Hopelijk kan ik vanaf februari gaan werken!

Voelen we ons al thuis in Nederland? Mwah. Dat zal waarschijnlijk wel komen als we weer een eigen stek hebben. Dan kun je van daaruit weer gaan opbouwen. We gunnen onszelf de tijd om weer te wennen want hoewel we ervoor gekozen hebben om weer in Nederland te gaan wonen, het is niet zomaar weer allemaal goed zodra je voet op Nederlandse bodem zet. Er zijn ook dingen die we zeer zeker gaan missen van Canada. De ruimte bijvoorbeeld, wijdse zichten, brede wegen, minder drukte.
Op dat gebied zullen we weer moeten inschikken naar Nederlandse begrippen. Als ik nu foto's zie van Canada voelt dat nog meer thuis dan hier Nederland. Maar goed, we laten het op ons af komen.

Gisteren hebben we de sleutels gekregen van ons huurhuis, het staat midden in Beek en Donk, ook weer meer thuis voor ons. Volgende week ga ik wat poetsen maar verder doen we niet veel, niets schilderen of verbouwen. Gelukkig hangen er nog gordijnen dus dat hoeven we ook niet te regelen.
Als het goed is komen onze spullen aan op 15 januari en hopelijk klaart de douane snel de hele zooi in. De papierwinkel is al rond dus dat is geen probleem.

Met al die feestdagen hebben we onze schade weer ingehaald van 3 jaar niet op stap gaan. Tijdens de kerst bij familie gegeten voor 10, met een paar vriendinnen naar de Effenaar in Eindhoven, van het weekend meegedaan aan kwizut (pubquiz/vossenjacht) en een hele gezellige afterparty gehad. Oudjaarsavond bij vrienden samen gezeten en spelletjes gedaan, lachen gieren brullen. Nieuwjaarsdag overdag familiediner en 's avonds weer de kroeg in voor een nieuwjaarsborrel met vrienden. Ik kon geen alcohol meer zien. Het voordeel van dat we iedere keer op de fiets van Beek en Donk naar Lieshout (4 km) moesten was dat we geen kater hadden, die fietsen we er iedere keer mooi uit. In januari doen we het weer wat rustiger aan en dan kunnen we in februari weer lekker carnavallen!