woensdag 20 februari 2013

In de Polonaise......

Hoe kun je nog meer inburgeren dan met een goede carnaval?? Tjongejonge zeg, wat hebben we het gezellig gehad en nee, dat zijn we nog niet verleerd.
Ik moet zeggen van mijn kant dat ik het ook wel heel erg gemist heb die jaren dat we in Canada woonden. Ons Janske ook, Sarah en Wies hadden het niet zo in de gaten.
Maar goed we hebben de schade dit jaar dubbel en dwars ingehaald.
Zie hier het fotoverslag:
Dit jaar een wagen gehuurd, veel makkelijker dan zelf 1 maken
of 1 kopen. Hier wordt ie de loods uitgereden, klaar voor de optocht

De vriendengroep "Stroizakken" bestaan dit jaar 25 jaar

Oei, oei, de bocht door, gaat dat goed?!

Even controleren of de chauffeur echt nuchter is

Ondertussen worden de dames en kinderen thuis geschminkt
 
Groepsfoto vlak voor de optoch in Beek en Donk

De chauffeur noodgedwongen aan de Wicky's om de wagen recht op de weg te houden

Oooooooo, wat een Engeltje!!

De mannen waren ook geschminkt maar daar was niet veel meer
van over aan het einde van de dag

We waren goed aangekleed omdat het best koud was

's Avonds in "Het Anker" wachten op de prijsuitslag ....spannend

De maandagavond ook nog lekker op stap

Dinsdagmiddag naar het kindermatinee

Mega Toby (Ries) en Mega Mindy (Sarah)
 
Op zaterdag hebben de mannen met de optocht in Mierlo meegedaan, hier hadden ze de prijs "meest carnavalesk" gewonnen. 's Avonds zijn we op stap geweest. Zondags hebben de mannen 's morgens meegedaan aan de optocht in Aarle-Rixtel waar ze de eerste prijs bij de wagens hadden gewonnen. 's Middags deden alle stroizakken mee aan de optocht in Beek en Donk (waar we dus wonen). Het was niet al te warm, paar graden boven nul en een aardige koude wind. Om ervoor te zorgen dat we niet allemaal met onze jassen aanliepen moesten we dus thermospul onder die dunne elfenjurkjes. Tja en wij weten wel dat we moeten bewegen, lopen springen dansen maar die kinderen niet zo. Dus tegen het einde van de optocht waren die zowat klompjes ijs, de een liep nog harder te rillen dan de ander, best zielig. Het was wel enorm geslaagd geweest. Voor diegene die niet zo met Carnaval bekend zijn, tijdens de carnaval wordt er elk jaar een ander motto gekozen. Dit jaar was het "Ganzendonck is in den zeuvende himmel (Beek en Donk heet tijdens de carnaval Ganzendonck is in de 7e hemel).
Onze wagen was een deel van een veel grotere wagen maar wij hadden het gedeelte met "Cafe de 7e hemel" en wij waren dus verkleed als Engeltjes. Onze spreuk "van engel naar bengel" (of was het nou andersom?!). 's Avonds was de prijsuitreiking in het Anker, ons Sarah en Wies waren helemaal bekaf dus die lagen al lekker te slapen toen wij gingen (oppas was in huis hoor), Janske ging nog lekker mee want die vond het ook 1 groot feest. Ook in Beek en Donk hadden we de eerste prijs behaald en ook nog de publieksprijs, dan vindt het publiek wat langs de kant staat tijdens de optocht jou het leukste om naar te kijken. Helemaal geslaagd dus. Blijkt wel dat wij (the Coolen family) dus een welkome aanvulling zijn in de optocht ;)!!
Maandags zijn we 's middags met de kinderen naar het matinee geweest, lekker dansen en zingen. Sarah had haar draai zo gevonden en haar "kinderkaart" (2x drinken, chips en snoepzak) had ze in no-time erdoorheen gewerkt. Wies moest erg wennen en week amper van m'n zijde. 's Avonds zijn de papa's en de mama's nog een keer op stap geweest en op dinsdag was het nog 1 keer tijd voor de kinderen en toen was het mooi geweest, genoeg gelalt, gezongen, gehost, gesprongen, gedronken en gezevert.
We hadden nog een hele week om bij te komen thuis, wat ook wel nodig was, 4 dagen feesten eist toch wel z'n tol.

2,5 Week geleden ben ik dus begonnen met werken, wat was het fijn. De eerste dagen was het heel vreemd en vertrouwd tegelijk om weer in m'n zusterspak rond te lopen. Ik had heel vaak het "o-ja" gevoel. Heel veel dingen zijn nog hetzelfde gebleven en sommige dingen zijn weer veranderd.
Nu ben ik ondertussen ingewerkt op de boxen-unit en begin ik morgen op de zalen-unit. Daarna volgt nog de couveuse en dagbehandeling.
De manager in Canada van de kinderafdeling heeft mij geholpen en ze heeft een brief voor me geschreven die ik nu iedere dag in de bus kan verwachten, ik haal pas opgelucht adem als ik die ook daadwerkelijk in handen heb. Maar dat ze me wilde helpen was natuurlijk al helemaal super.
Ik hoop dus dat als die BIG registratie weer rond is dat ik ook een contract kan krijgen, duimen dus voor me!!

Tussendoor is iedereen (behalve ik) hier thuis ziek geweest, Sarah en Wies hoesten/snotteren al ruim 3 weken en dat lijkt nu eindelijk beter te worden. Janske heeft ook licht meegedaan en Tontje is nu 2 dagen thuis (ik zei toch dat de Carnaval zijn tol eiste, hihi) met griep. Hopelijk fiets ik er langs af.
We krijgen nu weer wat meer routine in ons dagelijkse bezigheden, naar school/kinderdagverblijf gaan, werken, socializen en dat voelt goed.

vrijdag 1 februari 2013

Eigen stekje

Zo weer tijd voor een update. Ik heb nu trouwens ook pas weer tijd moet ik zeggen, de laatste weken zijn voorbij gevlogen.
Op 16 januari zijn onze spullen in Rotterdam aangekomen en op 18 januari hebben we de container kunnen uitladen in de loods bij v. Lankveld, waar Tontje dus werkt. Dat moest in 2 uur gebeuren maar met behulp van Fred en Dennis lukte ons dat ook. In de container spullen op een pallet gezet, insealen en met de heftruck eruit. Zaterdag de19e kon Tontje een trailer van v. Lankveld lenen, dus de pallets met spullen daar weer in en hier op de Smalleweg pallets zo hup in de garage in en wegzetten maar.
Beetje wazig maar het is toch echt onze container

Al onze spulletjes veilig en wel aangekomen
 
Dankzij mijn ingenieuze organisatie talent kon iedereen zien aan de hand van de gekleurde labels waar de doos moest komen staan, blauw bovenverdieping, groen benedenverdieping, paars zolder en rose garage. Om 10.00 begonnen we en om 14.30 stond alles in huis. Maar ja dan ben je er nog lang niet, dat snappen jullie wel. Ik heb wel bij het inpakken op de dozen geschreven wat er in zit bv. keukenspullen of speelgoed enz. maar WELKE keukenspullen of WELK speelgoed??? Tja en dan is 2 maanden wel een lange tijd voor je weer alles uit mag pakken, het was dus een enorm gezoek naar waar is dit of waar is dat. Omdat we qua ruimte enorm inkrimpen konden we ook niet eens alles uitpakken, dit huis is de helft kleiner. Er is wel een zolder maar je kunt niet alles door het gat van de vlizotrap krijgen, passen en meten dus. Zondags hebben we voornamelijk gezorgd dat we konden zitten en slapen, de rest zou wel komen. De week die volgde ben ik de hele dag in de weer geweest met dozen sorteren, wel/niet uitpakken of gedeeltelijk en de spullen weer een beetje systematisch weg zetten zodat je je niet een breuk zoekt als je onverhoopt toch weer iets nodig hebt.
Wat zijn we weer blij dat we in ons eigen bed mogen slapen, heeeeeeeerlijk!! Toch niets fijner als je eigen spulletjes.
We hadden ook de tv, dvd, blu-ray en wii meegenomen. De tv werkt ook op 220V dus we hoopten dat we die zo aan konden sluiten en tv kijken. De monteur van UPC kwam langs maar de tv gaf geen beeld, shit! Waarom deed ie het niet?? De monteur wist het niet en nadat ik een speciale kabel had gehaald (gevonden in de 4e winkel!!) had ik zwart/wit korrelig beeld, ggrrrrr! De volgende dag gebeld met Samsung en nu blijkt dat Noord-Amerikaans spul een ander signaal(NTSC) heeft dan Europa (PAL), sommige apparaten kunnen wel omgezet worden maar niet alles en bij onze tv werd het lastig. Bij de spullen van UPC ging het ook niet, dus jawel maar een nieuwe tv gekocht, probleem opgelost. Daar ben je dan een dag mee kwijt.
Maar ja er zijn wel meer zaken die niet zomaar even gepiept zijn als je terug emigreert. Ons rijbewijs bijvoorbeeld. Als je een geldig Nederlands rijbewijs had voorheen dan kun je het wel weer omwisselen (wij hebben namelijk een Canadees rijbewijs moeten halen en ons Nederlandse in moeten leveren). Eerst moet je je laten keuren, ik bij de huisarts en Tontje bij de arbo arts omdat hij een vrachtwagen rijbewijs had. Die keuring stuur je samen met een verklaring van jezelf naar het CBR, zij geven dan een verklaring van geschiktheid. Daar ga je mee naar de gemeente en die sturen de hele handel naar het RDW. Dan stuurt het RDW weer een brief "waarom je niet je Nederlandse rijbewijs in hebt geleverd". Dus dan moet je daar weer een brief naar toesturen dat je verklaart dat je het rijbewijs in Canada hebt moeten inleveren. Is het nog te volgen??? Nu moeten we dus nog wachten op een brief van het RDW dat we ons rijbewijs op mogen gaan halen.

Morgen mag ik weer gaan werken, YEEAAAHHH. Ben zo blij!! Maar ook dit hing weer even aan een zijden draadje. Vorige week vrijdag mailde de manager van de kinderafdeling mij om te vragen hoeveel uur ik tussendoor nog in Canada had gewerkt, ivm de BIG-registratie (als verpleegkundige ben je in het BIG-register ingeschreven om de kwaliteit van de zorg te waarborgen). Euh, 0 dagen dus. "Dan ben ik bang dat je een probleem hebt" was het antwoord. ???????, wat nu weer!! Om geregistreerd te blijven (gebeurt iedere 5 jaar) moet je een bepaald aantal uren hebben gewerkt. Dat is van 1 januari 2009 tot 1 januari 2014, nu zou ik die uren wel halen als ik dit jaar weer gewoon ga werken ALLEEN.... je mag geen onderbreking hebben in die uren van langer dan 2 jaar!!!! Ik ben dus 2 jaar en 10 maanden uit dienst geweest. De moed zakte me in de schoenen. Was ik zo dichtbij om te gaan werken en dan zou het niet meer doorgaan. Toen bedacht ik me dat ik vorig jaar stage heb gelopen in het ziekenhuis in Canada. Ik heb toen op eigen initiatief 8 dagen stage geregeld om me voor te bereiden op mijn assessments. Die waren in januari en maart dus NET binnen die 2 jaar. Bij navraag bleek dit te gelden als gewerkte uren als ik hiervan een bewijs kan krijgen ben ik hoogstwaarschijnlijk uit de brand, ppfffffff! Ondertussen dus weer contact gezocht met de manager van de kinderafdeling in Canada die mij toen aan die stages heeft geholpen en ze is bereid om me te helpen. De manager van de kinderafdeling belde mij maandag al met de mededeling dat ik toch gewoon zou kunnen gaan beginnen en dan laten we de hele procedure tegelijkertijd lopen, o man wat was ik blij! Eigenlijk zat ik nu in hetzelfde schuitje als in Canada, wat een gedoe zeg!
Dus van de week weer pakken mogen aanpassen, sleutel en badge opgehaald en opnieuw een Mantoux (test voor Tuberculose) laten zetten. Ik ben er klaar voor! Ben ook al verschillende keren op de afdeling geweest en mijn collega's zijn ook weer erg blij om me te zien, doet me ook heel erg goed. Ik heb het gemist!
Het Elkerliek ziekenhuis

Met de meiden gaat het goed, Janske en Sarah hobbelen lekker mee op school en Wies lijkt nu ook haar draai te hebben gevonden op het kinderdagverblijf. De eerste dag ging goed maar daarna was het iedere keer huilen als ze er naar toe moest. Vandaag ging ze voor het eerst weer met goede zin!
De meiden doen ook lekker mee aan de griepepidemie die in Nederland heerst, flink snotteren en hoesten.

Nog een week en dan staat carnaval weer voor de deur, de laatste weken hebben we pakken gepast en besteld. Wij (ik en de meiden) lopen dit jaar voor het eerst in de optocht mee, Tontje deed al jaren mee, ik ben benieuwd. Afgelopen zondag hadden we al een kindersauwelmiddag, de kinderen van onze vriendengroep De Stroizakken deden met zijn allen mee. Ze mochten optreden op het grote podium en kregen daarna een medaille, erg leuk! (filmpje staat op de Facebook pagina van de stroizakken)

Onze "Engeltjes"
 
Janske had zichzelf geschminkt, hahaha

We hebben nog niet het gevoel van "thuis zijn", voor mijn gevoel is het pas echt begonnen nu we weer op ons zelf zitten en ik bijvoorbeeld ook ga werken. Nederland is zelf niet veranderd maar wij zijn wel veranderd. Hoe vertrouwd sommige dingen ook weer zijn je moet er toch je weg weer in vinden en soms kijk je er anders tegenaan dan voor we naar Canada gingen. Lekker wazig he!
Waar het op neer komt is dat het proces van remigratie ingewikkeld is en veel tijd nodig heeft.

donderdag 3 januari 2013

Goed begin 2013!

Laat ik er maar eens beginnen om iedereen het allerbeste te wensen voor het nieuwe jaar 2013.
Hierbij wil ik ook iedereen bedanken om ons blog te blijven lezen want ook laat niet iedereen een reactie achter toch hoor ik van veel mensen, ik las jullie blog regelmatig en bleef zo toch op de hoogte, heel erg leuk om te horen. Het is de bedoeling dat ik het schrijven ook nog voorlopig even aanhoudt, ik zie wel waar het schip strandt.

De laatste echte update is van 7 december, dus al even geleden. We zijn nu een week of 4 verder en we hebben nu aardig onze draai gevonden.
Ons Sarah is voor de vakantie al 2 volle weken naar school geweest, ze vindt het erg leuk maar ik merk dat het ook aanpoten is voor haar. Ze loopt wat achter op de kinderen van de klas, ze kent wel alle letters maar het "aan-elkaar" schrijven wat hier aangeleerd wordt, leren ze niet in Canada. Sarah krijgt nu les in het Nederlands, andere methodieken en ga zo maar door. Het meiske was aan het einde van de dag kapot, maar zoals ik al zei, ze vindt het leuk en dat is het allerbelangrijkste. Ze had huiswerk meegekregen voor de kerstvakantie en dat doen we ook trouw, met plezier.
Janske is voor de vakantie ook nog een week naar school geweest, op school hadden ze het over "beginnen na de vakantie" maar op mijn verzoek mocht ze eerder komen. Dan weet ze alvast wat ze kan verwachten en hoe het allemaal werkt, toch anders weer als in Canada. Daar hoefde ze maar af en toe van lokaal te wisselen, hier ieder uur. Heel veel boeken die je iedere dag mee naar huis moet nemen i.p.v. op school laten zoals in Canada. Structureel huiswerk maken i.p.v. alleen afmaken wat op school niet afkwam. Met de fiets naar school i.p.v. met de bus, pffffff daar wordt je moe van.
Dus ook ons Janske was 's avonds helemaal gaar, maar leuk dat ze het vond. Misschien nog wel leuker dan in Canada (waren haar eigen woorden!!). Ze vindt het ook niet erg dat ze een klas is terug gezet, ze heeft het goed naar haar zin waar ze nu zit. 1 Meisje kende ze nog van Streetdance uit 2009. Wat willen we als ouders nog meer?
Ons Wiesje moest in het begin enorm wennen aan al die mensen. Iedereen die iets aan haar vraagt, ze staat helemaal niet graag in het middelpunt dus ze vondt het niets. Toch merk je dat ze weer ouder is, ze went sneller dat in april. Wies is op 2 januari begonnen met wennen op het kinderdagverblijf, ze is nog nooit eerder naar een peuterspeelzaal of kinderdagverblijf geweest dus dit is helemaal nieuw voor haar. Het ging goed gelukkig!
Tontje is op 2 januari ook begonnen bij v. Lankveld, hij werkt nu fulltime. In de laatste weken van december heeft hij al wat ingesprongen toen het druk was, dus het was niet helemaal de allereerste dag voor 'm. Het is heel vertrouwd en bekend weer voor 'm.
Ik ben ondertussen in het ziekenhuis op gesprek geweest, helaas hebben ze nu niet de vaste uren voor mij dus ik moet beginnen met een 0-uren contract. Dit viel eerlijk gezegd wel wat tegen maar ik ben alvast binnen en de verwachtingen zijn wel dat ik binnen een half jaar vaste uren zou kunnen krijgen.
Tot die tijd sta ik dus in de oproeppoule van de kinderafdeling en waarschijnlijk ook van de kraamafdeling. Ook dit moet nog op papier vast komen staan en het is pas rond als het getekend is. Hopelijk kan ik vanaf februari gaan werken!

Voelen we ons al thuis in Nederland? Mwah. Dat zal waarschijnlijk wel komen als we weer een eigen stek hebben. Dan kun je van daaruit weer gaan opbouwen. We gunnen onszelf de tijd om weer te wennen want hoewel we ervoor gekozen hebben om weer in Nederland te gaan wonen, het is niet zomaar weer allemaal goed zodra je voet op Nederlandse bodem zet. Er zijn ook dingen die we zeer zeker gaan missen van Canada. De ruimte bijvoorbeeld, wijdse zichten, brede wegen, minder drukte.
Op dat gebied zullen we weer moeten inschikken naar Nederlandse begrippen. Als ik nu foto's zie van Canada voelt dat nog meer thuis dan hier Nederland. Maar goed, we laten het op ons af komen.

Gisteren hebben we de sleutels gekregen van ons huurhuis, het staat midden in Beek en Donk, ook weer meer thuis voor ons. Volgende week ga ik wat poetsen maar verder doen we niet veel, niets schilderen of verbouwen. Gelukkig hangen er nog gordijnen dus dat hoeven we ook niet te regelen.
Als het goed is komen onze spullen aan op 15 januari en hopelijk klaart de douane snel de hele zooi in. De papierwinkel is al rond dus dat is geen probleem.

Met al die feestdagen hebben we onze schade weer ingehaald van 3 jaar niet op stap gaan. Tijdens de kerst bij familie gegeten voor 10, met een paar vriendinnen naar de Effenaar in Eindhoven, van het weekend meegedaan aan kwizut (pubquiz/vossenjacht) en een hele gezellige afterparty gehad. Oudjaarsavond bij vrienden samen gezeten en spelletjes gedaan, lachen gieren brullen. Nieuwjaarsdag overdag familiediner en 's avonds weer de kroeg in voor een nieuwjaarsborrel met vrienden. Ik kon geen alcohol meer zien. Het voordeel van dat we iedere keer op de fiets van Beek en Donk naar Lieshout (4 km) moesten was dat we geen kater hadden, die fietsen we er iedere keer mooi uit. In januari doen we het weer wat rustiger aan en dan kunnen we in februari weer lekker carnavallen!

dinsdag 25 december 2012

Happy Holidays

 
Wij wensen iedereen hele fijne feestdagen!

vrijdag 7 december 2012

Good to be back?


De priemende vraag die natuurlijk iedereen heeft; hoe is het om weer terug te zijn??
Het is heel gek. Ik hoefde deze keer niet zo te wennen aan het "in Nederland zijn" als toen we in april op vakantie kwamen maar Tontje juist weer meer als in april. Het is een raar gevoel om te bedenken dat we nu niet meer terug gaan naar Canada en ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik daar van moet vinden.
Afgelopen week is het uiteraard weer enorm druk geweest met heeeeeeel veeeeeeeel geregel. Ik doe dit het liefste zo snel mogelijk want dat is het achter de rug. We hebben ons weer ingeschreven bij de gemeente, zorgverzekering geregeld, auto gekocht, voor Janske gesprekken gehad bij potentiele scholen, sinterklaas gevierd, telefoons geregeld, huurhuis (bijna) geregeld.

Op zondag landde we in alle vroegte op Schiphol, we hadden een hele goede vlucht gehad. De meiden deden het super, niet gemopperd of gezeurd. Dat maakte het voor ons ook een stuk relaxter. Desalniettemin is het toch een lange reis en eenmaal in Amsterdam waren we toch erg moe. Van mijn familie stonden ze al te wachten en er waren zelfs een aantal vrienden als verrassing gekomen, heel erg leuk. Deze keer geen trubbel met de koffers dus die waren er ook gauw genoeg.


Eenmaal weer aangekomen in Lieshout stonden de ouders van Tontje ook al gauw op de stoep. Het is zo vertrouwd om iedereen weer te zien dat je je afvraagt of je echt wel weer 7 maanden weg bent geweest. Die zondag is het een komen en gaan van bezoek en zitten we 's avonds als halve zombies op de bank.
Maandags moeten we aan de slag met het regelen, ik had al veel voorbereiding gedaan zoals afspraken gemaakt en formulieren klaar liggen dus dat scheelde wel.
Dinsdags is Tontje op pad geweest voor een auto en het is uiteindelijk een Citroen Picasso geworden, wel even wat anders als onze GMC Suburban. Woensdagmorgen konden we die gelijk ophalen dus dat was weer goed geregeld.
Ondertussen had ik de bank nog aan de telefoon gehad en we komen helaas nog niet in aanmerking voor een hypotheek. Niet geheel onverwachts, we moeten eerst een contract hebben en onze proefperiode hebben doorlopen op het werk. Niet erg fijn want dat betekent dat we eerst moeten gaan huren maar misschien wel goed. Dan kunnen we tenminste op ons gemak bekijken waar we willen wonen en wat voor huis we willen. We zijn al in onderhandeling met een particulier huurhuis maar dat is nog niet definitief rond.
Ons Sarah is vandaag begonnen op school, ik vroeg haar gisteravond "vind je het spannend?"  "nee", zegt ze (een beetje verontwaardigd). Gelukkig maar!! Vanmorgen dus in alle vroegte weer naar school (door de sneeuw) en ik ben ruim een half uur in de klas gebleven. Ik heb alle vertrouwen in ons Sarah dat dat wel goed komt.
Voor Janske heb ik deze week al 2 gesprekken gehad op 2 verschillende scholen. Afgelopen dinsdag op het Dr. Knippenbergcollege en gisteren op het VMBO in Gemert. We hebben nu gekozen voor de laatste school omdat zij alle varianten van het VMBO (basis-kader-tg) op 1 school hebben. Dus stel dat ze zou moeten switchen dan kan ze toch op dezelfde school blijven. Op de Knip hadden ze namelijk alleen maar het VMBO-tg. Janske zal in de 1e klas instromen zodat ze maar 3 maanden heeft gemist i.p.v. een jaar en 3 maanden (qua leeftijd hoort ze eigenlijk in de 2e klas). Ze zullen bij Janske ook nog testen afnemen om te zien wat haar niveau is. We hopen dat ze voor de kerstvakantie ook nog wat mee kan doen in de klas zodat het begin gemaakt is en al een indruk heeft van de school. Ook zij heeft er zin in maar vindt het natuurlijk ook spannend. Ze zal nu ook moeten gaan fietsen naar school ipv met de schoolbus. Vanuit Beek en Donk is het ongeveer 5 km zijn dus het valt mee, even wennen.
Tontje heeft vanavond een gesprek voor een baan en ik over 2 weken.

Afgelopen woensdag hebben we zelf een beetje sinterklaas gevierd. Ik wilde het niet uitgebreid vieren maar helemaal niets is ook niets. De meiden keken er wel erg naar uit, flink zingen en zo.
Toen de "Piet" uiteindelijk op de raam klopte waren ze zooooooo blij. Wies heeft continue staan springen en trok ieder cadeautje zowat uit de hand van opa die de cadeau's uitdeelde. Was erg leuk om te zien.

Verder zijn we nu, na bijna een week bijna van onze jetlag af, volgens mij heeft iedereen nu de hele nacht doorgeslapen. Voorheen was er elke nacht wel iemand aan het spoken, ze gingen wel weer slapen maar dan waren ze 's morgens niet wakker te krijgen en moeders kon dan niet meer slapen. Het was een omgekeerde wereld waar ik dus 's morgens om 7.00 al aan de koffie zat en de meiden nog lagen te slapen. Weer eens wat anders he!

Om ons weer te laten wennen in Nederland sneeuwt het nu, flink (voor Nederlandse begrippen)!! Iedereen in rep en roer, lachen hoor. Maar ja zonder mijn 4-wheel aandrijving is het rijden wel even wat anders, we glibberen gewoon over de weg, opletten dus.

 
Doordat we het nog zo druk hebben gehad hebben we nog niet veel mensen gezien, dat komt allemaal wel. Emotioneel gezien zijn het nog niet zo'n leuke weken, je bent weer terug in Nederland iets wat je graag wilde maar je hebt nog niet een eigen plek en je hele routine en ritme ligt op z'n gat. Maar geef het wat tijd en dat komt dan ook wel weer goed.

maandag 3 december 2012

Houdoe!!!

Hoewel ik ondertussen al in Nederland weer op de bank zit doe ik eigenlijk nog net of dat dit mijn laatste blog in Canada gaat worden. Dit was eigenlijk mijn planning maar zoals iedereen zal begrijpen is het afgelopen week gewoonweg veel te druk geweest.

Even terug dus naar vorig weekend. We hebben op zaterdag 24 november geluncht bij vrienden en wat ingepakt. De nacht die volgde was onze laatste nacht in ons eigen huis. Zondags zijn we begonnen met het afbreken van onze bedden en het inpakken van die laatste spullen. Uiteraard heb ik toen ook onze koffers al ingepakt zoals die mee zouden moeten in het vliegtuig. Vanaf die dag zijn we bij vrienden die een paar straten verder wonen gaan slapen. We hadden het geluk dat zij een riant huis hebben met extra slaapkamers die ze verhuren, er staan echter 2 van de 3 kamers leeg dus daar mochten wij komen logeren, mazzel! Ons Janske kon nog gewoon haar bus nemen naar school, Sarah kon met gemak naar haar school gebracht worden.
Maandagmorgen tegen 9 uur werd onze container gebracht, we hadden een 40ft besteld en ze brachten inderdaad een 40ft maar dan een highcube, een extra hoge dus. Meer ruimte dus, helemaal super. We hadden 48 uur de tijd om de container te laden, daar betaalden we dan wel wat extra voor maar anders hadden we maar 2 uur gratis. Nu hadden we tijd zat en konden op ons gemak bekijken hoe de inboedel er het beste in kon. Dus zo gezegd zo gedaan, we moesten zelfs dinsdagavond nog haasten om onze spullen er allemaal in te krijgen, nou ja haasten, de kinderen werden zeeeeer ongeduldig dus dat voerde de druk aardig op! Tjongejonge wat heb je toch een hoop rommel!
Tontje loodst de vrachtwagen de oprit op
Nog helemaal leeg.....maar niet voor lang
De pick-nick tafel dient als opstapje
Dennis en Sarah zetten alles op z'n plek, Sarah vondt het erg interessant
De laatste spullen erin en vastzetten
 
We verwachtte dus dat de container op woensdagmorgen weer tegen 9 uur opgehaald zou worden. Tontje had met een kennis afgesproken dat zijn camperunitje er met een heftruck ingezet zou worden. Komt de chauffeur dus gewoon niet opdagen....!!! Tontje gebeld, de chauffeur zou er rond 11.00 zijn, nou daar zit je dus met je strakke planning, die kerel met zijn heftruck had uiteraard ook weer andere plannen. De chauffeur zei in eerste instantie nog...ik kom de container vandaag wel een keer ophalen?! Dacht het dus van niet zei Tontje, dan stuur ik jullie de rekening. Als wij namelijk langer de tijd nodig hebben betaal je $80 per uur! Jullie dan ook. Afijn om 11.45 was de goede man er en konden ze het camperunitje er in gaan zetten. Hehe, weer iets afgerond. Aan het einde van de middag werd ook de pickup truck van Tontje opgehaald, dus dat was ook klaar.
De kleine camperunit past er ook nog in en de container zit vol!
De pickup wordt opgehaald
Even goed vastzetten en klaar voor vertrek
 
Toen was het nog tijd om te poetsen, pfffff. Het was me toch een bende, na goed opgeruimd te hebben was het al meer te overzien. Daar ben ik dus woensdag en donderdag mee in de weer geweest. Tussendoor moesten we nog op school bij Sarah afscheid nemen, haar klasgenootjes waren zeer onder de indruk van het feit dat Sarah met het vliegtuig naar Nederland ging om daar te wonen. Als traktatie deelde ze pepernoten uit die ze erg lekker vonden. Janske kreeg vrijdags ook nog een zak pepernoten mee naar school, die regelde zelf verder haar afscheid. We hebben haar vrijdagmiddag van school opgehaald om haar rapport op te halen en afscheid te nemen van haar juf.
Vrijdagmiddag om 12.00 was de deadline voor de overdracht van ons huis, alles verliep erg vlot dus we zijn weer dakloos. Ik blijf het altijd vreemd vinden om je huis zo leeg achter te laten wetende dat dat de laatste keer is dat je daar bent. Maar ik moet eerlijk zeggen dat de hele afgelopen week een beetje op de automatische piloot is gegaan, je hebt gewoonweg geen tijd om erbij stil te gaan staan wat er allemaal gebeurt,  stel je voor waren we nu nog aan het inpakken.
Vrijdagmiddag moesten we nog naar de bank toe want de advocaat had uiteraard nog een cheque voor ons na het overschrijven van het huis. Dit geld willen we uiteraard naar Nederland hebben en zoals jullie weten moeten wij hiervoor in hoogst eigen persoon bij de bank aanwezig zijn.
Iets voor vijf belde ze dat ze het geld ontvangen was en dus naar Nederland kon. Wij daar naar toe maar dit verliep natuurlijk weer alles behalve soepel. Omdat het een groter bedrag was moest dit via een speciale rekening in Toronto....maaaaaaar.........Toronto loopt 2 uur voor op ons en waren uiteraard al gesloten. Dus er werd helemaal niets meer verstuurd!!! Damn! Als het bedrag in kleine porties wordt opgehakt kunnen ze het wel zelf versturen maar dan werden het meerdere transacties in plaats van 1. Nou dat wilde wij niet, het ging eerder dit jaar al mis dus we wilde niet het risico lopen dat het nu vaker mis kon gaan. Wat nu? We konden gelukkig een blanco formulier ondertekenen zodat we al wel opdracht gaven om het bedrag op maandag in 1 keer, via Toronto, over te maken en dan hoefde we er niet perse te zijn. Dit hele gedoe duurde weer ruim een half uur. Ik vroeg of ze me als bevestiging een email wilde sturen, dat kon maar dan moest ik eerst weer op papier toestemming geven dat de bank mij mocht emailen?! Van sommige dingen probeer ik niet eens de logica in te zien.
Vrijdagavond hebben we het nog gezellig gemaakt met onze vrienden waar we logeerden, was erg leuk!
Alle kinderen samen op de bank een 3D film aan het kijken
 
Laatste ontbijt in Canada
Familie Bidarian bedankt!!
 
De volgende ochtend was het douchen, koffers dichtmaken, ontbijten en wegwezen. De koffers hadden we niet eens gewogen, we zouden het wel zien op het vliegveld. Beth had pannenkoeken voor ons gemaakt dus dat was een goede start van de dag. Om 10.00 reden we aan richting Calgary en we waren er ruim op tijd. Wonder boven wonder waren de koffers op 1 na goed van gewicht, die van mij was uiteraard te zwaar, even was husselen en ook die was prima, gelukkig niet bijbetalen nu.
Michael was met Matthew nog naar het vliegveld gekomen, dat vond Sarah helemaal geweldig, wat gaan die 2 elkaar missen!! Om 15.35 was het eindelijk zover het vliegtuig was klaar voor vertrek..................op naar NEDERLAND!!!!!!
Matthew en Sarah
Michael, Tontje en Janske
 
Na 2 jaar en 8 maanden kwam er een einde aan ons avontuur in Canada. Hoewel we er naar uitkijken om weer in Nederland te wonen is het toch weer een gek gevoel. We weten nu wel veel beter waar we naar toe gaan. Dat was in 2010 veel spannender en onzekerder. Het is echter nu niet zo "we gaan verder waar we gebleven zijn", we moeten echt weer opnieuw beginnen. Qua werk zijn Tontje en ik eigenlijk zo goed als onder de pannen. De contracten moeten nog getekend worden dus dan is het pas definitief. Dit zijn ook weer dezelfde banen als voor we vertrokken naar Canada. De eerste weken in Nederland zal er weer veel geregeld moeten worden dus daar hebben we nog wel een kluif aan. Wie nu denkt "lijkt net of je nooit bent weggeweest" heeft het mooi mis. In 3 jaar tijd hebben we veel meegemaakt en zijn we ook als persoon veranderd. In Nederland is iedereen doorgegaan met z'n leven maar wij uiteraard ook.
                            
                                                         Zo kwamen we aan in 2010
 
 
En zo gaan we in 2012

zaterdag 24 november 2012

Inpakstress??.........Neuh!

"Tontje breng eens wat dozen naar boven"........"Joyce geef de tape eens aan"........."Heb je een handje om de kast mee in te pakken"........"Wil je deze doos even nummeren".............."Euh ...ik ben wat kwijt!"........."Shit dat heb ik al ingepakt"..........(doos wordt weer opgemaakt).

Druk druk druk met inpakken dus. Heel veel ander nieuws van ons front heb ik eigenlijk niet.
Tontje had op 15 november zijn laatste werkdag bij Westcan. Afgelopen maandag zijn we serieus begonnen met inpakken van onze inboedel. Waar moesten we in godsnaam beginnen? Nou ja je begint maar ergens. Tussendoor zijn we ook flink afscheid aan het nemen van iedereen om ons heen. 3 weken geleden hadden we dus Michael en Joyce met de jongens over de vloer. 2 weken geleden bleven Harry en Anja met de meiden hier logeren en vorige week hadden we Irma, Leon, Annemarie en Mark over voor nog een logeerpartij. Stuk voor stuk hele gezellige weekeinden waarbij het met een borrel op lekker laat werd.
Komende maandag wordt de container hier voor de deur gezet en hebben we 48 uur om die te laden, tijd genoeg lijkt me. Woensdagmorgen wordt deze weer opgehaald en later die dag wordt ook Tontje's pickup opgehaald voor transport. Dan rest ons nog wat poetswerk hier in huis en wat laatste dingen die we af moeten handelen bij o.a. de bank en op school. Het huis wordt vrijdag overgedragen maar ons aandeel hebben we al afgehandeld. Wij moesten afgelopen donderdag naar de advocaat (nee gebeurd hier niet bij de notaris) om de overdrachtspapieren te tekenen. We zien de nieuwe bewoners dus helemaal niet. A.s. zaterdag vliegen we dus weer richting Nederland. Heel veel tijd op hier mee bezig te zijn hebben we niet. Dat maakt het een hele intensieve tijd fysiek en mentaal. Nu voelt het nog heel onwerkelijk dat we over ruim een week weer op Nederlandse bodem staan. Ach we doen alles stap voor stap en we nemen het maar zoals het komt.
Luna en Janske
Tontje (charming as ever) and me
Anja en Harry
Leon, Tontje en ik
Annemarie, Irma en Mark
Samen met onze oude buurvrouw, Lynda, op de foto
Dozen klaar voor verhuizen
Kast zeevaardig verpakt