Oorbel perikelen

Ben ik niet knap?

Ons Sarah heeft gisteren nieuwe oorbelletjes gekregen, zoals ik al eerder schreef bij haar verjaardag, als ze 5 jaar zou worden dan zou alles veranderen. Waar ze op dat idee is gekomen, geen idee!!!

Maar goed, ze zou dus ook oorbellen krijgen als ze 5 was, ik dacht misschien wel leuk om dat voor haar verjaardag te doen zodat het een heel eind genezen zou zijn op haar verjaardag. Maar dacht Sarah anders over, NEE ze was nog geen 5 dus er kwam ook niets in haar oren. Vandaar dat ik nadat ze 5 was geworden het maar een paar keer gevraagd heb of ze het zeker wist, en JA ze wilde heel graag oorbellen. Ik had via een vriendin een adres gekregen waar ze verdovende gel gebruiken en 2 oren tegelijk schieten, alleen ik moest wel een afspraak maken. Eenmaal in die beauty salon hadden ze eigenlijk wel meteen tijd of dat dat goed was, nou prima, des te eerder zijn we er ook vanaf dacht ik. (Geluk dat ik Sarah bij had ;)) Nou de verdovende gel werd aangebracht en toen moesten we 15 min. wachten, ondertussen mochten we vast een oorbelletje uitzoeken. Nou en daar kwam me toch een afschuwelijke collectie tevoorschijn!!!  Van de 30 paar waren er 28 paar goudkleurig en daar weer 25 paar van met diamantjes erin (nep weliswaar maar toch), lelijk!!!!! De 2 paar zilverkleurigen waren hele grote knopjes daarmee zou ze gewoon omvallen, nou Sarah vond het natuurlijk allemaal even mooi, de ekster!! We vonden een gulle middenweg, een goudkleurig bloemetje ZONDER steentje. Het zijn nog hele bloemetjes maar goed er moest toch iets in. We wisselen over een paar maanden wel voor iets anders moois. Nou die gel was ingewerkt en Sarah mocht plaats nemen op een stoel, mama in het midden voor Sarah op de grond (handjes vasthouden natuurlijk) en 2 dames aan Sarah's zijde met ieder een pistool en een oor in de hand. 1, 2, 3 PATS, Sarah's gezicht vertrekt en ze zet het toch op een schreeuwen, we hadden ineens de aandacht van de hele salon. Of het nu was omdat het echt pijn deed of omdat ze toch nog schrok, ik weet het niet. Ik heb gauw betaald en kreeg nog een troostpakketje (snoepjes en knuffel) in m'n handen geduwt en ik heb Sarah gauw de winkel uitgedragen, nee lopen wilde ze niet meer. Gelukkig was het snel genoeg over en toen was ze toch wel blij en trots op haar oorbellen. Ze bedacht al helemaal aan wie ze het allemaal moest gaan vertellen.

Nu moeten we 6 weken lang die oorbellen draaien en schoonmaken afijn het standaardverhaal. Nou weer een avontuur erbij voor ons Saartje.