Eigen stekje

Zo weer tijd voor een update. Ik heb nu trouwens ook pas weer tijd moet ik zeggen, de laatste weken zijn voorbij gevlogen.
Op 16 januari zijn onze spullen in Rotterdam aangekomen en op 18 januari hebben we de container kunnen uitladen in de loods bij v. Lankveld, waar Tontje dus werkt. Dat moest in 2 uur gebeuren maar met behulp van Fred en Dennis lukte ons dat ook. In de container spullen op een pallet gezet, insealen en met de heftruck eruit. Zaterdag de19e kon Tontje een trailer van v. Lankveld lenen, dus de pallets met spullen daar weer in en hier op de Smalleweg pallets zo hup in de garage in en wegzetten maar.

Beetje wazig maar het is toch echt onze container

Al onze spulletjes veilig en wel aangekomen

 

Dankzij mijn ingenieuze organisatie talent kon iedereen zien aan de hand van de gekleurde labels waar de doos moest komen staan, blauw bovenverdieping, groen benedenverdieping, paars zolder en rose garage. Om 10.00 begonnen we en om 14.30 stond alles in huis. Maar ja dan ben je er nog lang niet, dat snappen jullie wel. Ik heb wel bij het inpakken op de dozen geschreven wat er in zit bv. keukenspullen of speelgoed enz. maar WELKE keukenspullen of WELK speelgoed??? Tja en dan is 2 maanden wel een lange tijd voor je weer alles uit mag pakken, het was dus een enorm gezoek naar waar is dit of waar is dat. Omdat we qua ruimte enorm inkrimpen konden we ook niet eens alles uitpakken, dit huis is de helft kleiner. Er is wel een zolder maar je kunt niet alles door het gat van de vlizotrap krijgen, passen en meten dus. Zondags hebben we voornamelijk gezorgd dat we konden zitten en slapen, de rest zou wel komen. De week die volgde ben ik de hele dag in de weer geweest met dozen sorteren, wel/niet uitpakken of gedeeltelijk en de spullen weer een beetje systematisch weg zetten zodat je je niet een breuk zoekt als je onverhoopt toch weer iets nodig hebt.
Wat zijn we weer blij dat we in ons eigen bed mogen slapen, heeeeeeeerlijk!! Toch niets fijner als je eigen spulletjes.
We hadden ook de tv, dvd, blu-ray en wii meegenomen. De tv werkt ook op 220V dus we hoopten dat we die zo aan konden sluiten en tv kijken. De monteur van UPC kwam langs maar de tv gaf geen beeld, shit! Waarom deed ie het niet?? De monteur wist het niet en nadat ik een speciale kabel had gehaald (gevonden in de 4e winkel!!) had ik zwart/wit korrelig beeld, ggrrrrr! De volgende dag gebeld met Samsung en nu blijkt dat Noord-Amerikaans spul een ander signaal(NTSC) heeft dan Europa (PAL), sommige apparaten kunnen wel omgezet worden maar niet alles en bij onze tv werd het lastig. Bij de spullen van UPC ging het ook niet, dus jawel maar een nieuwe tv gekocht, probleem opgelost. Daar ben je dan een dag mee kwijt.
Maar ja er zijn wel meer zaken die niet zomaar even gepiept zijn als je terug emigreert. Ons rijbewijs bijvoorbeeld. Als je een geldig Nederlands rijbewijs had voorheen dan kun je het wel weer omwisselen (wij hebben namelijk een Canadees rijbewijs moeten halen en ons Nederlandse in moeten leveren). Eerst moet je je laten keuren, ik bij de huisarts en Tontje bij de arbo arts omdat hij een vrachtwagen rijbewijs had. Die keuring stuur je samen met een verklaring van jezelf naar het CBR, zij geven dan een verklaring van geschiktheid. Daar ga je mee naar de gemeente en die sturen de hele handel naar het RDW. Dan stuurt het RDW weer een brief "waarom je niet je Nederlandse rijbewijs in hebt geleverd". Dus dan moet je daar weer een brief naar toesturen dat je verklaart dat je het rijbewijs in Canada hebt moeten inleveren. Is het nog te volgen??? Nu moeten we dus nog wachten op een brief van het RDW dat we ons rijbewijs op mogen gaan halen.

Morgen mag ik weer gaan werken, YEEAAAHHH. Ben zo blij!! Maar ook dit hing weer even aan een zijden draadje. Vorige week vrijdag mailde de manager van de kinderafdeling mij om te vragen hoeveel uur ik tussendoor nog in Canada had gewerkt, ivm de BIG-registratie (als verpleegkundige ben je in het BIG-register ingeschreven om de kwaliteit van de zorg te waarborgen). Euh, 0 dagen dus. "Dan ben ik bang dat je een probleem hebt" was het antwoord. ???????, wat nu weer!! Om geregistreerd te blijven (gebeurt iedere 5 jaar) moet je een bepaald aantal uren hebben gewerkt. Dat is van 1 januari 2009 tot 1 januari 2014, nu zou ik die uren wel halen als ik dit jaar weer gewoon ga werken ALLEEN.... je mag geen onderbreking hebben in die uren van langer dan 2 jaar!!!! Ik ben dus 2 jaar en 10 maanden uit dienst geweest. De moed zakte me in de schoenen. Was ik zo dichtbij om te gaan werken en dan zou het niet meer doorgaan. Toen bedacht ik me dat ik vorig jaar stage heb gelopen in het ziekenhuis in Canada. Ik heb toen op eigen initiatief 8 dagen stage geregeld om me voor te bereiden op mijn assessments. Die waren in januari en maart dus NET binnen die 2 jaar. Bij navraag bleek dit te gelden als gewerkte uren als ik hiervan een bewijs kan krijgen ben ik hoogstwaarschijnlijk uit de brand, ppfffffff! Ondertussen dus weer contact gezocht met de manager van de kinderafdeling in Canada die mij toen aan die stages heeft geholpen en ze is bereid om me te helpen. De manager van de kinderafdeling belde mij maandag al met de mededeling dat ik toch gewoon zou kunnen gaan beginnen en dan laten we de hele procedure tegelijkertijd lopen, o man wat was ik blij! Eigenlijk zat ik nu in hetzelfde schuitje als in Canada, wat een gedoe zeg!
Dus van de week weer pakken mogen aanpassen, sleutel en badge opgehaald en opnieuw een Mantoux (test voor Tuberculose) laten zetten. Ik ben er klaar voor! Ben ook al verschillende keren op de afdeling geweest en mijn collega's zijn ook weer erg blij om me te zien, doet me ook heel erg goed. Ik heb het gemist!

Het Elkerliek ziekenhuis

Met de meiden gaat het goed, Janske en Sarah hobbelen lekker mee op school en Wies lijkt nu ook haar draai te hebben gevonden op het kinderdagverblijf. De eerste dag ging goed maar daarna was het iedere keer huilen als ze er naar toe moest. Vandaag ging ze voor het eerst weer met goede zin!
De meiden doen ook lekker mee aan de griepepidemie die in Nederland heerst, flink snotteren en hoesten.

Nog een week en dan staat carnaval weer voor de deur, de laatste weken hebben we pakken gepast en besteld. Wij (ik en de meiden) lopen dit jaar voor het eerst in de optocht mee, Tontje deed al jaren mee, ik ben benieuwd. Afgelopen zondag hadden we al een kindersauwelmiddag, de kinderen van onze vriendengroep De Stroizakken deden met zijn allen mee. Ze mochten optreden op het grote podium en kregen daarna een medaille, erg leuk! (filmpje staat op de Facebook pagina van de stroizakken)

Onze "Engeltjes"

 

Janske had zichzelf geschminkt, hahaha

We hebben nog niet het gevoel van "thuis zijn", voor mijn gevoel is het pas echt begonnen nu we weer op ons zelf zitten en ik bijvoorbeeld ook ga werken. Nederland is zelf niet veranderd maar wij zijn wel veranderd. Hoe vertrouwd sommige dingen ook weer zijn je moet er toch je weg weer in vinden en soms kijk je er anders tegenaan dan voor we naar Canada gingen. Lekker wazig he!
Waar het op neer komt is dat het proces van remigratie ingewikkeld is en veel tijd nodig heeft.