In de Polonaise......

Hoe kun je nog meer inburgeren dan met een goede carnaval?? Tjongejonge zeg, wat hebben we het gezellig gehad en nee, dat zijn we nog niet verleerd.
Ik moet zeggen van mijn kant dat ik het ook wel heel erg gemist heb die jaren dat we in Canada woonden. Ons Janske ook, Sarah en Wies hadden het niet zo in de gaten.
Maar goed we hebben de schade dit jaar dubbel en dwars ingehaald.
Zie hier het fotoverslag:

Dit jaar een wagen gehuurd, veel makkelijker dan zelf 1 maken

of 1 kopen. Hier wordt ie de loods uitgereden, klaar voor de optocht

De vriendengroep "Stroizakken" bestaan dit jaar 25 jaar

Oei, oei, de bocht door, gaat dat goed?!

Even controleren of de chauffeur echt nuchter is

Ondertussen worden de dames en kinderen thuis geschminkt

 

Groepsfoto vlak voor de optoch in Beek en Donk

De chauffeur noodgedwongen aan de Wicky's om de wagen recht op de weg te houden

Oooooooo, wat een Engeltje!!

De mannen waren ook geschminkt maar daar was niet veel meer

van over aan het einde van de dag

We waren goed aangekleed omdat het best koud was

's Avonds in "Het Anker" wachten op de prijsuitslag ....spannend

De maandagavond ook nog lekker op stap

Dinsdagmiddag naar het kindermatinee

Mega Toby (Ries) en Mega Mindy (Sarah)

 

Op zaterdag hebben de mannen met de optocht in Mierlo meegedaan, hier hadden ze de prijs "meest carnavalesk" gewonnen. 's Avonds zijn we op stap geweest. Zondags hebben de mannen 's morgens meegedaan aan de optocht in Aarle-Rixtel waar ze de eerste prijs bij de wagens hadden gewonnen. 's Middags deden alle stroizakken mee aan de optocht in Beek en Donk (waar we dus wonen). Het was niet al te warm, paar graden boven nul en een aardige koude wind. Om ervoor te zorgen dat we niet allemaal met onze jassen aanliepen moesten we dus thermospul onder die dunne elfenjurkjes. Tja en wij weten wel dat we moeten bewegen, lopen springen dansen maar die kinderen niet zo. Dus tegen het einde van de optocht waren die zowat klompjes ijs, de een liep nog harder te rillen dan de ander, best zielig. Het was wel enorm geslaagd geweest. Voor diegene die niet zo met Carnaval bekend zijn, tijdens de carnaval wordt er elk jaar een ander motto gekozen. Dit jaar was het "Ganzendonck is in den zeuvende himmel (Beek en Donk heet tijdens de carnaval Ganzendonck is in de 7e hemel).
Onze wagen was een deel van een veel grotere wagen maar wij hadden het gedeelte met "Cafe de 7e hemel" en wij waren dus verkleed als Engeltjes. Onze spreuk "van engel naar bengel" (of was het nou andersom?!). 's Avonds was de prijsuitreiking in het Anker, ons Sarah en Wies waren helemaal bekaf dus die lagen al lekker te slapen toen wij gingen (oppas was in huis hoor), Janske ging nog lekker mee want die vond het ook 1 groot feest. Ook in Beek en Donk hadden we de eerste prijs behaald en ook nog de publieksprijs, dan vindt het publiek wat langs de kant staat tijdens de optocht jou het leukste om naar te kijken. Helemaal geslaagd dus. Blijkt wel dat wij (the Coolen family) dus een welkome aanvulling zijn in de optocht ;)!!
Maandags zijn we 's middags met de kinderen naar het matinee geweest, lekker dansen en zingen. Sarah had haar draai zo gevonden en haar "kinderkaart" (2x drinken, chips en snoepzak) had ze in no-time erdoorheen gewerkt. Wies moest erg wennen en week amper van m'n zijde. 's Avonds zijn de papa's en de mama's nog een keer op stap geweest en op dinsdag was het nog 1 keer tijd voor de kinderen en toen was het mooi geweest, genoeg gelalt, gezongen, gehost, gesprongen, gedronken en gezevert.
We hadden nog een hele week om bij te komen thuis, wat ook wel nodig was, 4 dagen feesten eist toch wel z'n tol.

2,5 Week geleden ben ik dus begonnen met werken, wat was het fijn. De eerste dagen was het heel vreemd en vertrouwd tegelijk om weer in m'n zusterspak rond te lopen. Ik had heel vaak het "o-ja" gevoel. Heel veel dingen zijn nog hetzelfde gebleven en sommige dingen zijn weer veranderd.
Nu ben ik ondertussen ingewerkt op de boxen-unit en begin ik morgen op de zalen-unit. Daarna volgt nog de couveuse en dagbehandeling.
De manager in Canada van de kinderafdeling heeft mij geholpen en ze heeft een brief voor me geschreven die ik nu iedere dag in de bus kan verwachten, ik haal pas opgelucht adem als ik die ook daadwerkelijk in handen heb. Maar dat ze me wilde helpen was natuurlijk al helemaal super.
Ik hoop dus dat als die BIG registratie weer rond is dat ik ook een contract kan krijgen, duimen dus voor me!!

Tussendoor is iedereen (behalve ik) hier thuis ziek geweest, Sarah en Wies hoesten/snotteren al ruim 3 weken en dat lijkt nu eindelijk beter te worden. Janske heeft ook licht meegedaan en Tontje is nu 2 dagen thuis (ik zei toch dat de Carnaval zijn tol eiste, hihi) met griep. Hopelijk fiets ik er langs af.
We krijgen nu weer wat meer routine in ons dagelijkse bezigheden, naar school/kinderdagverblijf gaan, werken, socializen en dat voelt goed.