Moving back

De kogel is door de kerk!! Tontje en ik hebben besloten om weer terug te verhuizen naar Nederland, remigreren noemen ze dat. De daadwerkelijke beslissing hebben we toch al een tijdje genomen en we hebben de tussentijd gebruikt om het zelf te laten bezinken en dingen uit te zoeken in Nederland.
Was het een makkelijke beslissing?? Ja en nee. Vorig jaar is de twijfel bij mij begonnen door heimwee toen weet ik het nog aan familie die net op bezoek is geweest, of dat ik nog geen baan had of de nieuwigheid van het emigreren die er niet meer is. Op dat moment dacht ik, geef het wat tijd, het zal wel overgaan. Maar het ging niet over, het werd alleen maar erger. Vanaf nieuwjaar ben ik aan het studeren geslagen voor mijn assessments met de hoop dat als ik mijn focus kon verleggen op een ander doel dat het dan over zou gaan. Ik was erg blij met deze afleiding, was blij dat ik die grijze cellen weer eens nuttig in kon zetten en blij met een doel maar die heimwee bleef. Niet meer zo erg op de voorgrond maar het bleef onderhuids sluimeren. Toen kwam ons tripje naar Nederland, daar keken we allemaal heel erg naar uit en ik hoopte ook dat dit mij duidelijkheid zou geven over "waar ik stond". Hoewel we het poepie druk hebben gehad en ik blij ben dat dat niet een reeel beeld is van wonen in Nederland was het toch wel duidelijk dat ik het sociale netwerk van Nederland erg mis, bevestiging dus. Eenmaal terug in Canada stonden de assessments voor de deur en werkelijke motivatie om hier naar toe te gaan miste ik maar ik moest en zou naar Calgary gaan. Dus nog een maand ertegenaan geklapt met leren en ik kan dus ook zeggen, het resultaat van de assessments zoals die er nu ligt is dus ook een echt resultaat. Als ik het gevoel had dat we hier 100% op de juiste plek zaten dan zou ik me ook over dat jaar studeren heen kunnen zetten of een andere baan hebben kunnen vinden. Dan vind je daar wel een oplossing voor. Dus vanuit dat opzicht kan ik zeggen, de beslissing was makkelijk. Maar ik ben niet alleen, er zijn nog 4 personen mee gemoeid. Tontje heeft in die paar jaar goed zijn draai kunnen vinden en zit op z'n plek. De meiden doen het goed hier en vinden het fijn hier. Dus wat haal je overhoop denk ik dan?
Tontje en ik hebben voor we gingen emigreren het al over dit scenario gehad en we hadden toen afgesproken, als 1 van de 5 niet happy is en het werkt echt niet gaan we terug. Het afgelopen jaar hebben Tontje en ik heel veel onder de loep gelegd en afgewogen en de beslissing om terug te gaan is ook iets waar we samen achter staan. We hebben ook Janske betrokken hierbij en ze is blij dat we weer terug gaan, jammer om vriendinnen achter te laten maar er zijn meer dingen om blij mee te zijn.
Waarom ben zijn we dan naar Canada gekomen? Voornamelijk voor de natuur, ruimte en manier van leven. Hoewel we weten dat het gras niet groener is bij de buren vonden we het toch de moeite waard om te proberen. Dat we familie en vrienden gingen missen dat hadden we ook ingecalculeerd. Soms moet je dingen ervaren om de werkelijke waarde in te zien. Ik vergelijk het altijd met een weegschaal, aan de ene kant ligt je sociale leven en aan de andere kant dat mooie land, wat weegt zwaarder?? Op een gegeven moment moet je de knoop doorhakken en er genoegen mee nemen dat je 1 van de 2 niet hebt. We hebben de situatie van alle kanten bekeken en in dat geval is de beslissing erg moeilijk.
Tunnelvisie is ook nog zoiets, zit je niet in een neerwaarste spiraal, maak je dingen niet mooier dan ze zijn?? Nederland was niet perfect maar we zijn er niet weggegaan omdat we het niet leuk vonden in Nederland maar omdat we nieuwsgierig waren naar wonen in een ander land.
Dan is er nog de vraag; moet je het niet wat meer tijd geven?? Als ik verhalen hier hoor van emigranten die na 10 jaar eindelijk van de heimwee af zijn, denk ik waar gaat dit over? Dan zit je hier en hebben je kinderen zich gesetteld en KUN je niet meer terug.
Nee onze optelsom is rond, ik ben hier klaar, Tontje staat achter mij en de kinderen zijn blij om terug te gaan naar Nederland, zo simpel is het en het is voor ons goed!
We kijken terug op een mooie tijd in Canada en kijken uit naar Nederland, zowel Tontje, de meiden als ik. Hoe nu verder?? Ons huis staat sinds enkele weken te koop en de bedoeling is om ons huis te verkopen en dan terug te gaan naar Nederland, nog geen termijn dus. Gelukkig ligt de woningmarkt hier niet zo op z'n gat als in Nederland, maar dat geeft nog steeds geen zekerheid in hoe snel we ons huis kunnen verkopen. We willen weer graag in Beek en Donk gaan wonen. Wat werk betreft, Tontje en ik hebben allebei al een balletje opgegooid in Nederland en hopen dat we weer snel aan de slag kunnen. Terug naar het oude vertrouwde, voor ons voelt dat goed, we hebben niets verloren met dit avontuur, alleen maar gewonnen!

Sarah belt met Noor om alvast weer een logeerpartijtje af te spreken!