Laatste voorbereidingen

Zo, de stages in het ziekenhuis zitten erop. De laatste was vorige week, 2 dagen op psychiatrie. Mijn god wat was dat saai!! Ik heb zonder overdrijven 2 dagen op een stoel gezeten. Vond ik al dat ze op de die andere veel moesten schrijven of rapporteren maar hier deden ze de hele dag niets anders. Ongelofelijk. Ik heb me de week vooraf geprobeerd zo goed en kwaad als het kan me voor te bereiden met de theorie. Ik voelde me te belabberd om het goed in me op te nemen maar ik vond toch dat ik niet onvoorbereid naar de afdeling toe moest gaan omdat ik denk dat je dan meer uit je stage kan halen. Nou ik me dus verdiept in schizofrenie, depressie, gedragstoornissen, kortom allemaal hele "leuke" ziektebeelden. Donderdagmorgen, ik voelde me redelijk en ik wilde het graag afgerond hebben dus ben ik vol goede moed naar de psychiatrische unit gegaan. Deze afdeling ligt in de kelder van het ziekenhuis en er zit een bewaker voor de deur die me zonder iets te vragen netjes binnen liet. Het unithoofd verwachtte me al en ik kon gelijk aanschuiven voor de overdracht. Dit ging op precies dezelfde manier als op de andere afdeling, een bandje wordt aangezet en er volgt een riedel woorden uit die amper is te verstaan of bij te houden. Afijn ik sluit me hierna aan bij de hoofdverpleegkundige waar ik die dag mee op zou trekken maar zij vraagt zich af of het wel zo verstandig is dat ik met haar mee loop want volgens haar woorden is ze "all over the place" kortom ze vliegt van hot naar her! Dus wordt ik netjes overgedragen aan een andere verpleegkundige, zij heeft maar 1 patient en die gaat die dag naar huis dus nu vraagt zij zich op haar beurt af of ik niet beter af ben op een ander gedeelte van de afdeling. Nou ja het moet niet gekker worden, ik zeg nee dat hoeft niet en dat ik nu mooi de gelegenheid heb om haar vanalles te vragen nu ze toch de tijd heeft. Die verpleegkundige zal ook wel gedacht hebben "daar zit mooi mee opgescheept" maar dat boeide me niet zo veel. Dus ik heb nagenoeg de hele morgen haar bestookt met vragen "hoe doen jullie dit" en "hoe doen jullie dat". Hier ook weer een protocollenmap in mogen kijken enzo. Ik vond het wel heel jammer dat ik niet meer interactie mee kreeg van verpleegkundige met patient want ik denk dat ik daar zeker nog wat had kunnen leren. De pest was gewoon dat er verschillende studenten rondliepen die eigenlijk nagenoeg alle zorg van de patienten hadden onderverdeeld. 's Middags mocht ik vanachter een raam meekijken en -luisteren naar een groepstherapie. Dit was een algemene groepssessie over handvaten voor bij een depressie, wat kun je doen, waar moet je wel of niet op focussen. Dat was wel interessant om te zien. Het was net als in de film waarbij je achter een spiegelraam zit (zij zagen ons niet, wij hen wel) en met een koptelefoon konden wij meeluisteren. Hierna was de eerste dag alweer om. De 2e dag mocht ik op de andere vleugel meelopen. Er was eigenlijk weinig verschil in beide vleugels dan dat de 1e een separeerruimte heeft en de 2e groter is. Ook hier heb ik de hele dag op een stoel gezeten, niets te doen. Mijn god wat saai!! Uiteraard kreeg ik vanalles uitgelegd dus dat was wel fijn maar ik wilde nog steeds interactie zien met de patient.
Nou dat was dus ijdele hoop, dat kreeg ik niet te zien, wederom waren er studenten die dat ook moesten leren en ja er kunnen nu eenmaal niet teveel pottenkijkers bij zitten. Ze zeiden dat ik wel zelfstandig met de patienten mocht praten maar om eerlijk te zijn nadat ik die ziektebeelden bestudeert had (en dan wordt er enorm veel uitgelegd over hoe je en vooral ook NIET met de de patienten moet praten) zag ik dat niet zo zitten. Vooral als je weet dat diegene die tegenover je zit opgenomen is in de manische periode van schizofrenie. Sorry dan ben ik een grote schijtert en veel te bang dat ik iets verkeerds of stoms zeg tegen hen. En "by the way" ik kwam er juist voor omdat te zien en observeren. Ik had wel wat gezien bij die groepssessie maar ik had graag een one-on-one gezien (verpleegkundige met patient). Helaas, helaas, helaas! Dus deze laatste stage had niet veel toegevoegde waarde. Ik was dus erg blij dat het erop zat, mede doordat ik me dus nog helemaal niet lekker voelde. Het weekend erna heb ik weer nagenoeg alleen maar op de bank gelegen om bij te komen. Deze week gaat het langzaamaan wat beter maar ik blijf erg moe en ik heb een hoest die niet echt wil verdwijnen. Ik hoop dat ik dinsdag toch wel vliegtuig-klaar ben. Zul je zien dat we daar weer iets oplopen van verkoudheid. Ja ja het komt stiekem al dichtbij. Deze week vooral het huis weer eens goed gepoetst want dat was er bij ingeschoten met al dat gestudeer en stage lopen. Daarnaast nog wat souveniers en presentjes gehaald.
Meiden doen het verder goed, ons Janske is gelukkig niet ziek geworden, Tontje daarentegen heeft het ook flink te pakken gekregen. Hij was vorige week vrijdag op stap geweest met Harry en Albert, voelde zich al niet lekker toen hij ging maar de volgende dag was het helemaal raak. Gelukkig had hij nog een dag vrij maar de dag erna moest hij toch echt gaan werken, nou ja moest. Het was simpel of je blijft ziek thuis en hebt geen inkomen of je gaat werken. Tja en omdat we vanaf volgende week voor 4 weken in NL zitten besloot Tontje om toch maar te gaan werken, ocherm!! Zat ie daar vol met paracetamol in z'n cabine te rillen en snotteren. We zijn nu een week verder en hij is er ook nog niet vanaf, misschien dat een paar dagen vrij hem goed doet en dat hij ook vliegtuig-klaar is dinsdag.
Ik heb verder niet heel veel spannends te melden dan dit. Op dit moment hebben we nog bezoek uit Canmore, Joyce en Michael zijn weer afgedaald naar ons Lethbridge voor een aantal dagen. Sarah en Matthew waren uitzinnig toen ze elkaar weer zagen, die 2 kunnen het bijzonder goed met elkaar vinden en hebben de grootste lol samen, heel erg leuk om te zien!!
Ondertussen heeft het hier nog "flink" gesneeuwd, flink voor de begrippen van deze winter moet ik zeggen. Heel het verkeer meteen van de kaart want Highway 3 en Whoop-up Drive (DE verbindingswegen in Lehtbridge) stonden compleet dicht vanwege ongelukken, zodoende kon ons Janske vanmorgen niet naar school en moest de bus omdraaien, ooooo, dat vond ze zooooo vervelend, NOT!! Hopelijk ligt er volgende week niet teveel als wij moeten vliegen?!