Ziekenboeg

Nou zeg ik ben volgens mij helemaal van het padje?! Mijn vorige post had ik nog niet willen publiceren, het was nog helemaal niet klaar. Geen foto's, geen titel en geen vervolg!!

Maar goed we gaan nu maar gewoon door. Allereerst de foto van onze jarige job;

Daar is ze dan, met heel trots haar nieuwe ring en oorbellen die ze van oma Bos had gekregen via de post!

Hieronder dan maar meteen een foto van het ziekenhuis van Lethbridge, het Chinook Regional Hospital;

Dit is de hoofdingang, ziet er op zich wel modern uit maar van binnen valt het wel mee, niet ouderwets maar ik ben het Elkerliek gewend en daar werden veel lichtere kleuren en materialen in gebruikt dus dat oogt dan al heel anders. Maar goed uiteindelijk gaat het om de zorg die geleverd wordt nietwaar!

Even verder met mijn verslag, ik had dus begin maart 2 dagen kraam gehad en die week daarna ging ik 2 dagen naar een interne afdeling. Verpleging van volwassenen is voor mij meer dan 10 jaar geleden maar het is eigenlijk net als fietsen je verleert het niet. Alleen ik wist meteen weer waarom ik de kinderafdeling ook alweer zo leuk vond, niet dat ik dat ooit vergeten was. Het eerste beste oude dametje vroeg al 5 x hoe ze toch aan al die blauwe plekken kwam, euh u heeft een hartaanval gehad en bent gevallen!! Volgens mij geheugen ook aangetast?! Maar goed ik liep met een verpleegkundige mee en we hadden samen met nog een andere verpleegkundige de zorg voor 8 patienten. Ze begonnen met de "vitals" oftewel lichamelijke controles (pols, bloeddruk en temp), er werd al gelijk gevraagd of ze zich wilde wassen en waar. Hupakee, bakje water aan bed of wastafel en wassen maar! Er werd wat heen en weer gelopen tussen kamers en bedden en voor ik het wist was iedereen gewassen VOOR het ontbijt dat om 8.30. Ik stond versteld. Op de interne afdeling waar ik mijn opleiding begon waren we zonder overdrijven de HELE morgen bezig met verzorgen van de patienten en alles wat daarbij hoort. Eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat deze interne afdeling een combi afdeling van cardiologie en oncologie was, en cardiologie patienten zijn over het algemeen wel redelijk zelfstandig. Maar dan nog, ook een bedlegerige patient was in mum van tijd gewassen en gestreken. Hier verder geen gedoe trouwens met pyama's over infuuszakken heen trekken, iedereen heeft een pyama of nachthemd van het ziekenhuis aan (denk aan ok hemd of ok pak), dus heel handig met knoopjes en voor oude mensen amper in elkaar te zetten. Mensen hebben ook niet heel veel meer aan, een onderbroek of bh zit er nog wel onder (of zo'n mooie visnet-onderbroek) maar meer niet. Mensen hebben het gewoon niet koud hier lijkt wel, dan zijn wij in NL toch wel echt watjes!! Op de vraag of mensen hier geen eigen pyama aan mochten zeiden ze "O jawel, maar dit is net zo handig".  Na de snelle verkwikkende wasronde komen ze de maaltijden uitdelen en ondertussen gaan de verpleegkundigen de medicijnen uitdelen, ze doen dit rustig op z'n elevendertigste, en deze ronde duurt net zolang als de verzorgingsronde. Daarna is het tijd om te rapporteren, 9.30!! Ze rapporteren ook hier om de paar uur, zeer vermoeiend. De tijd dat ze zitten te rapporteren kan ik niets doen, ik mag niet op eigen houtje patienten verzorgen dus ben vrij gebonden aan de verpleegkundige waar ik aan gekoppeld ben. Normaal gesproken zouden we dan visite gaan lopen met de arts maar dat is hier dus ook weer, iedere patient heeft een eigen arts en die arts komt een keer in de loop van de dag binnen. Dan moet je als verpleegkundige maar in de gaten houden of er iets verandert want je gaat niet echt SAMEN de patient bespreken. Ze vertelde me dat tot een jaar of 4 geleden van iedere patient de eigen huisarts in het ziekenhuis kwam om visite te lopen over de arts (WAT????????) Serieus! Dat was wel erg verwarrend zeiden ze zelf ook, dan hadden ze wel ooit 20 artsen per dag!! Nu nog maar een stuk of 4 a 5. Zo omslachtig, maar dat heb ik al eerder vermeld.

Op de 2e dag op interne mocht ik ook een paar uur meekijken op de I.C. (aanbod van een aardige pleeg). Was ook interessant, ze hadden 10 kamers waarvan 3 2-persoons (je vindt trouwens uberhaupt geen grotere dan 2-persoons in het ziekenhuis).

Ik moet zeggen dat het me wel helpt om te zien hoe het in de praktijk werkt, het is veel maar het helpt me wel.

Ik ben blij dat het einde in zicht is, ik had deze week flink moeten studeren voor psychiatrie maar helaas lag ik op Janske's verjaardag al om 19.30 in bed, compleet gevloerd. Ik was de vrijdag daarvoor met Anja en een vriendin van haar wat wezen drinken en niet gek laat thuis (was ook de BOB, dus maar 1 wijntje achter de kiezen) maar de dag erna voelde ik me toch brak. De spierpijn die al een week voelde zette nu door en jawel hoor, flink verkouden en grieperig! Heb afgelopen week bijna alleen maar op de bank gelegen, ons Sarah had dinsdag snackday (zat ik in de klas te zweten als een rund) en ons Sarah ziet haar snack en hoppa, daar lag haar ontbijt op de grond!! Ook ziek dus, ons Wiesje begon ook al te klagen over koud en buikpijn, jawel kom er ook maar bij op de bank.

Dus ja niet veel gestudeerd! Vandaag ben ik op psychiatrie geweest (verslag volgende keer) en morgen nog 1 dag, dan doe ik de boeken dicht en is het even genoeg geweest. Dan gaan we ons voorbereiden op het tripje naar NL, joehoe!!!

O wacht, ons Janske heeft nog haar rapport gehad, ziet er weer super uit, ze is "overall" omhoog gegaan met haar cijfers en ze heeft een goede inzet in de klas. Soms een kletstante maar goed te corrigeren, goed om te horen, blijft toch een teenager!!

Ons Sarah doet het ook erg goed, haar belangrijkste vooruitgang zit 'm in de spraak. Ons Sarah heeft altijd geslist bij de "S" enzo maar nu praat ze netjes zonder te slissen, nice job!!

Zo ik houd het weer even voor gezien, volgende update komt wat sneller, beloofd!!