All done!!

Nou vorige week zondag ben ik dus naar Calgary gegaan voor m'n assessments, gelukkig was de universiteit makkelijk te vinden en niet al te druk op de weg want ik zat toch midden in de stad! Ik had een kamer gehuurd in een 4-kamer appartement dat scheelde de helft van de prijs en ik liep risico dat ik dan de keuken en woonkamer moest delen maar ik had geluk en de hele toko was voor mezelf. Wel heel erg fijn, na zo'n intensieve dag lekker doen waar je zelf zin hebt (niet veel meer dus) en ik moet zeggen hoewel ik Tontje en de meiden mistte het is toch lekker dat ik verder geen bal hoef te doen, eerlijk is eerlijk. Ik wist dat het thuis toch wel doorging of ik er nu was of niet. Iedere avond wel even achter de webcam met de meiden kletsen
Maar goed, maandag begon het echte werk dus, ik had schriftelijk van algemene verpleging, multiple choice en korte antwoord, vooral dat laatste was redelijk pittig en heeeeel erg veel, kreeg het net af in de 3,5 uur. Dinsdags DACHT ik dat ik korte casussen kreeg maar ik had de lotuspatienten, hier zag ik het meeste tegenop dus ik ben blij dat ik me vergist had en me dus niet druk heb kunnen maken en terecht bleek achteraf want ik had al mijn energie en concentratievermogen nodig voor die nep-patienten. 's Morgens (algemene verpleegkunde) was het een patient; vrouw, 60jr, net geemigreerd uit Polen met haar man, 4 zonen en haar ouders, ze woonde allemaal samen in een appartement, man in de ziektewet thuis dus zij moest werken voor het inkomen, haar man dronk en was aggresief, verder geen sociaal netwerk. Nou en toen mocht ik de intake doen, de verzorging in het ziekenhuis, medicijnen klaar maken, infuus aanhangen, wondverzorging, testen afnemen, ineens reageren op een plotselinge reactie van de antibiotica, ontslaggesprek doen waarbij de patient even doodleuk verteld dat ze het niet meer zag zitten en al haar pillen thuis ging innemen ....????????????.... Bij alles wat ik deed moest ik uitleggen waarom ik het deed en onderbouwen met argumenten. Ze vragen dan ook iedere keer "Is dat alles wat je zou doen", AAARRGGHHH. 's Middags had ik een kraamvrouw, hetzelfde ritueel; onverwacht zwanger, net geemigreerd met haar man uit Duitsland, voorgeschiedenis van anorexia, slikt pillen die ze in de "gym" kreeg, drinkt alcohol, rookt af en toe, werkt nachtdienst, wonen in een klein huisje, wist geen bal over kinderen krijgen laat staan opvoeden. Ik moest wederom een intakegesprek doen en de eerste lichamelijk onderzoeken (in NL zou dat de verloskundige doen) voorlichting geven omtrent leefregels voor een zwangere, dan "belt" de kraam vrouw op dat ze aan het bevallen is wat ze moet doen?, in het ziekenhuis moet ik haar begeleiden tijdens de bevalling, na de bevalling het kind nakijken, moeder krijgt ineens een nabloeding en gaat in shock en dan moet ik nog een ontslaggesprek doen. Jezus ik was helemaal leeg na die dag, continue praten en denken, op sommige simpele dingen kwam ik niet meer en dan zit je 's avonds op de bank en denk je, oooo ja dat had ik moeten zeggen of dit had ik moeten doen. Het zal wel onderdeel zijn van het geheel, functioneren onder stress en hoe goed is je kritische denkvermogen dan nog maar pffff, dit voelde niet heel erg reeel. Afijn daarna was het woensdag, toen had ik dus WEL die korte casussen (algemeen, kinder en psychiatrie) bleek toch nog wel iets lastiger dan wat ik thuis had geoefend, zal wel omdat je dan meer gespannen bent. Hierbij kreeg ik een situatie op papier van een paar regels en kreeg ik 3 minuten op daarop te reageren. Ik bracht het er toch nog redelijk vanaf (denk ik). Het psyciatrie gedeelte was wel duidelijk het lastigste. Ik moest ook 2 verpleegplannen opstellen van algemeen en kinder, dat ging me wel redelijk af volgens mij. Donderdag had ik het schriftelijke examen van kraam en kinder, ging wel goed. Ik had 3,5 uur voor ieder maar had maar 2,5 uur nodig voor ieder. Vrijdags had ik alleen nog maar schriftelijk van psychiatrie in de ochtend, dit ging wel redelijk maar ik blijf het toch een lastig onderdeel vinden. Wel had ik het geluk dat ik de week voor de assessments het CRNE (Canadian Registred Nurses Exam) had geoefend en er waren verschillende vragen exact hetzelfde tijdens de assessments.
Ik vind het erg lastig om te zeggen hoe ik het nu gedaan heb "overall" omdat je totaal geen feedback krijgt tijdens de assessments over hoe je het doet of gedaan hebt, er is helemaal niets aan de expressie op hun gezichten af te lezen over hoe je het doet. Het is gewoon een kwestie van wachten op de uitslag, ongeveer 6 weken. De universiteit maakt een rapport op van de assessments en dat sturen ze naar CARNA (de organisatie die de vergunningen uitgeeft) en CARNA beoordeelt met dat rapport en mijn andere gegevens (opleiding en werkgeschiedenis) wat ik moet doen. In het gunstigste geval mag ik gelijk door naar het officiele CRNE en in het slechste geval moet ik nog een hoop cursussen doen.
Op woensdagavond ben ik bij AnneMarie in Airdrie (15 km ten noorden van Calgary) wezen eten, Irma een ander verpleegkundige was daar ook en dat was wel erg fijn en gezellig. Even iets anders dan het studenten verblijf. AnneMarie heeft de assessments enige tijd geleden al gedaan en zij gaat in september beginnen aan haar cursussen. Ze moet er 10 doen in totaal en dat zal haar ongeveer een jaar gaan kosten. Aangezien zij 10 jaar meer ervaring heeft dan ik en dan ook nog eens heel divers (SEH, ICU, PICU, lerarenopleiding) weet ik gewoon totaal niet wat mij nog te wachten staat. Irma woont nu ongeveer 8 jaar hier, was in NL neonatologieverpleegkundige (met baby's dus) maar hier heeft zij alleen het eindexamen moeten doen dus geen 1 assessments en ze zegt dat het ook belachelijk is hoe extreem ze nu assessen omdat dit ook helemaal niet strookt met wat je echt in het ziekenhuis ziet. Maar goed daar heb ik natuurlijk weinig aan. O ja en dan vergeet ik ook nog het huiswerk wat ik had gekregen. Maandags kreeg ik 3 pagina's die ik vrijdags weer moest inleveren. Daar moest je allemaal voorbeelden opschrijven uit je eigen praktijk waaruit blijkt dat ik verantwoordelijk, ethisch, wettelijk, kritisch, competent kan werken. 1 Uur per pagina dus dat is nog een extra 3 uur huiswerk, ik zag de meerwaarde hiervan echt niet meer in maar het moest!!!
Jullie zullen begrijpen dat ik zoooooooo blij was toen ik vrijdag rond de middag het gebouw uitliep en in de auto kon stappen terug naar Lethbridge. Als een speer naar huis terug, onderweg nog in Nanton gestopt bij een ouderwetse snoepwinkel en 3 mega lollies gekocht voor de meisjes, wat waren ze blij dat ik weer thuis was, en ik trouwens ook. Afgezien van spullen uitpakken heb ik die dag verder niet veel meer gedaan, nu was het tijd om te relaxen.
Zaterdags was ik zelf jarig maar Tontje moest net die ene dag werken, Sarah had een kinderfeestje en Janske moest optreden met haar jazz-dance waar we zijn gaan kijken. Dus niet veel verjaardag gehad die dag. De dag erna echter hebben we het wel gevierd, lekker borrelen met vrienden, cadeautjes uitpakken, taart eten en BBQ-en in de tuin, heerlijk.
Maandags ben ik begonnen met de grote (verlate) voorjaarsschoonmaak, flink opruimen in huis (en in m'n hoofd weer leegmaken). Het is hard nodig in ieder geval, op beide gebieden!

De "students residents", oftewel in dit gebouw sliep ik

De woonkamer

De keuken

                                                                   Mijn slaapkamer

Uitzicht vanaf mijn studentenkamer

Het "UFA-gebouw" waar de assessments waren

De lekkere lollies voor de meiden

Cadeautjes voor de jarige mama